Менавіта гэты верш, які цалкам пранізаны любоўю да Бацькаўшчыны, з’яўляецца першакрыніцай вядомага кожнаму беларусу лозунга "Жыве Беларусь". 7 ліпеня 1882 г. нарадзіўся аўтар гэтага верша і завуць яго Янка Купала.
Ці завылі ваўкі, ці заенчыў віхор,
Ці запеў салавей, ці загагала гусь,—
Я тут бачу свой край, поле, рэчку і бор,
Сваю матку-зямлю — Беларусь.
Хоць гарыста яна, камяніста яна,
Вераб’ю па калена, што сею, расце,
Дый люблю ж я яе, шкода хаткі, гумна:
О, такіх няма, мусіць, нідзе!
З саламянай страхой мая хатка, гумно;
Непачэсна, што праўда, віднеюць яны,
Дый на іх жа сваёй клаў рукой бервяно
І зямлю раўнаваў пад звяны!
З саламянай страхой мая хатка, тачок!
Многа чутак наводзяць і