Актуальны фотарэпартаж : правярае рэйдавая

Каб і сабе – карысць, і наваколлю - прыгажосць
Год малой радзімы заклікае ўсіх нас праявіць клопат і ўвагу да таго куточка зямлі, дзе мы нарадзіліся і выраслі, адкуль пайшлі нашы карані і дзе знайшлі вечны спачын нашыя продкі.
Кожнаму з нас хочацца жыць у цывілізаваным і прыгожым асяроддзі. А каб так было - трэба прыкласці рукі і старанне, бо аднаго хацення, ды філасофскіх размоў мала. Ніхто не прыедзе і не зробіць за нас тое, што мы павінны зрабіць толькиі самі.
У рэшце сышоў снег, выбліснула яркае сонейка, нягледзячы на пасхальны тыдзень, дбайныя гаспадары ўзяліся за граблі, прыводзяць у парадак двары і прысядзібныя ўчасткі, магілы прокаў і радні, адным словам, наводзяць чысціню. Многія працоўныя калектывы таксама чысцяць свае тэрыторыі ад смецця і бруду. А бруду у нас, куды не глянь, хапае. Як толькі сышоў снег стала зразумела, што, напэўна пераважная большасць насельніцтва курыць тытунь. Уздоўж сцежак і тратуараў ўся зямля ўслана акуркамі, безліч іх і пад балконамі шматпавярховых дамоў. Тыя людзі, што кідаюць акуркі на ўзбочыну або пад балкон, напэўна, забыліся на адну вельмі простую ісціну: чыста не там, дзе ўбіраюць, а там, дзе не смеццяць. Цікава, калі заставіць ўсіх, хто ідзе па вуліцы з цыгарэтай у зубах, убраць акуркі на адлегласці 10 метраў. Ці пачысцела б наша наваколле? Не упэўнена, бо за імі будуці ісці другія і закідаць тым жа, што ўбралі першыя.
У санітарна-экалагічны рэйд па вёсках нашага раёна мы адправіліся разам з Іванам Іванавічам Маркавым, начальнікам інспекцыі экалогіі і прыродных рэсурсаў і Сяргеем Іванавічам Сутурыным, галоўным санітарным урачом ЦгіЭ. На гэты раз наш маршрут пралягае ў аграгарадок Стары Востраў.
Вёска Стары Востраў – адна з самых старажытных у нашым раёне і вядзе свой радавод з 1499 года. У наступным годзе будзе круглая дата – 520. Салідны ўзрост, нават па мерках гістарычных. З пакон вякоў тут жывуць самабытныя, прыгожыя і працавітыя людзі, якія старанна апрацоўваюць зямельку-карміцельку, будуюцца, займаюцца на Беразіне рыбалоўствам. На вялікі жаль, усё больш карэнных жыхароў пакідаюць вёску і раз’язджаюцца па гарадах. Многім з тых, хто выехаў, нават бацькоўскія хаты сталі непатрэбным хламам. Зарастаюць быльнягом і кустоўем асірацелыя сядзібы, разбураюцца хаты і пабудовы.
Аднак, у пераважнай большасці вяскоўцаў двары і домаўладанні дагледжаныя, прыбраныя. Узорам чысціні і парадку з’яўляюцца тэрыторыі школы, дзіцячага садка, вытворча-тэхнічнай базы ААТ “Тэльмана”.
Мы праехалі па вуліцах, зазірнулі на задворкі, у прыбярэжную паласу і вось што там убачылі:
Фота 1
Даўно не карыстаецца гаспадарка гэтай пабудовай, а тэрыторыю за ёй пераўтварылі ў звалку будаўнічых матэрыялаў. Вальготна адчувае сябе тут вяртлявая ласка
Фота 2
У колішнім калгасным садзе там-сям валяецца застарэлае смецце, якое можна сабраць і спаліць. І толькі адна куча “тварэнне” рук чалавечых гэтага года.
Фота 3
На стыхійнай звалцы за будынкам комплекснага прыёмнага пункта ў асноўным пэт бутэлькі і металалом. Сабраўшы іх можна і тэрыторыю пачысціць і план па нарыхтоўцы другаснай сыравіны выканаць. Нельга ўпікнуць вяскоўцаў за гэтыя сметнікі, ім ужо шмат гадоў, папрацаваўшыы крышачку можна і ад іх пазбавіцца.
Фота 4
Няўжо не мазоліць вочы гаспадарам мясцовых дарог гэта зламаная буранам некалькі год таму бяроза? Цэлы воз дроў з яе напілаваць можна. І сабе карысць, і наваколлю прыгажосць. Да месца будзе заўважыць, што гаспадарлівыя людзі, якія маюць пілу, могуць нарыхтоўваць дровы прама за агародамі, знішчаючы зараснікі ў тым ліку і на закінутых сядзібах, для чаго( важна!) ўдакладніць і сагласаваць свае дзеянні са старшынёй сельвыканкама.
У ходзе рэйда мы высветлілі, што вельмі непрыглядны від мае вуліца ў вёсцы Чаравач. Большасць хат, дзе яшчэ крэпкіх, а ў пераважнай большасці паўразбураных, паўзгарэлых хаваецца за густой пораслю сліўняку, вялікай колькасцю іншых дрэў і кустоў. Такое “суседства” наводзіць сум і жах, на тых, хто тут жыве. Жыхары па-ранейшаму вязуць смецце на даўно закрыты палігон, што таксама недапушчальна.
Пакуль ехалі, на мабільны тэлефон Сяргея Іванавіча паступіла скарга ад жыхара аграгарадка Дзмітраўка. Жыхар дома № 22 па вуліцы Вішнёвай паскардзіўся, што яшчэ восенню камунальнікі рамантавалі вадапровад, які пралягае па яго агародчыку, ды так і пакінулі копанку, спаслаўшыся на замаразкі. Унушальных памераў яма запоўнілася вадой, якая паспела пазелянець. Шмат разоў званіў ім і нагадваў аб абяцанні пазбавіць яго гэтай копанкі, ды толку… А яшчэ скардзіўся, што на кантэйнернай пляцоўцы смеццевоз пакідае пасля сябе смецце раскіданае па зямлі. Сяргей Іванавіч паабяцаў дапамагчы вырашыць справядлівыя нараканні жыхара Вішнёвай вуліцы.