ДУ ДАРСИ АЗ ҲАМА МУҲИМ Шогирдон касеро думболагирӣ мекунанд, ки ба онҳо роҳро нишон медиҳад, на онеро ки хатогиро мефаҳмонад.

Квинтилиан Ана, ин ду дарси муҳим барои ҳамаи онҳое, ки мехоҳанд муваффақиятро ба даст оранд лозим аст: 1. ОН ҶОЕ, КИ МУБАФФАҚИЯТ ҲАСТ, ОН ҶО ҲАМАВАҚТ УСТОЗ ҲАСТ. ҲАРЧАНД, КИ ШУМО БОМАЪЛУМОТ ВА ДОНО НАБОШЕД БЕ УСТОЗ НАМЕШАВАД. УСГОЗ РОҲИ ШУМОРО БА СӮИ ОРЗУҲОЯТОН КӮТОҲ МЕКУНАД, ЁРДАМ МЕДИҲАД, КИ БА ХАТОГИҲОИ МАЪМУЛ РОҲ НАДИҲЕД ВА МУНОСИБАТ КАРДАНРО БО ПУЛ МЕОМӮЗОНАД. 2. АГАР ШУМО ЗУД МУВАФФАҚ ШУДАН ХОҲЕД, ОН ОДАМОНЕРО НАЗОРАТ КУНЕД, КИ ОНҲО ОН ҶОЕ ҲАСТАНД, КИ ШУМО МЕХОҲЕД ДАР КОРҲОИ МОЛИЯВӢ ВА МАНСАБИ ХУД БОШЕД. Ин қоидаҳо ба Шумо барои зудтар пайдо намудани устоз ёрдам мекунад. Агар Шумо назоратчӣ бошед, пас аллакай баъд аз як ҳафта доираи одамонеро муайян менамоед, ки аз байни онҳо метавонед одами мувофиқро интихоб кунед. Вақте ки ман бори аввал бо Бодо Шеффер вохӯрдам, дар навбати аввал як чиз маро ба ҳайрат овард, ки маро маҷбур кард, ки қарор диҳам, ҳаёти худро дигар кунам. Ӯ ба ман якчанд савол дод ки маро маҷбур карданд фикр кунам. Мо камтар сӯҳбат кардем. Баъд ӯ пурсидт «Ман ҳаминро фикр мекунам, ки барои чӣ Шумо то ҳол бой нестед?». Ӯ напурсид, ки ман бой шудан мехоҳам, ё ки ман медонам, ки чӣ хел бой шудан даркор. Не, ӯ пурсид – барои чӣ то ҳол ман бой не? Ӯ қайд кард, ки саволҳое, ки ҳоло ӯ ба ман медиҳад, дар вақташ ба ӯ устозаш додааст. Ана, ин аст саволҳо: