չգիտեմ թե ինչքանով իմ գնալը օգուտ կտա իրենց, բայց հաստատ կարող եմ ասել,որ միշտ իրենց կողքին եմ լինելու այս պայքարում... Մի տեսակ համ հպարտանում էի էս մարդկանցով, համ ինքս ամաչում էի, համ էլ խղճում էի... Գիտեմ, իրենց պետք չի խղճալ, իրենք պայքարող, կռվող, չհանձնվող տեսակ են, պետք է խղճալ բոլոր նրանց, ովքեր տեսնում են այս մարդկանց վիճակը, քաջ գիտակցում են այս մարդկանց խնդիրները, բայց ոչ մի քայլ չեն ձեռնարկում դրանք լուծելու համար...Հպարտ էի,որովհետև նրանց հայրենակիցն եմ, որովհետև հնարավորություն ունեցա կանգնել նրանց կողքին ու իրենց պայքարում իմ չնչին մասնակցությունը ունեցա...իսկ ամաչում էի այն պատճառով, որ գիտակցում էի, որ իրենցից առաջ իմ, ծնողներիս և պապերիս սերունդը պետք է սկսեր այս պայքարը, այդ սերունդները պետք է պահանջեին մեր ազատամարտիկների, մեր հպարտության, մեր երկրապահների բարեկեցիկ կյանքի ապահովումը, այլ ոչ թե ազատամարտիկները.... Սա մեր ազատամարտիկների պայքարը չի, սա մեր բոլորիս պայքարնա.... եթե իրենց պահանջները չբավարարվեն,մենք բոլորս պարտված կհամարվենք, ավելի քան երբևէ... Յուրաքանչյուրս պարտք ենք մեր ազատամարտիկներին մի ամբողջ կյանք, մի հպարտություն, մի Ղարաբաղ, մի Հայաստան.... Եվ եկել է պահը, որ գոնե ինչ որ չափով փորձենք փոխհատուցել մեր երկրապահներին.... Յուրաքանչյուրս մեր զորակցությամբ, եկեք ապացուցենք բոլորին, որ մենք արժանի ենք մեր ազատամարտիկների պայքարին.... իմացեք, ժողովուրդ, եթե նրանց պահանջները չբավարարվեցին, մենք բոլորս խայտառակ ենք լինելու, դա կնշանակի,որ մենք այլևս գոյություն չունենք.....
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев