йулакдан илдам юриб бораркан олдинроқда, йулакга ўтириб қолган қизга кўзи тушди. Гўзаллиги шунча масофадан ҳам нур таратиб турган қиз ўрнидан турмоққа уринар, лекин шикастланган шекилли, иложини тополмасди.
- Кандай гўзал қиз! Канийди, у билан севишиб-севилсам... -
ўйлади йигит ва бунга имкон
яратиб турган кўмакга
шошилди. Етиб бориб қизнинг тирсагидан тутди. Оқсоқланиб қолган қиз атрофга аланглаб ниманидир қидирди:
- Қўлтиқтаёқ, анави ерга
тушибди-ку!
Унинг гапини эшитиб ранги
ўзгарган йигит тезлик билан
қўлтиқтаёқни олиб унга
тутказди-да, раҳмат айтишини ҳам кутмай қиздан узоқлаша бошлади. Бувасининг синган қўлтиқтаёғини тузаттириб келаётиб ях йулакка йиқилиб
шикастланган оёгининг
зирқирашини ҳам унутган қиз унинг ортидан миннатдарона
қараб қолди. Зеро у миннатдор бўлишга ҳакли эди. Чунки, Аллоҳ уни бир риёкордан асраган эди.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 23