مردم حق ندارند از او پیروی نمایند.

و اگر شخصی دید کسی چیزی را برایش آشکار نمود یا در چیزی تأثیر گذاشت، پس اگر از آنچه مخالف خدا و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم است تبعیت نماید، او از زمره کسانی است که از دجال تبعیت نموده است.» (مجموع فتاوی).
از طرفی بایستی بدانیم که مناسبت روز تاسوعا و عاشورا ربطی به ماجرای شهادت امام حسین رضی الله عنه و یارانش در صحرای کربلا ندارد، بلکه آن دو روز از قدیم الایام وجود داشتند و قبل از اسلام نیز تاسوعا و عاشورا دو اسم برای روزهای نهم و دهم ماه محرم بودند.
بعضی از مردم در این دو روز مرتکب بدعتهایی می شوند که اساس بیشتر آن بدعتها احادیث دروغ و ضعیف هستند، مانند اینکه: اگر کسی در روز عاشورا سرمه به چشم بکشد در آن سال به چشم درد مبتلا نمی شود، همچنین کسی که در روز عاشورا خود را بشوید در آن سال مریض نمی گردد. و مثال در این باب زیاد است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
در باره نماز روز عاشورا فضائلی روایت نموده اند؛ همچنین روایت شده که: در روز عاشورا توبه آدم قبول شد؛ کشتی نوح بر کوه جودی قرار گرفت؛ یوسف به یعقوب رسید؛ ابراهیم از آتش نجات پیدا کرد؛ قوچ به جای اسماعیل قربانی شد؛ چیزهای دیگر که در باره این روز گفته اند.
در حدیث دروغ و موضوعی از رسول الله صلی الله علیه وسلم نقل کرده اند: کسی که روز عاشورا خانواده اش را سیر نگه دارد خداوند در سایر سالها روزیش را وسیع می گرداند.
تمام این روایاتی که به رسول الله صلی الله علیه وسلم نسبت داده اند دروغ می باشد.
از میان این روایات، روایت سفیان بن عیینه که او نیز از ابراهیم بن محمد بن منتشر و او نیز از پدرش روایت نموده مشهور می باشد که گفت: به ما ابلاغ شده که هر کس در روز عاشورا خانواده اش را سیر نگه دارد خداوند در سایر سالها روزیش را وسیع می گرداند.
ابراهیم بن منتشر اهل کوفه بود و اهل کوفه دو طائفه بودند:
طائفه یا دسته رافضی که اظهار دوستی اهل بیت را می کردند ولی در باطن زندیق های بی‌دین و یا اهل هوا و هوس بودند و دسته دیگر نسبت به علی و یارانش کینه توز بودند.
این دو دسته قتلها و فتنه هایی را به وجود آوردند.
در حدیث صحیحی که مسلم از رسول الله صلی الله علیه وسلم به ثبت رسانیده است، می فرماید«أَنَّ فِی ثَقِیفٍ کَذَّابًا وَمُبِیرًا» «همانا دو ثقفی( به وجود خواهند آمد ) که یکی بسیار دروغگو و دیگری قاتل و جانی می‌باشد». مسلم / کتاب فضائل صحابه
آن دروغگو مختار بن ابی عبید ثقفی بود که اظهار دوستی اهل بیت را نمود و آنها را نصرت داد. عبید‌الله بن زیاد، امیر عراق، را که سپاهی برای قتل حسین بن علی م مجهز کرده بود، کشت. سپس دروغ بزرگی مرتکب گردید و آن ادعای پیامبری بود! گفت که جبرئیل بر او نازل شده است.
این ماجرا را برای ابن عباس و ابن عمر رضی الله عنهما (صحابه های پیامبر) بازگو نمودند و به یکی از ایشان گفتند: مختار بن ابی عبید ثقفی گمان می کند که جبرئیل بر او نازل می شود؛ در جواب گفت: راست می‌گوید زیرا الله تعالی می فرماید: «هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَی مَن تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ تَنَزَّلُ عَلَی کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ » شعراء / 221- 222«آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسانی فرود می آیند؟ بر کسانی که بسیار دروغگو و گنهکار باشد.»
و به آن دیگری گفتند: مختار گمان می کند که به او وحی می شود! ایشان در جواب گفتند: راست می‌گوید زیرا الله تعالی می فرماید: «وَإِنَّ الشَّیَاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَی أَوْلِیَآئِهِمْ لِیُجَادِلُوکُمْ» انعام / 121«شیاطین به دوستان خود وسوسه می کنند تا با شما مجادله نمایند.»
و آن آدمکش حجاج بن یوسف ثقفی بود که از جمله نواصب و از دشمنان علیس و یارانش بود. در ابتدا از جمله روافض بود و این رافضی از جمله بزرگترین دروغگویان و افتراکنندگان و دشمن دین بود که ادعای نبوت کرد.
شیخ الاسلام ابن تیمیه می گوید: « حسین در روز عاشورا به وسیله دسته ظالم و سرکش به شهادت رسید. خداوند حسین رضی الله عنه را با شهادت گرامی داشت همانگونه که با آن اهل بیتش حمزه، جعفر، پدرش علی و غیر ایشان را تکریم نمود و جایگاه و منزلت او را به بالاترین درجه رسانید. همانا او و برادرش، حسن، سرور جوانان بهشتند. منازل عالی تنها با تحمل سختی و مشقت بدست می‌آید... حسن و حسین و گذشتگان بزرگ و پاک آن مقام عالی را که خداوند به آنها داده است تنها با سختی و ناراحتی بدست آوردند.
ایشان (حسن و حسین) در اسلام متولد شدند و در عزت و کرامت پرورش یافتند. مسلمانان برای آنها احترام قائل بودند و آنها را تکریم و گرامی می داشتند»(مجموع فتاوی).