Ավելի վաղը, քան թե այսօր,ավելի ապագան,քան թե ներկա րոպեն։Քերականության միջից պետք է ջնջել ապառնի ժամանակը։Ապագա չկա,որովհետև անհայտ է,իսկ ինչ֊որ անհայտ է,այդ մասին մտածելն ու հոգալը բնականաբար հիմարություն է։Վաղվա մասին մտածում են վախկոտները,այսինքն նրանք,որոնք վստահություն չունեն իրենց ուժերի վրա...
Նար֊Դոս <<Սպանված Աղավնին>>
Ու գալիս ա մի պահ,երբ սկսում ես կարոտել նրա հետ կապված ամեն բան...ՁԱՅՆԸ, ԺՊԻՏԸ, ՀԱՅԱՑՔԸ, ԱՐՏԱԲԵՐԱԾ ԲԱՌԵՐԸ...Ամեն բան նույնիսկ նրա հետ անցկացրած 1 վայրկյանը...Սկսում ես սիրել էլ ավելի ուժեղ...Ու ԿԱՐՈՏԵԼ կրկնակի անգամ ցավալով...