ზოგჯერ ყველაფერს გაცრეცილს ვხედავთ ,ზოგჯერ არაფერს აქვს თავის ხიბლი,მაგრამ სიყვარულს ჩვენ მაინც ვბედავთ, ცხოვრებას მაინც გრძნობებით ვითვლით.ზოგჯერ დარდიანს სიკვდილიც გვიხმობს, მაგრამ ბოლომდე ვერ ვბედავთ მისვლას,ცხოვრება მაინც თავისას ითხოვს,ცხოვრება მაინც გვიჩვენებს მიზანს.ბევრი აღმართი ჩაივლის დაღმართს,შეენაცვლება მთებს ვაკეები...მაგრამ ისინი სიყვარულს არ გავს,როგორც ყვავილებს მებაღეები....ზოგჯერ ცრემლები კაცებსაც შვენით,ისევე... როგორც ქალებს სინაზე,ზოგჯერ ტკივილებს იმედი შველის და ახალ დილით ხედავს სინათლეს.ზოგჯერ სიყვარულს გაურბის ვიღაც,მაგრამ ეს გრძნობა ჩვენი მხსნელია.ვაღიაროთ,რომ როდესაც გვიყვარს,ცხოვრება მართლაც მშვენიერია!...ჩვენ ვიარსებებთ და არვიცხოვრებთ, თუ არ ვიგრძენით სხვა გულის