БОЛСУНы Чечерского района действительно основаны переселенцем из Казацких БОЛСУНов - Онисимом БОЛСУНом:

ПАЛЕСКІЯ БАЎСУНЫ
"... Анісім Боўсун у пачатку 1700-х гадоў перайшоў мяжу і пасяліўся ў суседнім Чачэрскім старостве ВКЛ. Першы раз ён упамінаецца разам з жыхарамі вёскі Калюды ў інвентары Чачэрскага староства за 1726 год. Інвентар паведамляе, што ў мясцовасці Скарбаўшчызне, якая знаходзіцца ў асобных межах, пражывае Анісько Боўсун з паселенымі ім людзьмі.
У інвентары 1704 года пра Скарбаўшчызну гаворыцца, што гэта пустая служба пры вёсцы Палессе, у межах вёскі, але «за асаблівымі рубежамі». Выходзіць, што Анісім Боўсун пакінуў Баўсуны ў перыяд з 1705 па 1725 год. У чачэрскім інвентары 1738 года ён паказаны сярод жыхароў вёскі Палесся. Магчыма, што Скарбаўшчызна, ізноў стала належыць да Палесся. У люстрацыі Чачэрскага староства 1765 года Скарбаўшчызна ў адным месцы называецца вёскай Скрабаўшчызнай, у другім – засценкам Скрабаўшчызнай. З шасці пералічаных гаспадарак у пяці прозвішча гаспадароў было Боўсун: Андрэй, Якаў, Васіль і два Янкі Боўсуны. Пазней вёска стала называцца Баўсункі – так называецца яна, напрыклад, у канцы ХІХ стагоддзя на карце Шуберта. Потым – Баўсуны. Так з’явіліся яшчэ адны Баўсуны, якія ў Казацкіх Баўсунах называюць Балсунками ці Палескімі Баўсунамі. Цяпер гэта вёска Балсуны Чачэрскага раёна.
Але не адзін толькі Анісім Боўсун перасяліўся з Баўсуноў у Рэч Паспалітую. Той жа інвентар 1726 года паказвае ў Дудзічах Цімоха з Баўсуноў і Яўхіма Верасавёнка, якія пасяліліся там верагодна ў 1721-м і 1722-м гадах адпаведна. Нашчадкі Цімоха жылі ў Дудзічах у 1765 годзе, бо інвентар таго года паказвае сярод жыхароў Масея і Якава Боўсунаў."