როგორც არასდროს ახლა ისე მინდა გავერიდო არამარტო მოწყენილ ქალაქს არამედ ყველაფერს ...

წავიდე და აქ დავტოვო ის სიმძიმე ის საფიქრალი ის ტკივილი ის იმეგაცრუება და ყველა ის გრძნობა, რომელიც ასე აწვალებს ჩემს სულს დავიღალე... არა ფიზიკურად არა სულიერად ავიღალე, მინდა ისეთ ადგილას შევაფარო თავი სადაც სიმშვიდე იქნება, სიმარტოვე...არ მეგონა თუ ოდესმე სიმარტოვეს ვინატრებდი, მაგრამ ადამიანებითაც დავიღალე... ადამიანებით რომლებიც მარტო პირში გვიღიმიან და შენ ხვდები რამდენად გესლიანია ეს ღიმილი, მაგრამ არ იმჩნევ ... მინდა წავიდე იქ სადაც იქნება მთები,ამაყად მგარნი, თვალუწვდენელნი... და იქნება ერთი ეკლესია,სადაც ყოველ კვირას ამოვა მოძღვარი... აი რა მინდა... ქალაქით დავიღალე...წამალი მინდა სულის საკურნებლად, ''დავიღალე მოდი ჩემთან უფალო...''