Ты, як і ў Коласа, мой кут,

І дарагі, і сэрцу мілы.
І колькі б лёс не слаў пакут -
Усё перажыць даеш мне сілы.
Даеш цяпло снапоў жытнёвых,
Ваду гаючую крыніц,
Спакой лугоў, дубраў зялёных,
Хвалюеш песняй маладзіц.
Не вабяць іншыя мысціны,
Мне не па сэрцы гарады,
Блакіт нябёс малой радзімы
Да скону будзе дарагім.
Тут, дзякуй лёсу, удосталь хлеба
У працавітых на стале.
Ды і да хлеба, ўсё што трэба,
З нас кожны ў свята дастае.
Мой край, маленькая радзіма,
Зямліца шчырая дзядоў,
І хто цябе калі пакіне,
Калі-небудзь усёж пакіне,
То ў самай казачнай краіне
Не знойдзе лепшых берагоў...
Аўтар - Зоя Гарбачова, Беларусь
#ЗояГорбачева