Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի պատահել արտասավոր. Դու նույն աղջիկն ես հմայիչ, ես` նույն տղան, Միայն` ժպտում են աչքերդ կարծես ցավով, Եվ այս ճամփան էլ չի թվում այնպես խաղաղ: Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի կատարվել նկատելի. Ո՛չ խարդավանք, ո՛չ խանդ, և ո՛չ կասկաց մի կույր. Լոկ զգում եմ ես մանրախոս քո մատներից, Որ ինձ այսօր նրանք ինչ-որ սա~ռն են զգում. Եվ չի փոխվել ոչինչ նաև կյանքո՛ւմ կարծես. Ամառային նույն արևն է և նո՛ւյն փոշին : Ես զգում եմ` ինչ չգիտես ինքդ էլ գուցե. -Դադարե~լ ես ինձ սիրելուց...
Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի պատահել արտասավոր. Դու նույն աղջիկն ես հմայիչ, ես` նույն տղան, Միայն` ժպտում են աչքերդ կարծես ցավով, Եվ այս ճամփան էլ չի թվում այնպես խաղաղ: Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի կատարվել նկատելի. Ո՛չ խարդավանք, ո՛չ խանդ, և ո՛չ կասկաց մի կույր. Լոկ զգում եմ ես մանրախոս քո մատներից, Որ ինձ այսօր նրանք ինչ-որ սա~ռն են զգում. Եվ չի փոխվել ոչինչ նաև կյանքո՛ւմ կարծես. Ամառային նույն արևն է և նո՛ւյն փոշին : Ես զգում եմ` ինչ չգիտես ինքդ էլ գուցե. -Դադարե~լ ես ինձ սիրելուց...
Առաջ կյանքը ասես շախմատլիներ...Հարգանք, պատիվ...Սևու սպիտակ...Թագավորկար...Թագուհի կար...Կարգ ուկանոն...Հիմա կյանքը շաշկիդարձավ` սաղխառնվեց...Առաջ գնաս կուլ ենտալիս...Հետ ես մնում կուլ ենտալիս...Տեղում մնաս Ֆուկ ենանում...Այ թե կյանքը ինչ էդառնում !!!
Առաջ կյանքը ասես շախմատլիներ...Հարգանք, պատիվ...Սևու սպիտակ...Թագավորկար...Թագուհի կար...Կարգ ուկանոն...Հիմա կյանքը շաշկիդարձավ` սաղխառնվեց...Առաջ գնաս կուլ ենտալիս...Հետ ես մնում կուլ ենտալիս...Տեղում մնաս Ֆուկ ենանում...Այ թե կյանքը ինչ էդառնում !!!