ДУ ГУРУ́Х ДАР ОТАШИ ДУЗАХАНД

Паёмбари худо (с) гуфтаанд:
"Ду гурух дар оташи дузаханд, яке аз он ду гурух занхое мебошанд, ки барои мардони бегона либосхои тангу тунукеро мепушанд, ки баданхояшонро намоён мекунад ва ин феъли бади хайвониро ба дигар занхо низ таълим медиханд ва аз ин корашон мардхо ба онхо мухаббат баста фасодкору зинокор мешаванд. Дигар гурух он занхое мебошанд, ки муйхои сари худро мисли пушти шутур баланд мекунанд дар болои сарашон, ин ду гурух занхо дар оташи дузах хастанд, лаънати худо бар он занхо бод!"
Инчунин гуфтаанд:
"Кадом зане, ки хушбуи кунад ва аз назди мардуми бегона гузарад ва он мардуми бегона буи хуши он занро бифахманд, он зан зинокор аст."
Яъне гунохи он зан мисли гунохи зинокорон аст.
Паёмбари худо (с) гуфтаанд:
"Дузахро дидам, ки бисёри ахли он занхо буданд."
"Касе ки пайравии ман кунад дар чаннат медарояд ва касе ки итоати ман накунад дар дузах медарояд."
Дар замони пайгамбари худо як гурух занхо ба назди он хазрат омада гуфтанд: "Эй пайгамбари худо, мардхо савобу ачрхои чиходро бар худ бурданд, оё барои мо ягон кори хубе нест, ки мо бачо орем, то худо барои мо савоби мучохидини рохи худоро бидихад. Пайгамбари худо (с) гуфтанд: "Кадом зане, ки дар хона нишаста тоату ибодати худоро кунад ва шавхараш аз у рози бошад ва гуфтахои худоро ба чо оварда бошад, он зан савобу ачри мучохидинро хохад ёфт."