Қуръони Карим (Арабча ва Ўзбекча) таржималари!

Нисо Сураси 126-дан 150-оятгача ﻭَﻟﻠّﻪِ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟﺴَّﻤَﺎﻭَﺍﺕِ ﻭَﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺑِﻜُﻞِّ ﺷَﻲْﺀٍ ﻣُّﺤِﻴﻄﺎً 126 Осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳга хосдир ва Аллоҳ ҳар бир нарсани ихота қилган зотдир. ﻭَﻳَﺴْﺘَﻔْﺘُﻮﻧَﻚَ ﻓِﻲ ﺍﻟﻨِّﺴَﺎﺀ ﻗُﻞِ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻳُﻔْﺘِﻴﻜُﻢْ ﻓِﻴﻬِﻦَّ ﻭَﻣَﺎ ﻳُﺘْﻠَﻰ ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢْ ﻓِﻲ ﺍﻟْﻜِﺘَﺎﺏِ ﻓِﻲ ﻳَﺘَﺎﻣَﻰ ﺍﻟﻨِّﺴَﺎﺀ ﺍﻟَّﻼﺗِﻲ ﻻَ ﺗُﺆْﺗُﻮﻧَﻬُﻦَّ ﻣَﺎ ﻛُﺘِﺐَ ﻟَﻬُﻦَّ ﻭَﺗَﺮْﻏَﺒُﻮﻥَ ﺃَﻥ ﺗَﻨﻜِﺤُﻮﻫُﻦَّ ﻭَﺍﻟْﻤُﺴْﺘَﻀْﻌَﻔِﻴﻦَ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻮِﻟْﺪَﺍﻥِ ﻭَﺃَﻥ ﺗَﻘُﻮﻣُﻮﺍْ ﻟِﻠْﻴَﺘَﺎﻣَﻰ ﺑِﺎﻟْﻘِﺴْﻂِ ﻭَﻣَﺎ ﺗَﻔْﻌَﻠُﻮﺍْ ﻣِﻦْ ﺧَﻴْﺮٍ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻛَﺎﻥَ ﺑِﻪِ ﻋَﻠِﻴﻤﺎً 127 . Сендан аёллар ҳақида фатво сўрарлар. Сен:«Аллоҳ сизга улар ҳақида ва китобда тиловат қилинадиган, сиз уларга тайин қилинган нарсани бермай никоҳига рағбат қилганингиз аёллар ҳақида, заифҳол болалар ҳақида ва етимларга адолат қилмоғингиз ҳақида фатво беради», деб айт. Аллоҳ қилган ҳар бир яхшилигингизни билувчи зотдир. ﻭَﺇِﻥِ ﺍﻣْﺮَﺃَﺓٌ ﺧَﺎﻓَﺖْ ﻣِﻦ ﺑَﻌْﻠِﻬَﺎ ﻧُﺸُﻮﺯﺍً ﺃَﻭْ ﺇِﻋْﺮَﺍﺿﺎً ﻓَﻼَ ﺟُﻨَﺎْﺡَ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻤَﺎ ﺃَﻥ ﻳُﺼْﻠِﺤَﺎ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻤَﺎ ﺻُﻠْﺤﺎً ﻭَﺍﻟﺼُّﻠْﺢُ ﺧَﻴْﺮٌ ﻭَﺃُﺣْﻀِﺮَﺕِ ﺍﻷَﻧﻔُﺲُ ﺍﻟﺸُّﺢَّ ﻭَﺇِﻥ ﺗُﺤْﺴِﻨُﻮﺍْ ﻭَﺗَﺘَّﻘُﻮﺍْ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻛَﺎﻥَ ﺑِﻤَﺎ ﺗَﻌْﻤَﻠُﻮﻥَ ﺧَﺒِﻴﺮﺍً 128 . Агар аёл киши ўз эридан нафрат ва юз ўгириш содир бўлишидан қўрқса, икковлари ўзаро сулҳга келишишларида гуноҳ йўқ. Сулҳ яхшидир. Нафслар қизғанишга ҳозирдир. Агар яхшилик ва тақво қилсангиз, албатта, Аллоҳ нима қилаётганингиздан хабардор зотдир. (Оилада турли сабабларга кўра, эрда хотинига нисбатан нафрат пайдо бўлиши мумкин. Натижада эр хотинидан ажралмоқчи ёки ундан юз ўгириб, талоқ ҳам қилмай, муомала қилмай ташлаб қўймоқчи. Хотин эридан ажрашни хоҳламаса, ярашишга