Синну соли зан ба кас пурсидан аз одоб нест,

Синну соли хешро гуфтан ба занҳо хос нест.
Зан, за насту дар ҳама ҳолат чун зан мемонад он,
Ин муаммоест, ки ҳоҷат ба пурсу пос нест.
Аз зани имрӯзаи мо ҳикмату эъҷоз пурс,
Дар фазои зиндагӣ кайфияти парвоз пурс.
Дар замин зан меравад, сайри кавокиб мекунад,
Давраи мо кард занро дар ҳунар мумтоз, пурс.
Зан набошад, зебу зинат нест дар маъвои мо,
Ҳуш дар сар, равшанӣ дар дидаи бинои мо.
Зан набошад, нест дар рӯйи замин нақши ҳаёт,
Дон, ки бе зан то абад дар гил бимонад пайи мо.
Мард бошӣ, байрақи болои сар кун номи зан,
Сабт дар бобби зафар бо хатти зар кун номи зан.
Номи зан то осмон бардор дар болои каф,
Машъали тобанда чу шамсу қамар кун номи зан.
Муаллиф: Мирзо Турсунзода