Koşarsın bir gece vakti hiç ardına bakmadan,

Beynindeki düşüncelerin ağırlığından,
Yüreğindeki insanların hafifliğinden kaçarsın adım adım kaçarsın kaybettiklerinden, adım adım Yaklaşırsın kaybedeceklerine attığın her adımda birini eksiltirsin Beyninden, akan her damla terde temizlenir yüreğin nebze nebze,
Ve yolun sonuna varırsın,
Onca mesafeyi nasıl koştuğunu hiç anlayamazsın
Senden giden insanları anlamadığın gibi...
Kulağındaki müzik son sözünü söyler ''o gitti bir daha dönmeyecek'' der
Beynindeki düşünceler dahada ağırlaşır kat ve kat artarak.... Yorulursun,koşamazsın, çünkü anlarsın artık herkesten Kaçabildiğindin halde kendi Düşüncelerinden kaçamadığını.