уринади. Эрнинг нафратига ёки юз ўгиришига сабаб бўлган ишларни бартараф этиш билан уни рози қилиб, ажралмай қолишга тиришади. Жумладан, хотинидан нафратланиб, уни талоқ қилмоқчи бўлган ёки юз ўгириб, тек ташлаб қўймоқчи бўлган эркак ўша хотиннинг ажрашиш истаги йўқлигини билгач, унга яхшилик қилиб, тақво юзасидан ўзи билан олиб қолса, яхши бўлади. Аллоҳ унга ажр ва савоб беради.) ﻭَﻟَﻦ ﺗَﺴْﺘَﻄِﻴﻌُﻮﺍْ ﺃَﻥ ﺗَﻌْﺪِﻟُﻮﺍْ ﺑَﻴْﻦَ ﺍﻟﻨِّﺴَﺎﺀ ﻭَﻟَﻮْ ﺣَﺮَﺻْﺘُﻢْ ﻓَﻼَ ﺗَﻤِﻴﻠُﻮﺍْ ﻛُﻞَّ ﺍﻟْﻤَﻴْﻞِ ﻓَﺘَﺬَﺭُﻭﻫَﺎ ﻛَﺎﻟْﻤُﻌَﻠَّﻘَﺔِ ﻭَﺇِﻥ ﺗُﺼْﻠِﺤُﻮﺍْ ﻭَﺗَﺘَّﻘُﻮﺍْ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻛَﺎﻥَ ﻏَﻔُﻮﺭﺍً ﺭَّﺣِﻴﻤﺎً 129 . Агар роса ҳаракат қилсангиз ҳам, хотинлар ўртасида адолатли бўла олмайсизлар. Бир йўла мойил бўлиб кетиб, (баъзисини) муаллақга ўхшатиб қўйманг. Агар ислоҳ ва тақво қилсангиз, албатта. Аллоҳ мағфиратли ва раҳмли зотдир. («Хотинлар ўртасида адолат» кўп хотинли эрнинг хотинларига нисбатан қалбидаги муҳаббати борасидадир. Яъни, кўнглингизда муҳаббати ўрнашган баъзихотинингизга бир йўла мойил бўлиб кетиб, хотинларингизнинг баъзисини муаллақ аёлга ўхшатиб қўйманг. «Муаллақ аёл» деб хотин бўлиб хотин эмас, боши очиқ бўлиб, боши очиқ эмас, аросат бир ҳолда қолган аёлга айтилади. Бундай муаллақлик азоб, шунинг учун ояти карима эрни бу масалада адолатли бўлишга чорламоқда. Кўп хотинли эр яхши кўрган хотини билан доимо бирга бўлиб, бошқасини тарк этса, шариатга ҳеч тўғри келмайди.) ﻭَﺇِﻥ ﻳَﺘَﻔَﺮَّﻗَﺎ ﻳُﻐْﻦِ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻛُﻼًّ ﻣِّﻦ ﺳَﻌَﺘِﻪِ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻭَﺍﺳِﻌﺎً ﺣَﻜِﻴﻤﺎً 130 . Агар ажрашсалар, Аллоҳ Ўз фазлидан ҳар бирини беҳожат қилур. Аллоҳ фазли кенг ва ҳикматли зотдир. ﻭَﻟﻠّﻪِ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟﺴَّﻤَﺎﻭَﺍﺕِ ﻭَﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻭَﻟَﻘَﺪْ ﻭَﺻَّﻴْﻨَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺃُﻭﺗُﻮﺍْ ﺍﻟْﻜِﺘَﺎﺏَ ﻣِﻦ ﻗَﺒْﻠِﻜُﻢْ ﻭَﺇِﻳَّﺎﻛُﻢْ ﺃَﻥِ ﺍﺗَّﻘُﻮﺍْ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻭَﺇِﻥ ﺗَﻜْﻔُﺮُﻭﺍْ ﻓَﺈِﻥَّ ﻟِﻠّﻪِ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟﺴَّﻤَﺎﻭَﺍﺕِ ﻭَﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻏَﻨِﻴّﺎً ﺣَﻤِﻴﺪﺍً 131 . Осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳникидир. Батаҳқиқ, Биз сиздан олдин китоб берилганларга ҳам, сизга ҳам: «Аллоҳга тақво қилинглар», деб тавсия қилдик. Агар куфр келтирсангиз, албатта, осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳникидир. Ва Аллоҳ беҳожат ва мақталган зотдир. ﻭَﻟِﻠّﻪِ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟﺴَّﻤَﺎﻭَﺍﺕِ ﻭَﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻭَﻛَﻔَﻰ ﺑِﺎﻟﻠّﻪِ ﻭَﻛِﻴﻼً 132 . Осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳникидир. Вакил бўлишга Аллоҳ кифоядир. ﺇِﻥ ﻳَﺸَﺄْ ﻳُﺬْﻫِﺒْﻜُﻢْ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟﻨَّﺎﺱُ ﻭَﻳَﺄْﺕِ ﺑِﺂﺧَﺮِﻳﻦَ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻋَﻠَﻰ ﺫَﻟِﻚَ ﻗَﺪِﻳﺮﺍً 133 . Агар у зот хоҳласа, эй одамлар, сизларни кетказиб, бошқаларни келтирур. Ва Аллоҳ бунга қодир бўлган зотдир. (Агар Аллоҳ хоҳласа, бир зумда ҳамма одамларни бу дунёдан йўқ қилиб, уларнинг ўрнига Ўзига иймон келтирадиган, айтганидан чиқмай юрадиган, янги бошқа бир одамларни келтириб олади. Аллоҳ бу ишга ва бундан ҳам катталарига қодирдир.) ﻣَّﻦ ﻛَﺎﻥَ ﻳُﺮِﻳﺪُ ﺛَﻮَﺍﺏَ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻓَﻌِﻨﺪَ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺛَﻮَﺍﺏُ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻭَﺍﻵﺧِﺮَﺓِ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺳَﻤِﻴﻌﺎً ﺑَﺼِﻴﺮﺍً 134 . Ким бу дунё савобини истаса, билсинки, Аллоҳнинг ҳузурида ҳам бу дунёнинг, ҳам у дунёнинг савоби бордир. Ва Аллоҳ эшитувчи ва кўрувчи зотдир. ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﻛُﻮﻧُﻮﺍْ ﻗَﻮَّﺍﻣِﻴﻦَ ﺑِﺎﻟْﻘِﺴْﻂِ ﺷُﻬَﺪَﺍﺀ ﻟِﻠّﻪِ ﻭَﻟَﻮْ ﻋَﻠَﻰ ﺃَﻧﻔُﺴِﻜُﻢْ ﺃَﻭِ ﺍﻟْﻮَﺍﻟِﺪَﻳْﻦِ ﻭَﺍﻷَﻗْﺮَﺑِﻴﻦَ ﺇِﻥ ﻳَﻜُﻦْ ﻏَﻨِﻴّﺎً ﺃَﻭْ ﻓَﻘَﻴﺮﺍً ﻓَﺎﻟﻠّﻪُ ﺃَﻭْﻟَﻰ ﺑِﻬِﻤَﺎ ﻓَﻼَ ﺗَﺘَّﺒِﻌُﻮﺍْ ﺍﻟْﻬَﻮَﻯ ﺃَﻥ ﺗَﻌْﺪِﻟُﻮﺍْ ﻭَﺇِﻥ ﺗَﻠْﻮُﻭﺍْ ﺃَﻭْ ﺗُﻌْﺮِﺿُﻮﺍْ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻛَﺎﻥَ ﺑِﻤَﺎ ﺗَﻌْﻤَﻠُﻮﻥَ ﺧَﺒِﻴﺮﺍً 135 . Эй иймон келтирганлар! Адолат ила туринг ҳамда агар