Հրաժեշտները

Որքա~ն ծանր են և որքա~ն դաժան...
"Մնաս բարովդ" կախվել է դռնից.
Ո'չ ծերանում է, և ո'չ էլ մաշվում,
Եվ ամեն դռան բացվել, փակվելուց,
Քո խրոխտ ձայնով` "Մնաս բարովը"
Անցյալի հևքով ապտակում է ինձ...
Եվ ամեն անգամ ցավոտ ապտակից
Ես անձրևելով աշնան գույներով`
Փորձում եմ գտնել արևի շողից հազիվ կախ ընկած
Բարի գալուստս` խեղդված ու հոգնած,
Որը այդպես էլ անհասցե մնաց ...
Երանի՜,
Երանի~ կյանքում բոլոր բոլորի "Մնաս բարովները"
Միշտ լուսաբացվեն "Բարի գալուստով",
Եվ սպասումների արցունքների մեջ չխեղդվի ոչ մի
Թաց "Բարի գալուստ'...
Հրաժեշտները
Որքա~ն դաժան են , և որքա~ն ցավոտ...
Լուսինե Նազարեթյան
02.10.2017 թ.