Կրակը դեռ տաք է

Ս իրուս պես,
Աստղերը
Երաշտ են գուշակում,
Ծարավ եմ,
Ինձ մի քիչ քնքշանք բեր,
Աչքերս
Ա մպեր են քանդակում։
Այտերս այրվում են դեռ՝
Շոգի՞ց,
Թե՞ մեկը
Մեզնից է բամբասում,
Կամ գուցե
Հիշել ես ինձ նորից
ՈՒ քնքուշ
Բառեր ես շշնջում։
Ծիծաղում է հեռվում
Դեղին բուն,
Ու՞մ սիրտն է ուզում
Ճոթ անել,
Գիշերն այս գիշեր,
Չունի քուն,
Չի կարող մեզ
Մտքիցն իր հանել։
Մանում է
Խրատն իր ոսկի,
Լսիր
Ո ւ ականջիդ օղ արա,
Ես արդեն
Մոռացել եմ, իսկի՛․
Քմահաճ էդ խաղդ,
Թո՛ղ արա։
Կրակը ՝
Կրակն է մեզ ծանոթ,
Աստղերը ,
Երաշտը ,
Ես՝ վկա․․․
Տարիքս թռչում է
Ինչպես բոթ,
Տանիքս անտեր է՝
Թե չգաս։
Երբ էլ գաս,
Երեսով չեմ տա, ո՛չ,
/առանց քեզ լուսավետ շող չկա/
Չեմ ասի՝
Դու կամ ես՝ մեղավոր․․․
Եվ, կամ թե՝
Երրորդն էր, ակամա:
Հիմա ի՞նչ․․․
Գալի՞ս ես, թե՝ գնում․․․
Կրակը մարում է
Սիրուս պես,
Մի տհաս խնձոր կա երկնքում,
Թե ընկա՜վ ․․․
Կեսը՝ինձ, կեսը՝ քեզ։
2006 Մարո Երկնափեշյան