Крэва і прывязаныя да яго “спадарожнікі” спрадвек існавалі ў шматнацыянальным асяродку месцічаў – праз плот ці зямельны надзел суседнічалі беларусы, габрэі, палякі, татары. Міжэтнічная гармонія цягнулася б і надалей, каб не драматычныя ўзрушэнні ХХ стагоддзя.
Гісторыя апошняй з крэўскіх татараў Лейлы Мусіч.
Кастусь Дземідовіч – чалавек рознабаковых талентаў: бухгалтар-эканаміст, кантрактнік-памежнік, гісторык-рэканструктар, рамеснік-столяр, гарбар, каваль. Маючы добрыя перспектывы ў сталіцы, перабраўся ў Крэва і цяпер ашчадна аднаўляе векавую ляпянку.
krevatravel
20 March
Пасля Першай сусветнай вайны ў нашым краі яшчэ доўгі час панавала разруха. Крэўскі замак, які знаходзіўся на самым рубяжы нямецкай абароны, быў значна разбураны. Стан сярэднявечнага помніка спачатку мала каго хваляваў. Многія мясцовыя ўзяліся нават разбіраць тое-сёе з яго рэшткаў на свае патрэбы. Але з часам улады Польшчы, у складзе якой апынулася Крэва, выдалі распараджэнне аб забароне расцягваць з яго камяні і цэглу, заворваць замкавы дзядзінец і наважваць там жывёлу, і неўзабаве распачалі кансервацыю замкавых муроў.
Show more