Зробленае Анатолем Васільевічам патрабуе асаблівай увагі. Яго няма з намі з 26 сакавіка 2019 года. За гэты час ужо варта ўсвядоміць, што месца гэтай асобы ў яе самаахвярным грамадскім служэнні беларускай гісторыі, у памкненнях аб’ядноўваць намаганнні грамадскасці збіраць радаводную памяць, фактычна ніхто не заняў. І ўжо гэта, на фоне, безумоўна, іншых здабыткаў і іншых ініцыятыў, патрабуе разважлівага асэнсавання. Хацелася б нагадаць, што радаводную кніжную серыю ён пачаў выдаваць па Благаславенню Высокапрэсвяшчаннейшага Мітрапаліта Мінскага і Слуцкага , Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі Філарэта. Пачаўшы з раскрыцця гісторыі свайго ўласнага рода (а звес ткі пра род ён адшукаў з XIV стагоддзя!), Анатоль Васільевіч узнавіў падрабязнасці жыцця знакамітых і простых людзей з рознымі радаводнымі карэннямі. Выданне кожнай з кніг станавілася адметнай падзеяй у кніжным, асветніцкім жыцці Беларусі. І ўжо гэтыя мастацка-дакументальныя летапісы з шырокім выкарыстаннем самых старадаўніх архіўных дакументаў станавіліся крыніцамі для працы іншых даследчыкаў. Кнігі з адзнакай на вокладцы «Я — сын Ваш...» прыйшлі ў многія і многія бібліятэкі. Не толькі ў Беларусі, але і ва ўсім свеце. Анатоль Васільевіч шчодра адорваў гэтымі сапраўды энцыклапедычнымі выданнямі школы краіны, розныя асветніцкія ўстановы...
8 лістапада 2021 года – 75 гадоў з дня нараджэння беларускага пісьменніка, краязнаўца, даследчыка айчыннай гісторыі Анатоля Васільевіча Статкевіча-Чабаганава.
В период апрель-июнь 2024 года в Любанском районе среди учреждений культуры пройдет районная эстафета “Великой Победе посвящается”, приуроченная к 80-летию освобождения Беларуси от немецко-фашистских захватчиков и Году качества. https://guk-luban.net.by/?p=10541
Веснавыя кветкі на старонках твораў беларускіх пісьменнікаў
Прыгрэла сонейка. На ўзлеску Птушыны спеў Чуваць здаля... Стаіць і слухае пралеска, Як ціха Дыхае зямля.
У задуменна-лірычным вершы Авяр’яна Дзеружынскага пяшчотная веснавая кветка — увасабленне мудрасці прыроды. Шмат каго з беларускіх паэтаў і пісьменнікаў натхнялі першацветы... Зрэшты, іх жа так шмат, і ці ведаем мы іх сапраўдныя назвы? Пралескамі найчасцей называем белы кураслеп дуброўны і сінюю пралеску высакародную, менавіта яны найчасцей утвараюць прыгожыя кветкавыя дываны ў лясах увесну... Многія з нас імкнуцца ўласнаручна сарваць пяшчотныя першыя кветачкі, прынесці ў хату сведчанне таго, што зямля абудзілася
Нет комментариев