Յուրաքանչյուր օր, յուրաքանչյուր արարք կղզի է՝ ժամանակի ու
տարածության ջրերով շրջապատված: Յուրաքանչյուր օրը կղզու ավարտվածությունն
ունի: Մարդիկ նմա մթնոլորտում վերածվում են կղզիների՝ անկախ, ամբողջական,
խաղաղված, ուրիշների անձնական անդորրը հարգող, նրանց ափերը չներխուժող, մեկ
այլ անհատականության հրաշքի հանդեպ հարգանքով նահանջող: Սակայն իրականում
ուրիշներից մեզ առանձնացնում է ոչ թե ֆիզիկական առանձնացումը, ֆիզիկական
մեկուսացումը, այլ հոգևոր կղզիացումը: