Ձեր նշածը այն դեպքում նպատակահարմար կլիներ, եթե հարցերը հնչեին առանց տարբերակների: Սակայն մեր դեպքում դա չի կարելի թույլ տալ: Պատճառը նշեցի: Իմ կարծիքով հասկացանք միմյանց: Շնորհակալ եմ))
բայց Փիլոն Եբրայեցին հրեա է... ու <<Լուծմունք Ելիցին>> էլ հունարեն չէ, իսկ «Քրոնիկոն» (Պատմություն աշխարհի արարչությունից մինչև Կոստանդիանոս Մեծ կայսրի գահակալության 20-րդ տարին)։ Երկի հունարեն բնագիրը կորել է։ երկար ժամանակ հայտնի էր Հիերոնիմոսի կողմից 5-րդ դարում նրա մի մասի լատիներեն թարգմանությամբ, սակայն 1792 թ. հայտնաբերվել է նրա ամբողջական հայերեն (գրաբար) թարգմանությունը, որը հրատարակվել է 1818թ. և ավելի փութաջան կերպով՝ 1833թ.
Փիլոն Եբրայեցին հրեա էր, որը սակայն հանդիսանում է հունաբան դպրոցի փիլիսոփայա-տրամաբանական ուղղության դեմքերից: Իր աշխատությունները հունարեն լեզվով...ЕщёՀիմա պարզաբանում մտցնեմ ձեր հետևյալ դիտողությանը.
բայց Փիլոն Եբրայեցին հրեա է... ու <<Լուծմունք Ելիցին>> էլ հունարեն չէ, իսկ «Քրոնիկոն» (Պատմություն աշխարհի արարչությունից մինչև Կոստանդիանոս Մեծ կայսրի գահակալության 20-րդ տարին)։ Երկի հունարեն բնագիրը կորել է։ երկար ժամանակ հայտնի էր Հիերոնիմոսի կողմից 5-րդ դարում նրա մի մասի լատիներեն թարգմանությամբ, սակայն 1792 թ. հայտնաբերվել է նրա ամբողջական հայերեն (գրաբար) թարգմանությունը, որը հրատարակվել է 1818թ. և ավելի փութաջան կերպով՝ 1833թ.
Փիլոն Եբրայեցին հրեա էր, որը սակայն հանդիսանում է հունաբան դպրոցի փիլիսոփայա-տրամաբանական ուղղության դեմքերից: Իր աշխատությունները հունարեն լեզվով են և մեր ժամանակներում ներկայացված են ոչ թե որպես հրեական փիլիսոփայա-պատմագիտական աշխատություններ, այլ՝ հունական: Այս հանգամանքը բխում է իր աշխատությունների անմիջական գաղափարական շփմանը հունական անտիկ շրջանի փիլիսոփաների հետ: Ես ներկայացնում եմ հանրագիտարանային տվյալ ձեզ համար, որտեղ այդ աշխատությունը ներկայացված է հունական պատմագիտական թարգմանությունների մեջ: Կարող եք թերթել իմ ներկայացրած աղբյուրը: Իսկ այն հանգամանքը, որ դա ՝՝բիբլիական՛՛ է, հետևաբար պատմագիտական չէ, ապա նշեմ, որ նմանատիպ աշխատություններն օբյեկտիվորեն դիտարկելով՝ պատմագիտական են համարվում: Սուբյեկտիվ ընկալումը դնում ենք մի կողմ, քանի որ ՝՝բիբլիան՛՛ մի գուցե շատերի համար սուրբ գիրք է: Դա բացառապես սուբյեկտիվ ըմբռնում է: Սակայն մենք առաջնորդվում ենք օբյեկտիվորեն:
Ո´չ... ամենքս էլ առաջ ենք հրում մեր սուբյեկտիվ կարծիքները՝ օբեկտիվորեն շատ լավ քողարկված ճարտասանությամբ և հռետորությամբ... առհասարակ պատմությունը հենց որպես պատմություն արդեն սուբյեկտիվ է... իմ թերթած ու կարդացած աղբյուրներում էլ եմ հանդիպել քո վերը թվարկած դիտողություններին ու պարզ լոգիկայով ավելի նպատակահարմար ու արդարացի էր ընտրել Քրոնիկոն որպես տրամաբանական պատասխան՝ հետևելով հենց քո ասած օբյեկտիվ հայացքներին, որոնք ավելի շատ հուշում են Քրոնիկոնի պատմագիտական լինելը, քան մյուսինը... ամեն դեպքում չեմ բանավիճի քեզ հետ... իմաստ չկա վիճել սուբյեկտիվ կարծիքներով ու ոչ հաստատուն տվյալներով պատմական որևէ հետգրության վերաբերյալ... ես ընդունում եմ, որ սխալ եմ պատասխանել....խաղավարը դու ես, Գուրգեն ջան
չէի ուզի բիբլիայից խոսել... արդյունքում ավելի շատ հարցեր կծագեն... հարցիդ հարցով կպատասխանեմ՝՝՝ փիլիսոփայությունը պատմագիտակա՞ն աշխատություն է: Եթե այո, ուրեմն՝ բիբլիան ավելի պատմագիտական է... հիմա երևի կուզես հարցնել, թե արդյո՞ք ես բիբլիան էլ եմ փիլիսոփայություն համարում... չեմ պատասխանի այդ հարցին... հանկարծ նման հարց ինձ չուղղես Գուրգեն ջան... բիբլիայում շատ բաներ կան, որ առնչվում են պատմության հետ, բայց դա դեռ շատ քիչ է այն պատմագիտական համարելու համար... ես բիբլիան ո՛չ պատմություն եմ համարում, ո՛չ էլ գիտություն... ինչպես ղուրանը... ինչպես բուդդիզմը... դու կարո՞ղ ես ապացուցել, որ դրանցից որևէ մեկը պատմագիտական իրողություն են ունեցել: Դրանցից որևէ մեկի ապացուցումը միանգամից հերքում է մյուսների լիարժեք գոյությունը: Միայն մեր քրիստոնյա լինելը շատ քիչ է, որ մենք անպատասխանատու հայտարարությամբ բարձրաձայնենք , թե բիբլիան լիիրավ պատմագիտական արձանագրություն է... այ հենց սա արդեն սուբյեկտիվություն է ու չի խոսում ոչ մի օբեկտիվության մասին... մենք ուզում ենք էդպես ընդունել ու ասել և վե...Ещёչէի ուզի բիբլիայից խոսել... արդյունքում ավելի շատ հարցեր կծագեն... հարցիդ հարցով կպատասխանեմ՝՝՝ փիլիսոփայությունը պատմագիտակա՞ն աշխատություն է: Եթե այո, ուրեմն՝ բիբլիան ավելի պատմագիտական է... հիմա երևի կուզես հարցնել, թե արդյո՞ք ես բիբլիան էլ եմ փիլիսոփայություն համարում... չեմ պատասխանի այդ հարցին... հանկարծ նման հարց ինձ չուղղես Գուրգեն ջան... բիբլիայում շատ բաներ կան, որ առնչվում են պատմության հետ, բայց դա դեռ շատ քիչ է այն պատմագիտական համարելու համար... ես բիբլիան ո՛չ պատմություն եմ համարում, ո՛չ էլ գիտություն... ինչպես ղուրանը... ինչպես բուդդիզմը... դու կարո՞ղ ես ապացուցել, որ դրանցից որևէ մեկը պատմագիտական իրողություն են ունեցել: Դրանցից որևէ մեկի ապացուցումը միանգամից հերքում է մյուսների լիարժեք գոյությունը: Միայն մեր քրիստոնյա լինելը շատ քիչ է, որ մենք անպատասխանատու հայտարարությամբ բարձրաձայնենք , թե բիբլիան լիիրավ պատմագիտական արձանագրություն է... այ հենց սա արդեն սուբյեկտիվություն է ու չի խոսում ոչ մի օբեկտիվության մասին... մենք ուզում ենք էդպես ընդունել ու ասել և վերջ... բայց հարկավոր ա ռեալ նայել ու պարզորոշել գիտությունը, պատմությունը, փիլիսոփայությունը, ձոնը և այլն...
