Մայիսի 9-ը եռատոն է՝ Մեծ հայրենականում հաղթանակի, Շուշիի ազատագրման և Արցախի բանակի ստեղծման օրը: Մեծ հայրենականում տարած հաղթանակը և Շուշիի ազատագրումը հայ ժողովրդի մեծագույն հաղթանակներն են:
Եթե չլիներ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքի բեկումը Ստալինգրադի մոտ 1943թ.-ին, մինչ այդ չեզոքություն պահպանող Թուրքիան մտնելու էր Կովկաս: Թերևս նաև սրանով է բացատրվում, որ հայ ժողովուրդն այդքան մեծ ներդրում ունեցավ մեծ հաղթանակի գործում: Իսկ Շուշիի հաղթանակը հայոց վերածննդի սկիզբն է, սեփական ուժերին հավատալու և հզոր Հայաստան ստեղծելու ճանապարհին կարևորագույն հաղթանակ:
Պապս` Ղունիկ Արամի Աբգարյանը,մասնակցել է 1941_1945 թ.թ._ի Հայրենական մեծ պատերազմին։ Նա մեկն է այն քաջորդիներից, որն իրենից մի
Մայրս ասում էր՝ լսի՛ զավակս,
Կյանքը դժվար է, զգույշ կլինես,
Հավատքդ պահի ու չուրանաս այն, քո ճամփին շատ պետք կգա,
Լսի՛ զավակս, գոհ կլինես ամեն բացվող օրվադ համար, երբեք չդժգոհես քիչ ունենալուց, շատ աշխատիր՝ շատ էլ կունենաս,
Շնորհակալ կլինես թեկուզ ցամաք հացիդ համար,
Աստված մեծ է ու կարեկից, փառաբանիր նրան աղոթքներումդ ...
Որ չթուլանաս ու հիվանդանաս,
Խելքովդ տկար երբեք չլինես,
Ուրիշի խոսքով չառաջնորդվես, բարի կամեցողները հիմա քիչ են,
Երբեք չթերանաս ու չանիծես,
Անեծքը չար է, քեզ էլ կայցելի,
Բարին կամեցի և ուրախացի,
Վատություն չանես՝ հետ կվերադառնա,
Չարը սիրում է հաճախ այցելել ու հոգիներ պղտորել,
Եղիր համեստ ու առաքինի, չտրվես չարի վայելքներին, դա մի պահի երջանկություն է, երբ արթն
Երազիս մեջ դուռը զարկին,
-Ո՞վ է,- ասի ներսից ես,
Դրսից ինչ-որ պառավ մի կին
Ասաց . «Մատաղ լինեմ քեզ:
Մի կտոր հաց ողորմացիր,
Աղքատ կին եմ, որբ, անտեր»:
Ու ես իսկույն դուռը բացի՝
Հրաշք… մահացած մայրիկս էր:
Սարսափեցի, բայց գիրկն ընկա,
Մայրս ասաց, ես եմ, ես,
Քեզ փորձելու համար եկա,
Հո չի՞ փոխել կյանքը քեզ:
Մուրացկանի տեսքով եկա,
Որ աշխարհն էլ իմանա՝
Տե՞ղն է խիղճդ, խիղճդ, որդիս,
Թէ՞ մեռել է ինձ հետ նա…»
Մորս մաքուր, պարզ ծիծաղից, Մորս վճիտ, մաքուր հոգուց, Մորս ցավող, ներող
սրտից, Մորս անմեղ, պարզ հայացքից, Ունի միայն ինքը `մայրս: Սուրբ է մայրս,
նուրբ է մայրս Եվ ինձ համար Թանկ է Մայրս…