«ТО ТАВОНӢ, МАКАШ ЗИ МАРДӢ ДАСТ»

То тавонӣ, макаш зи мардӣ даст,
Ки ба сустӣ касе зи марг наҷаст.
Ҳар ки ўро баланд мардӣ кард.
То ба рўзи аҷал нагардад паст.
Ҳар ки бо ҷон наистод ба разм,
Дон, ки дар пешгаҳ ба ҳаќ нанишаст.
Сар фарозад чу найза ҳар марде,
К-ай миён ҷангро чу найза бубаст.
Ай басо, размгоҳи чун дўзах,
Ки ќазо андар ў дуруст бираст,
Найза чун ҳамла хостам бурдан,
Гашт печон маро чу мор ба даст.
Гуфтам, ай шоҳи марг, рост гирой,
Ки басе дил ба ту бихоҳам хаст.
Кунӣ ар эҳтироз, ваќташ нест
В-ар кунӣ изтироб, ҷояш ҳаст.
Ё биҷунбӣ ҳаме зи шодии худ,
Ё биларзӣ ҳаме зи бими аласт.
Масъуди Саъди Салмон