Եթե մի աշխատության մեջ գոյություն ունի հստակ ժամանակագրություն, դեպքերի լուսաբանում և պատում, պատմական անձանց գործողություններ, ապա դա ի՞նչ է եթե պատմագիտություն չէ: ))) Նույնն էլ էպոսն է: Իսկ այն, որ բիբլիան ընդեունենք որպես վերպատմական կամ հոգևոր աշխատություն, ապա կցանկանայի շեշտել, որ միայն այդպես ընդունելը հակասում է սուբյեկտիվ առումով: Քանի որ ոչ բոլորն են քրիստոնյա: հետևաբար, արդարության համար, այն պետք է ընդունենք այնպես ինչպիսին իր հիմնարար կառուցվածքն է հուշում մեզ: Այսինքն՝ պատմագիտական կառուցվածքը:
ցավոք սրտի, թե բարեբախտաբար, ինձ ոչ մի ստույգ բան չի հուշում... տարեթվերը, իրական կերպարների անունները, պատմական տեղանքները բիբլիայում կամ որևէ պատմավեպում իմ ուրույն դատողությանը չեն կարող բավարարել այնքան, որքանով որ ես կկարողանամ համոզված լինել նրանում, ինչում դու ես համոզված կամ փորձում ես համոզված լինել... ու սա սուբյեկտիվորեն չեմ ասում... դու կարող ես պատմական հազարավոր գրություններ մեջբերել, բայց հենց ինքդ կարող ես ապակողմնորոշող լիքը գրություններ էլ պեղել, որոնք նույնքան ստույգ են, որքան բիբլիայում կամ մի ուրիշ տեղ գրչատված արձանագրությունները... ուղղակի մի արձանագրությանը 10 հոգի են կողմ, իսկ մյուսին 3 հոգի, սակայն հաղթում է մեծամասնությունը, որն էլ հենց շատ հաճախ կույր է լինում ինչպես երեխան իր մոր արգանդում
ես հենց սկզբից էի դա ասում.... անիմաստ ա խոսել էս թեմայով...ու հենց սրա համար էլ սա չի կարող պատմագիտական լինել... մի ասա պատմագիտական հենց մենակ նրա համար, որովհետև էդպես ա գրված ինչ-որ տեղ... ես դա չեմ ընդունում ու փառք Աստծու հիմա դու ես ասում, որ սա խիստ սուբյեկտիվ հարց ա... իսկ Նյուտոնի կամ Գարեգին Նժդեհի մասին կարող ենք օբեկտիվ զրույց ունենալ... նրանք պատմագիտական հերոսներ են)))... ինչևէ... անցած լինի...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 83
բայց Փիլոն Եբրայեցին հրեա է... ու <<Լուծմունք Ելիցին>> էլ հունարեն չէ, իսկ «Քրոնիկոն» (Պատմություն աշխարհի արարչությունից մինչև Կոստանդիանոս Մեծ կայսրի գահակալության 20-րդ տարին)։ Երկի հունարեն բնագիրը կորել է։ երկար ժամանակ հայտնի էր Հիերոնիմոսի կողմից 5-րդ դարում նրա մի մասի լատիներեն թարգմանությամբ, սակայն 1792 թ. հայտնաբերվել է նրա ամբողջական հայերեն (գրաբար) թարգմանությունը, որը հրատարակվել է 1818թ. և ավելի փութաջան կերպով՝ 1833թ.
Փիլոն Եբրայեցին հրեա էր, որը սակայն հանդիսանում է հունաբան դպրոցի փիլիսոփայա-տրամաբանական ուղղության դեմքերից: Իր աշխատությունները հունարեն լեզվով...ЕщёՀիմա պարզաբանում մտցնեմ ձեր հետևյալ դիտողությանը.
բայց Փիլոն Եբրայեցին հրեա է... ու <<Լուծմունք Ելիցին>> էլ հունարեն չէ, իսկ «Քրոնիկոն» (Պատմություն աշխարհի արարչությունից մինչև Կոստանդիանոս Մեծ կայսրի գահակալության 20-րդ տարին)։ Երկի հունարեն բնագիրը կորել է։ երկար ժամանակ հայտնի էր Հիերոնիմոսի կողմից 5-րդ դարում նրա մի մասի լատիներեն թարգմանությամբ, սակայն 1792 թ. հայտնաբերվել է նրա ամբողջական հայերեն (գրաբար) թարգմանությունը, որը հրատարակվել է 1818թ. և ավելի փութաջան կերպով՝ 1833թ.
Փիլոն Եբրայեցին հրեա էր, որը սակայն հանդիսանում է հունաբան դպրոցի փիլիսոփայա-տրամաբանական ուղղության դեմքերից: Իր աշխատությունները հունարեն լեզվով են և մեր ժամանակներում ներկայացված են ոչ թե որպես հրեական փիլիսոփայա-պատմագիտական աշխատություններ, այլ՝ հունական: Այս հանգամանքը բխում է իր աշխատությունների անմիջական գաղափարական շփմանը հունական անտիկ շրջանի փիլիսոփաների հետ: Ես ներկայացնում եմ հանրագիտարանային տվյալ ձեզ համար, որտեղ այդ աշխատությունը ներկայացված է հունական պատմագիտական թարգմանությունների մեջ: Կարող եք թերթել իմ ներկայացրած աղբյուրը: Իսկ այն հանգամանքը, որ դա ՝՝բիբլիական՛՛ է, հետևաբար պատմագիտական չէ, ապա նշեմ, որ նմանատիպ աշխատություններն օբյեկտիվորեն դիտարկելով՝ պատմագիտական են համարվում: Սուբյեկտիվ ընկալումը դնում ենք մի կողմ, քանի որ ՝՝բիբլիան՛՛ մի գուցե շատերի համար սուրբ գիրք է: Դա բացառապես սուբյեկտիվ ըմբռնում է: Սակայն մենք առաջնորդվում ենք օբյեկտիվորեն: