როგორც ბავშვთა სახლში მყოფი პატარა ელოდება მშობელს და ყველა შემომსვლელს იმედის თვალით უყურებს,ზუსტად ეგრე გველოდება ქრისტე,გველოდება მოთმინებით თუ როდის "ვინებებთ" და "პატივს დავდებთ" და მის აუცილებლობას დავინახავთ ჩვენს ცხოვრებაში და მოვუხმობთ მას....და როცა მივალთ შორიდანვე შეგვამჩნევს,სულში ჩაგვიხუტებს,ყველაფერს გვაპატიებს და ჩვენს გულში დაიდებს ბინას...