ვინ არის მეგობარი? შენი სულის ნაწილი? სიცოცხლის აზრი? გულისცემა? სუნთქვა? (...) არა! მეგობარი უფრო მეტია! ის არის ადამიანი, რომელმაც ყველაფერი იცის შენს შესახებ და მიუხედავად ამისა, მაინც უყვარხარ. ის არის ადამიანი, რომელიც სიხარულში თუ გაჭირვებაში მხარში გიდგას. ის არასოდეს მიგატოვებს, არასოდეს წავა შენს წინააღმდეგ. მუდამ შენს გვერდითაა, რომც ვერ ხედავდე მას. ინტერესდება, თუ როგორ ხარ. ის და შენ ხართ ერთი სული ორ სხეულში. ნამდვილი მეგობარი ცხოვრების ბოლომდე არ დაიღლება ნუგეშის მოცემით. მისი სიყვარული არ დაიკარგება, მისი ერთგულება არ გაქრება, მისი პატივისცემა შენდამი არ შთაინთქმება. მეგობარი უნდა აარჩიო სულიერი, და არა ფიზიკური ნიშან-თვისებებით. ადამიანი, რომელიც ყველაზე უფრო კარგად შეავსებს
ჩემს გულში პატარა ტაძარი აგიგე, პატივს გცემ, ერთადერთ საყვარელ არსებას, ამ გულში ამ ტაძარს ვერავინ შეაღებს, სხვა ვერვინ გაბედავს აქ სანთლის დანთებას, ეს გული შენია, ტაძარიც შენია, აქ ყველა კედელი უშენოდ ბნელია, სანამ შენ არ მოხვალ, სანთელს არ დაანთებ, კედლები ცრემლს ღვრიან და ჩუმად გელიან...
შენდობას მხოლოდ მაშინ ღებულობ, როცა ხვდები რომ შეცდომას უშვებ... მიუტევებელ ცოდვად ის რჩება, საკუთარ თავსაც რომ ვერ შეუნდობ. შეუნდე მტერს და მიენდე ღმერთს. ალბათ ძნელია საკუთარი სიამაყე დათრგუნო და შეუნდო ადამიანებს, რომლებმაც დაგამცირეს და მიწასთან გაგასწორეს. ძნელია, მაგრამ თუ ვერ შეძლებ, ამით საკუთარ თავს დაღუპავ.
ერთად რომ დავდიოდით ხელგადახვეულები ? _მახსოვს... _გახსოვს ის დღე, სიყვარული რომ აგიხსენი? _რა დამავიწყებს... მე ყველაფერი გავიხსენე, რადგან ვიცი რომ ხვალ აღარ ვიქნები... _მე შენ მიყვარხარ!.. _სიბრალული გალაპარაკებს... _მე შენ მართლა მიყვარხარ!.. _არ მითხოვია შენთვის შებრალება... _შენ არ გჯერა ჩემი, მე კი ვიცი, მაგრამ, აი რა... _არ არის საჭირო, გეხვეწები... _მე, მე შენ მიყვარხარ! ღმერთს გეფიცები მიყვარხარ!.. ..ისევ დუმილი, არ უნდოდა საათზე დაეხედა, გრძნობდა წუთებიღა დარჩენოდა..._მინდა, რომ ამ ქვეყნიდან წასულს შენი ტუჩების სითბო გამყვეს!ყვირილმა საავადმყოფო შეძრა... თეთრ კარებში შესვლას ერთმანეთს ასწრებდნენ ექიმები, მშობლები, მეგობრები... ლოგინთან დაჩოქილი ბიჭი გაშეშებულიყო....ტუჩებს ჯერაც შე