Թվում է....

Մենք մոռանում ենք ամեն մի վատ բան,
Փնտրում ենք նորը՝ նոր, մաքուր էջից,
Ուրախ ենք ապրել, սիրել, հավատալ,
Այն միշտ տրվել է անկախ մեր կամքից։
Թվում է՝ ամեն բան պարզ ու հասկանալի է,
Սիրահար զույգը շատ գոհ է կյանքից,
Սակայն երջանիկ ապրելու համար
Լուռ պայքարում են կյանքի դեմ նորից։
Ցավի հետ տանջվում ենք, բայց չենք կոտրվում,
Քայլում ենք հանդարտ՝ լռության միջով,
Հույսը պահում ենք հոգու մեջ անթեղ,
Ընթանում կյանքի արահետներով։
Ապագան թրծում է մեզ համառությամբ,
Հույսը՝ լուռ կրակ է, որ չի մարում հիմքից,
Եվ գիտենք՝ երջանկությունը նվեր չի տրվում,
Այն հաղթանակ է, որ ծնվում ներսից։