ўзингиз, ота-онангиз ва қариндошларингиз зиддига бўлса ҳам, Аллоҳ учун тўғри гувоҳлик берувчи бўлинг. Агар у бой бўлса ҳам, камбағал бўлса ҳам, Аллоҳ унга яқинроқдир. Ҳавои нафсга эргашиб, адолатсизлик қилманг. Агар тилингизни бурсангиз ёки юз ўгириб кетсангиз, албатта, Аллоҳ нима қилаётганингиздан хабардордир. (Демак, гувоҳлик Аллоҳ учун бўлиши керак. Бошқа нарса учун эмас. Бирор шахс учун эмас, қабила учун эмас, ҳизб ёки халқ учун эмас. Ана шундагина адолатли гувоҳлик бўлади. Албатта, одамнинг ўзига қарши гувоҳлик бериши, ота-онаси ёки қариндош-уруғига қарши гувоҳлик бериши осон эмас. Бу иш гапиришга осон, холос. Лекин илоҳий таълимот шуни ирода қилади. Ана шундагина ҳақиқий адолат юзага чиқиши мумкин.) ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﺁﻣِﻨُﻮﺍْ ﺑِﺎﻟﻠّﻪِ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟِﻪِ ﻭَﺍﻟْﻜِﺘَﺎﺏِ ﺍﻟَّﺬِﻱ ﻧَﺰَّﻝَ ﻋَﻠَﻰ ﺭَﺳُﻮﻟِﻪِ ﻭَﺍﻟْﻜِﺘَﺎﺏِ ﺍﻟَّﺬِﻱَ ﺃَﻧﺰَﻝَ ﻣِﻦ ﻗَﺒْﻞُ ﻭَﻣَﻦ ﻳَﻜْﻔُﺮْ ﺑِﺎﻟﻠّﻪِ ﻭَﻣَﻼَﺋِﻜَﺘِﻪِ ﻭَﻛُﺘُﺒِﻪِ ﻭَﺭُﺳُﻠِﻪِ ﻭَﺍﻟْﻴَﻮْﻡِ ﺍﻵﺧِﺮِ ﻓَﻘَﺪْ ﺿَﻞَّ ﺿَﻼَﻻً ﺑَﻌِﻴﺪﺍً 136 . Эй иймон келтирганлар! Аллоҳга, Унинг Расулига, У Ўз Расулига туширган китобга ва бундан олдин туширган китобга иймон келтиринг. Ким Аллоҳга, Унинг фаришталарига, китобларига, Пайғамбарларига ва охират кунига куфр келтирса, батаҳқиқ, қаттиқ адашган бўладир. ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﺛُﻢَّ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍْ ﺛُﻢَّ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﺛُﻢَّ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍْ ﺛُﻢَّ ﺍﺯْﺩَﺍﺩُﻭﺍْ ﻛُﻔْﺮﺍً ﻟَّﻢْ ﻳَﻜُﻦِ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻟِﻴَﻐْﻔِﺮَ ﻟَﻬُﻢْ ﻭَﻻَ ﻟِﻴَﻬْﺪِﻳَﻬُﻢْ ﺳَﺒِﻴﻼً 137 . Албатта, иймон келтирганларидан кейин куфр келтирганлар, сўнгра иймон келтириб яна куфрга кетган ва куфрида зиёда бўлганларни Аллоҳ мағфират қилмас ва тўғри йўлга ҳидоят этмас. (Иймон билан куфр орасида бориб-келиб, бориб-келиб, охири куфрда зиёда бўлаётганлар– мунофиқлардир. Агар инсон кофир бўлиб юриб кейин иймонга келса, унинг иймони кофирлигини ювиб кетади. Иймонга келгандан кейинги даврдан бошлаб ҳисоб-китоби бошланади.) ﺑَﺸِّﺮِ ﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘِﻴﻦَ ﺑِﺄَﻥَّ ﻟَﻬُﻢْ ﻋَﺬَﺍﺑﺎً ﺃَﻟِﻴﻤﺎً 138 . Мунофиқларга, албатта, уларга аламли азоб бўлишининг башоратини бер. ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳَﺘَّﺨِﺬُﻭﻥَ ﺍﻟْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ﺃَﻭْﻟِﻴَﺎﺀ ﻣِﻦ ﺩُﻭﻥِ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﺃَﻳَﺒْﺘَﻐُﻮﻥَ ﻋِﻨﺪَﻫُﻢُ ﺍﻟْﻌِﺰَّﺓَ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻌِﺰَّﺓَ ﻟِﻠّﻪِ ﺟَﻤِﻴﻌﺎً 139 . Улар мўминларни қўйиб, кофирлрни дўст тутадиганлардир. Уларнинг олдида иззат–куч-қудрат излайдиларми? Албатта, иззат–куч-қудратнинг барчаси Аллоҳнинг ҳузуридадир. ﻭَﻗَﺪْ ﻧَﺰَّﻝَ ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢْ ﻓِﻲ ﺍﻟْﻜِﺘَﺎﺏِ ﺃَﻥْ ﺇِﺫَﺍ ﺳَﻤِﻌْﺘُﻢْ ﺁﻳَﺎﺕِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﻳُﻜَﻔَﺮُ ﺑِﻬَﺎ ﻭَﻳُﺴْﺘَﻬْﺰَﺃُ ﺑِﻬَﺎ ﻓَﻼَ ﺗَﻘْﻌُﺪُﻭﺍْ ﻣَﻌَﻬُﻢْ ﺣَﺘَّﻰ ﻳَﺨُﻮﺿُﻮﺍْ ﻓِﻲ ﺣَﺪِﻳﺚٍ ﻏَﻴْﺮِﻩِ ﺇِﻧَّﻜُﻢْ ﺇِﺫﺍً ﻣِّﺜْﻠُﻬُﻢْ ﺇِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﺟَﺎﻣِﻊُ ﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘِﻴﻦَ ﻭَﺍﻟْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ﻓِﻲ ﺟَﻬَﻨَّﻢَ ﺟَﻤِﻴﻌﺎً 140 . Батаҳқиқ, сизларга китобда: «Аллоҳнинг оятларига куфр келтирилган ва уларни истеҳзо қилинган чоғда, бошқа гапга ўтмагунларича улар билан ўтирманглар», деб туширди. Агар ўтирсангиз, сиз ҳам уларга ўхшашсиз. Албатта, Аллоҳ мунофиқ ва кофирларнинг барчасини жаҳаннамда жамловчидир. (Аллоҳ таоло китобда, яъни, Қуръони Каримда мўминларга Аллоҳнинг оятлари ҳақида куфр ва истеҳзо гаплар бўлаётган мажлисда ўтирмасликка амр қилган эди. Бу амр Маккаи Мукаррамада нозил бўлган ал-Анъом сурасида келган. Чунки мўмин кишининг бу каби мажлисларда жим ўтириши мунофиқликнинг бошланишидир. Хар бир мўмин Аллоҳ, Ислом, Пайғамбар (с.а.в.) ва Қуръон каби мўътабар тушунчалар ҳақида ёмон, ахлоқсиз гап- сўзларни эшитган чоғида қарши чиқмоққа, ҳаттоки тўғриламоққа бурчлидир. Кимки бундай ҳолларда жим ўтирса, мунофиқлик йўлига қадам қўйган бўлади.) ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳَﺘَﺮَﺑَّﺼُﻮﻥَ ﺑِﻜُﻢْ ﻓَﺈِﻥ ﻛَﺎﻥَ ﻟَﻜُﻢْ ﻓَﺘْﺢٌ ﻣِّﻦَ ﺍﻟﻠّﻪِ ﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﺃَﻟَﻢْ ﻧَﻜُﻦ ﻣَّﻌَﻜُﻢْ ﻭَﺇِﻥ ﻛَﺎﻥَ ﻟِﻠْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ﻧَﺼِﻴﺐٌ ﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﺃَﻟَﻢْ ﻧَﺴْﺘَﺤْﻮِﺫْ ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢْ ﻭَﻧَﻤْﻨَﻌْﻜُﻢ ﻣِّﻦَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﻓَﺎﻟﻠّﻪُ ﻳَﺤْﻜُﻢُ ﺑَﻴْﻨَﻜُﻢْ ﻳَﻮْﻡَ ﺍﻟْﻘِﻴَﺎﻣَﺔِ ﻭَﻟَﻦ ﻳَﺠْﻌَﻞَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻟِﻠْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﺳَﺒِﻴﻼً 141 . Улар сизларни кузатиб турарлар. Сизларга Аллоҳ томонидан фатҳ бўлса: «Сизлар билан бирга эмасмидик?!» дерлар. Агар кофирларга насиба бўлса: «Сизларга устун келиб, мўминлардан ҳимоя қилмадикми?» дерлар. Аллоҳ қиёмат куни улар орасида ҳукм қилур. Аллоҳ ҳаргиз кофирларга мўминлар устидан йўл бермас. (Мунофиқ ҳар доим мунофиқлигини қилади. Иймон масаласидаки иккиёқламалик қилгандан кейин, бошқа масалаларда бундан баттар бўлади. Улар доимо иймон ва куфр, мўминлар ва кофирлар орасида тарозининг палласи қаёққа оғишини кузатиб турадилар.) ﺇِﻥَّ ﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘِﻴﻦَ ﻳُﺨَﺎﺩِﻋُﻮﻥَ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻭَﻫُﻮَ ﺧَﺎﺩِﻋُﻬُﻢْ ﻭَﺇِﺫَﺍ ﻗَﺎﻣُﻮﺍْ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟﺼَّﻼَﺓِ ﻗَﺎﻣُﻮﺍْ ﻛُﺴَﺎﻟَﻰ ﻳُﺮَﺁﺅُﻭﻥَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱَ ﻭَﻻَ ﻳَﺬْﻛُﺮُﻭﻥَ ﺍﻟﻠّﻪَ ﺇِﻻَّ ﻗَﻠِﻴﻼً 142 . Албатта, мунофиқлар Аллоҳни алдамоқчи бўларлар. Ҳолбуки, Аллоҳ уларни «алдовчи»дир. Агар намозга турсалар, дангасалик билан, хўжакўрсинга турарлар ва Аллоҳни камдан кам зикр қиларлар. ﻣُّﺬَﺑْﺬَﺑِﻴﻦَ ﺑَﻴْﻦَ ﺫَﻟِﻚَ ﻻَ ﺇِﻟَﻰ ﻫَـﺆُﻻﺀ ﻭَﻻَ ﺇِﻟَﻰ ﻫَـﺆُﻻﺀ ﻭَﻣَﻦ ﻳُﻀْﻠِﻞِ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻓَﻠَﻦ ﺗَﺠِﺪَ ﻟَﻪُ ﺳَﺒِﻴﻼً 143 . Улар орада сарсондирлар. На анавиларга қўшила оларлар ва на манавиларга қўшила оларлар. Аллоҳ кимни йўлдан адаштирса, ҳаргиз унга йўл топа олмассан. ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﻻَ ﺗَﺘَّﺨِﺬُﻭﺍْ ﺍﻟْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ﺃَﻭْﻟِﻴَﺎﺀ ﻣِﻦ ﺩُﻭﻥِ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﺃَﺗُﺮِﻳﺪُﻭﻥَ ﺃَﻥ ﺗَﺠْﻌَﻠُﻮﺍْ ﻟِﻠّﻪِ ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢْ ﺳُﻠْﻄَﺎﻧﺎً ﻣُّﺒِﻴﻨﺎً 144 . Эй иймон келтирганлар! Мўминларни қўйиб, кофирларни дўст тутманг. Аллоҳнинг ҳузурида ўз зиддингизга очиқ ҳужжат қилишни хоҳлайсизми?! (Мўминни қўйиб, кофирни дўст тутиш ҳам бир нави ҳужжатдирки, охиратда бу ҳужжат уларнинг зарарларига ишлайди ва Аллоҳ уларни шу ҳужжат асосида азоблайди.) ﺇِﻥَّ ﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘِﻴﻦَ ﻓِﻲ ﺍﻟﺪَّﺭْﻙِ ﺍﻷَﺳْﻔَﻞِ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻨَّﺎﺭِ ﻭَﻟَﻦ ﺗَﺠِﺪَ ﻟَﻬُﻢْ ﻧَﺼِﻴﺮﺍً 145 . Албатта, мунофиқлар дўзахнинг энг остки қаватидадирлар ва ҳаргиз уларга бир ёрдамчини топа олмассан. (Ислом дини учун мунофиқлар кофирлардан ҳам зарарли ва хавфлидирлар. Шунинг учун охиратда ҳам улар кофирлардан-да кўра қаттиқроқ азобга дучор бўладилар. Дўзахнинг энг қаърига–энг остки қаватига ташланадилар. Бу жойни оятда «ад-Даркул асфали» дейилган.) ﺇِﻻَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺗَﺎﺑُﻮﺍْ ﻭَﺃَﺻْﻠَﺤُﻮﺍْ ﻭَﺍﻋْﺘَﺼَﻤُﻮﺍْ ﺑِﺎﻟﻠّﻪِ ﻭَﺃَﺧْﻠَﺼُﻮﺍْ ﺩِﻳﻨَﻬُﻢْ ﻟِﻠّﻪِ ﻓَﺄُﻭْﻟَـﺌِﻚَ ﻣَﻊَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﻭَﺳَﻮْﻑَ ﻳُﺆْﺕِ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﺃَﺟْﺮﺍً ﻋَﻈِﻴﻤﺎً 146 . Магар тавба қилиб, солиҳ амаллар қилган, Аллоҳни маҳкам ушлаган ва Аллоҳ учун динга ихлос қўйганлар– ана ўшалар мўминлар ила биргадирлар. Аллоҳ, албатта, мўминларга улуғ ажр берур. ﻣَّﺎ ﻳَﻔْﻌَﻞُ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺑِﻌَﺬَﺍﺑِﻜُﻢْ ﺇِﻥ ﺷَﻜَﺮْﺗُﻢْ ﻭَﺁﻣَﻨﺘُﻢْ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺷَﺎﻛِﺮﺍً ﻋَﻠِﻴﻤﺎً 147 . Агар шукр қилсангиз ва иймон келтирсангиз, Аллоҳ сизни азоблаб нима қилади? Аллоҳ шукр қилувчи ва билувчи зотдир. (Аллоҳ таоло ношукр ва кофир бандаларни нима учун азоблайди? Уларни азоблашдан бир фойда топадими? Ёки уларни азоблашдан лаззат оладими? Албатта, Аллоҳ ношукр ва иймонсизларни азоблашдан ҳеч фойда топмайди ва уларни азоблашдан лаззат ҳам олмайди. Бу азобнинг асосий сабаби банданинг шукр қилмагани ва иймон келтирмаганидир. Ношукр ва иймонсиз бу дунёда азобланса, қилган хатоси эвазига, тўғри йўлга қайтсин, деб қилинади. Уни охиратда азоблаш эса, ношукрлиги ва кофирлигининг жазосидир. Аслида,»Аллоҳ шукр қилувчи ва билувчи зотдир». Яъни, шукр қилган бандаларидан рози бўлади ва уларга улуғ ажрларни беради.) ﻻَّ ﻳُﺤِﺐُّ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺍﻟْﺠَﻬْﺮَ ﺑِﺎﻟﺴُّﻮَﺀِ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻘَﻮْﻝِ ﺇِﻻَّ ﻣَﻦ ﻇُﻠِﻢَ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺳَﻤِﻴﻌﺎً ﻋَﻠِﻴﻤﺎً 148 . Аллоҳ ёмон гапни ошкор қилишни хуш кўрмайди. Магар мазлумдан бўлса, майли. Аллоҳ эшитувчи ва билувчи зотдир. (Қалбида тақвоси, виждонида ҳассослик бўлмаган одам ҳар қандай ёмон сўзни осонгина ошкора қилади, атрофга ёяди. Ёмон гапни ошкор қилиш икки одамнинг бир-бирини сўкишидан, ёмонлашидан ва ғийбат-бўҳтон қилишидан бошланади. Сўнгра аста-секин катталашиб, жамиятни ҳалокат жари ёқасига олиб келади. Шунинг учун ҳам Ислом жамиятида ёмон сўзни ошкор қилиш қатъиян тақиқланади. Фақат бир тоифага–мазлумга рухсат. Шунда ҳам, мазлум инсон ўз устидаги зулмни кўтариши учунгина изн берилади. Жумладан, золимнинг зулмидан жамиятни хабардор этиш учун мазлумгина ёмон гапни ошкор қилиши мумкин.) ﺇِﻥ ﺗُﺒْﺪُﻭﺍْ ﺧَﻴْﺮﺍً ﺃَﻭْ ﺗُﺨْﻔُﻮﻩُ ﺃَﻭْ ﺗَﻌْﻔُﻮﺍْ ﻋَﻦ ﺳُﻮَﺀٍ ﻓَﺈِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪَ ﻛَﺎﻥَ ﻋَﻔُﻮّﺍً ﻗَﺪِﻳﺮﺍً 149 . Агар яхшиликни ошкора ёки махфий қилсангиз ёки ёмонликни афв этсангиз, албатта, Аллоҳ афвли ва қодир зотдир. ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳَﻜْﻔُﺮُﻭﻥَ ﺑِﺎﻟﻠّﻪِ ﻭَﺭُﺳُﻠِﻪِ ﻭَﻳُﺮِﻳﺪُﻭﻥَ ﺃَﻥ ﻳُﻔَﺮِّﻗُﻮﺍْ ﺑَﻴْﻦَ ﺍﻟﻠّﻪِ ﻭَﺭُﺳُﻠِﻪِ ﻭَﻳﻘُﻮﻟُﻮﻥَ ﻧُﺆْﻣِﻦُ ﺑِﺒَﻌْﺾٍ ﻭَﻧَﻜْﻔُﺮُ ﺑِﺒَﻌْﺾٍ ﻭَﻳُﺮِﻳﺪُﻭﻥَ ﺃَﻥ ﻳَﺘَّﺨِﺬُﻭﺍْ ﺑَﻴْﻦَ ﺫَﻟِﻚَ ﺳَﺒِﻴﻼً 150 . Албатта, Аллоҳга ва Унинг Пайғамбарларига куфр келтирадиганлар ва Аллоҳ ила Пайғамбарлари орасида айримчиликни ирода қиладиганлар ҳамда баъзиларига иймон ва баъзиларига куфр келтирамиз, деб ана ўшандай ора йўлни тутишни хоҳлайдиганлар.