Ларыса Геніюш

Люты
Холад люты да касьцей праймае,
аж за душу лапамі бярэ.
Стыне ўсюды, мерзьне, замярзае.
Ходзіць важна люты па дварэ.
Сьмех і грэх.
А колькі фанабэрыі.
Без кажушка цераз двор ня ход.
Заінелі шыбы, нават дзьверы.
За парогам стыне галалёд.
Люты-дзьмуты:
– Паваюю з вамі.
Вы сягоньня ўсе ў маіх руках!
За плячамі – сакавік з братамі
сеюць у прастор вясновы пах.