Предыдущая публикация
Қиссаи Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) ҳине, ки сар ба саҷда гузошта буданд ва муждаи Ҷабраил (А.
с.) бар у (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам).
------------------------------
Аз Абдурраҳмон ибни Авф (Р.а.) ривоят аст, ки мегуяд:
Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) берун шуда, суи ҳуҷраашон рафта дохили он шуданд ва руй суи қибла намуда, сар ба саҷда гузоштанд.
Саҷдаашро чунон тулонӣ карданд, ки гумон намудам Худованд руҳашро онҷо қабз кардааст.
Пас ба у наздик шуда нишастам.
Сарашро бардошта гуфтанд: «Ин кист?»
Гуфтам:
Абдурраҳмон.
Гуфт:
«Чи коре доред?»
Гуфтам:
Эй Расули Худо (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам), саҷдаи тулоние намудед, ки тарсидам Худованд руҳатонро инҷо қабз карда бошад.
Пас фармуданд:
«Ҷабраил (А.с.) омада ба ман хушхабар дода гуфт:
Худованд мегуяд:
«Шахсе ба шумо салавот фиристад, ба у салавот мефиристам ва шахсе ба шумо салом фиристад, бар вай салом мефиристам».
Пас ба Худо саҷдаи шукр гузоштам».
(Мишқот: 937, Аҳмад Шокир сҳеҳаш кардааст)
Бо мо бошед → ok.ru/tazkiyavaehson
Следующая публикация
Нет комментариев