Предыдущая публикация
Yoxluguna tapwir....
Meni... Gece gunduz aglatmasin. Yaralanmiw ureyimi, Xeyalinla qanatmasin. Solmuw omur ciceyimi Bir az daha saraltmasin... Yoxluguna tapwir Meni...... Xeyalindan wekil cekib Yaddawima hekk etmesin. Sensiz neler cekdiyime Bir an bele wekk etmesin.. Qoyub meni terk etmesin.. Yoxluguna tapwir Meni.... Sensizliyin qapisinda Seni mene gozletmesin.. Agri aci cekdiyimde Meni sene izletmesin. Varligimi gizletmesin... Yoxluguna tapwir Meni.... Gencliyimi ovub ovub Qocaliga yedirtmesin. Yaziq qara saclarimi Ag libasa geydirmesin. Qametimi eydirmesin.. Yoxluguna tapwir Meni... Son menzle gondermesin. Hele gencem heyatimin Ciragini sondurmesin.. Yoxluguna tapwir meni........
Следующая публикация
Комментарии 32
alma gözel etir mene
bele zalim olma daha
varligini getir mene.....
yazma mene weirleri istemirem
eser roman istemirem
bir cumle yaz urekden yaz
yeter birce setir mene
varligini getir mene
son nefesim üste olsam
sabah yaman xeste olsam
hekim doktor istemirem
prafessor gözlemirem
sen özunu yetir mene .
varligini getir mene
Təzədən təkliyə düçar eylədin.
Özün kövrəkliyin... alıb əlindən,
Özün kövrəkliyə düçar eylədin...
Ömrümün, günümün bu qürub çağı,
Ruhumda baharı göyərdə bildin.
Könlümdə qaralan odu, ocağı,
Təzədən yandırıb közərdə bildin.
Təzədən açıldı qolum, qanadım,
Təzədən od saldım sənin odundan.
Hətta saçlarıma məhəl qoymadım,
Hətta yaş həddi də çıxdı yadımdan.
Qələmi, dəftəri qoydum bir yana,
Az qala ilhamı yaddan çıxartdım.
Səpdim günlərimi ayaqlarına,
Adınla oyandım, adınla yatdım...
Demə bu məhəbbət, demə bu sevgi,
Ötəri hiss imiş, ötəri həvəs.
Yox imiş təməli, yox imiş kökü,
Dəyəri bir qara qəpiyə dəyməz.
Özün bu sevdaya sövq etdin məni,
Sonra öz əlinlə özün dağıtdın,
Özün hicrana öyrətdin məni,
Özün bu kitabı açdın, bağladın.
Özün də axırda dandın sözünü,
O andlar, amanlar de, harda qaldı?
Sən gəldin, yollardan çəkdim gözümü,
Sən getdin, gözlərim yollarda qaldı...
Yenə də tuş oldum qəmə əzizim,
Soldu bağçalarım, soldu bağlarım.
...ЕщёSən məni təkliyin aldın əlindən,
Təzədən təkliyə düçar eylədin.
Özün kövrəkliyin... alıb əlindən,
Özün kövrəkliyə düçar eylədin...
Ömrümün, günümün bu qürub çağı,
Ruhumda baharı göyərdə bildin.
Könlümdə qaralan odu, ocağı,
Təzədən yandırıb közərdə bildin.
Təzədən açıldı qolum, qanadım,
Təzədən od saldım sənin odundan.
Hətta saçlarıma məhəl qoymadım,
Hətta yaş həddi də çıxdı yadımdan.
Qələmi, dəftəri qoydum bir yana,
Az qala ilhamı yaddan çıxartdım.
Səpdim günlərimi ayaqlarına,
Adınla oyandım, adınla yatdım...
Demə bu məhəbbət, demə bu sevgi,
Ötəri hiss imiş, ötəri həvəs.
Yox imiş təməli, yox imiş kökü,
Dəyəri bir qara qəpiyə dəyməz.
Özün bu sevdaya sövq etdin məni,
Sonra öz əlinlə özün dağıtdın,
Özün hicrana öyrətdin məni,
Özün bu kitabı açdın, bağladın.
Özün də axırda dandın sözünü,
O andlar, amanlar de, harda qaldı?
Sən gəldin, yollardan çəkdim gözümü,
Sən getdin, gözlərim yollarda qaldı...
Yenə də tuş oldum qəmə əzizim,
Soldu bağçalarım, soldu bağlarım.
Tənhalıq ölümmüş demə, əzizim,
Mən necə yaşayım ölü günləri?!