და მარტოხელა მგელივით,
მივსდევ ცხოვრების ბილიკებს,
ბევრთან სიკეთე დავთესე, ვერ
მიხვდნენ, გამაქილიკეს.
წლებმა მხრებში ვერ მომხარა,
არ დავემსგავსე ტირიფებს,
ბევრმა ზურგს უკან, დამცინა, არ
ვიცი ვინ რას იფიქრებს..
ჩემი ცხოვრების წესი მაქვს, ამ
ქვეყნად ბევრი ვიარე,
შიმშილის აღმართიც ვნახე,
დაღმართიც ჩამოვიარე.
ფეხი არსად არ დამიცდა, თუმც
ვერ ვიშუშებ, იარებს.
სადაც სიყვარულს მიშლიდნენ, იქ
გამართულმა ვიარე.
შეცდომაც ბევრი დავუშვი, არც
ვმალავ და ვაღიარებ,
დრო და დრო, სული მტკივა და
გულში ჩუმადაც ვღრიალებ.
არვის დაკრულზე არ ვცეკვავ,
არვის ვუსურვებ სიავეს,
"ლეღვის ფოთლობას" არ
ვცდილობ, სულაც არა მგვრის
სიამეს.
მსურს, რომ სუყველას გეფეროთ,
გული სიკეთით ფრიალებს,
იმქვეყნად კარ