Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолётное виденье,
Как гений чистой красоты.
В томленьи грусти бежнадежной,
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.
Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твои небесные черты.
В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слёз, без жизни, без любви.
Александр Пушкин
#поэзия#лл
Только что обсуждали с Аллой переводы. Перевод на белорусский язык сделал поэт Юрась Свирка ( Юрий Николаевич Свирка 1933-2010). Он переводил Пушкина, Лермонтова, Есенина... Перевод хороший. Чувственный... Я помню дзіўнае імгненне: Паўстала ты перада мной, Нібы чароўнае зіхценне, Як геній, створаны красой. І ў час сумоты безнадзейнай. І ў час трывожнай мітусні Лавіў я голас твой напеўны, Тваё аблічча часта сніў. Гады ішлі. Настрой парыўны Былыя мары прыглушыў, І я забыў твой голас дзіўны, Аблічча мілае забыў. У змроку цяжкага выгнання Плылі марудна дні быцця Без чарадзейства, без кахання, Без слёз, натхнення і жыцця. Душа адчула абуджэнне, І зноўку ты перада мной, Як прывід са сваім зіхценнем, Як геній, створаны красой. І сэрца б'ецца ў захапленні, І напаўняюць пачуццё І чарадзейства, і натхненне, Каханне, слёзы і жыццё.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 3
Не довелось.
( Юрий Николаевич Свирка 1933-2010). Он переводил Пушкина, Лермонтова, Есенина... Перевод хороший. Чувственный...
Я помню дзіўнае імгненне: Паўстала ты перада мной,
Нібы чароўнае зіхценне,
Як геній, створаны красой.
І ў час сумоты безнадзейнай.
І ў час трывожнай мітусні
Лавіў я голас твой напеўны,
Тваё аблічча часта сніў. Гады ішлі.
Настрой парыўны
Былыя мары прыглушыў,
І я забыў твой голас дзіўны,
Аблічча мілае забыў.
У змроку цяжкага выгнання
Плылі марудна дні быцця
Без чарадзейства, без кахання,
Без слёз, натхнення і жыцця.
Душа адчула абуджэнне,
І зноўку ты перада мной,
Як прывід са сваім зіхценнем,
Як геній, створаны красой.
І сэрца б'ецца ў захапленні,
І напаўняюць пачуццё
І чарадзейства, і натхненне,
Каханне, слёзы і жыццё.