Предыдущая публикация
Գիտեմ՝ կանցնեն շատ տարիներ,
Դու, պառաված քո մատներով,
Կուզես գիրքս կրկին թերթել՝
Անցյալ գնալ մտքերով։
Ես չեմ լինի սակայն կողքիդ,
Որ ծնկներիս նուրբ փարվես,
Ու տողերում քեզ նվիրված՝
Քո ցավերը փարատես։
Գիտեմ՝ այդժամ շա՜տ կտխրես,
Ու արցունքներ կհոսեն,
Կգլորվեն հին էջերին՝
Իմ տողերը լուռ կօծեն։
Նուրբ կթերթես հին էջերը,
Մերթ՝ կտխրես,կժպտաս
Ու կհիշես հին օրերը,
Մերթ՝ կլռես, կհեկեկաս։
Այնպես կուզեի քեզ չլքել,
Ամուր գրկեի ու շոյեի,
Այնպես կուզեի հավետ ապրել,
Որ քեզ թախծոտ չտեսնեի։
Բայց, մի’ տխրիր իմ սիրելիս,
Ես կսպասեմ երկնքում,
Քանզի քեզ եմ հանձնել հոգիս՝
Ձեռքիդ պահած տողերում։
Չդադարես դու ինձ սիրել,
Մինչ հանդիպենք մենք մի պահ,
Քանզի դեռ կամ ես քո սրտում,
Ես մնում եմ միշտ անմահ։
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2