“შენ იმთავითვე არსებობდი ჩემში, როდესაც შენ დაიბადე, შენ დაიბადე ჩემს სულში, და ამის შემდეგ ჩემი სიცოცხლე შენი ძებნა იყო. მე ვგრძნობდი, რომ შენ ჩემში იყავი და მე გეძებდი შენ..” უზომოოდ ჩემო ერთადერთოო
მზე დაიღალა შენზე ოცნებით... მთვარეც უმზეოდ სიკვდილს აპირებს... მე ყოველ დილას, შენთვის მოვკვდები... მე ყოველ ღამე, ლოცვას ვაპირებ... და შენ მეძახი, ისევ შორიდან... მომკლა ლოდინმა და სიმარტოვემ... ღამით მთვარესთან კოცნა მომინდა... ამაღამ მაინც, ნუ მიმატოვებ... მე ვიცი, მაინც დავრჩები ცალად... და სიმარტოვე წამიღებს როცა... მე, გული სევდამ ამომაცალა... და მაინც, შენთან შეხვედრას ვლოცავ... დღეც დაიღალა შენზე ოცნებით, ამაღამ, მზესთან სიკვდილს ვაპირებ... არავინ დარჩეთ განაოცები როცა ვიპოვი მე ჩემს ნაპირებს... მზე დაიღალა შენზე ოცნებით... მთვარეც უმზეოდ სიკვდილს აპირებს... მე ყოველ დილას, შენთვის მოვკვდები...