იცი, ახლა რა მინდა?
თოვლი მინდა მათოვდეს…
რომ, ხელახლა გაგიცნო ,და…
შენი კოცნა მათბობდეს…
თოვდეს მინდა ფერები…
ახლა, იცი რა მინდა?
უცებ, დაგივიწყო და
კვლავ, გაგიცნო თავიდან…
მინდა, წლებს შემატოვო
კიდევ, იცი, რა მინდა?
დღე, წარსულში დავტოვო…
და ვიცხოვრო, ხვალიდან…
მინდა, გულს მინათებდეს
მზე და… მერე გაწვიმდეს…
ისე შეგიყვარო რომ…
ვერ ვხვდებოდე, რა მჭირდეს…
ახლა, იცი, რა მინდა?
სულ პატარა ცა მინდა…
თოვლშიც, ქარშიც, წვიმაშიც…
მომეფეროს ამინდმა…
ვიცი, ახლა ვოცნებობ…
მზე კი, სადღაც ჩავიდა…
მინდა, სულ მადარდებდე…
და სხვაგვარად, არ მინდა...
იცი, ახლა რა მი
მე, პატარა ცა მინდა…
მთელი ღამე მკოცნიდე და…
დღეს, მჩუქნიდე თავიდან… 10.11.2010
ხავსი ვარ...
რა ვქნა თუ,
ცოდვები მტკივა და მაწუხებს...
სათქმელი მომაწვა, სევდა მომერია...
არ მინდა წლებივით, მე ვგავდე მარწუხებს...
მინდა თავს,
შენი სიყვარულით მოვერიო...
ფიქრებს სიყვითლე შეფარვია...
ოქტომბრის ფერებია ახლა, საპირწონე...
მეგონა, აქამდე არასდროს შემპარვია
სევდა, რომელიც ვერაფრით დავიმონე...
ფიქრები უაზროდ ამერია...
და წლებში ნისლისფერ სამოსით იმოსები...
ლოდინის მოლოდინში, გული გამელია...
ვიცი, მელოდება გულის გისოსები...
სიცოცხლე ცოტაა ვიღაცისთვის...
არ მრჩება დრო თუნდაც, ოცნების, ფიქრის...
წარსული ხელებში მაკვდება თავისთვის...
წლები კი უშენოდ, უაზროდ მიქრის...
<f
ცრემლები მაწვება უპეში...
და შენთან დარჩენას ისევე ვნატრობ...
შენა ხარ ჩემი ფიქრიც და ნუგეშიც,
არ მინდა სიცოცხლე, უშენოდ, მარტო...
წარსულზე ფიქრებით დავდივარ...
ჩემს ირგვლივ,
ლოთივით ბარბაცებს სიმარტოვე...
მე ხომ, სიყვარულს მოდებული ხავსი ვარ...
თუ აღარ გჭირდები, წადი, მიმატოვე... 10.10.2012
წვი – მა ...
წვიმა –
ლექსებად მოდის...
ღამე –
ბავშვივით ტირის...
შენ, ვერ იხსენებ როდის...
მე კი, ხელახლა ვყვირი...
სევდა –
ასველებს წამებს
და ოცნებებად ცვივა...
თვალებს მილულავს ღამე,
სიზმრებად მოვა წვიმა...
ქალივით მორცხვობს,
დაღლილი მთვარე ჩადის...
როცა ვიყავი უცხო,
შენში,
სიყვარულს ვრგავდი...
ღამე -
გულივით ფეთქავს
და სიყვარულით მავსებს...
მინდოდა შენთვის მეთქვა:
ცაა ფიქრებით სავსე...
ვიცი
რომ მეტყვის სათქმელს...
ღამე, უზომოდ მრუში...
წვიმას გავუღებ სარკმელს
და შემოვუშვებ გულში...
სევდა
მჩვევი
მჩვევია თითქოს
წვიმაც მისველებს ფიქრებს...
შენგან -
სიყვარულს ვითხოვ...
გთხოვ, დამიბრუნდე იქნებ... 08.10.2012
მაინც...
მე ცას გადავხურავ ჩალით,
გულსაც გადაგიშლი, ბრმად...
თუ მთხოვ,
შევჩერდები წამით...
ერთად გავაგრძელოთ გზა...
ცაში სიყვარულისფერი -
ქარი,
აფრიალებს ფიქრებს...
ჩუმად,
მარტოსული ვმღერი...
ვცდილობ გაგაგონო, იქნებ...
შენსკენ გამოვყვები წვიმას,
გზაში აგარიდებ ნისლებს...
ნუ მთხოვ,
რაც არ მიყვარს, იმას...
მთხოვე, სიყვარული ისევ...
ახლა, შემოდგომის ქარი,
ქუჩას ეფერება, მარტო...
ალბათ,
შენი ბრალი არის...
მე რომ,
ცაში ფრენას ვნატრობ...
მე ქარს გამოვატან შენთან,
ფიქრებს -
სევდანარევ ღიმილს...
გადავიქცე ღმერთ
გადავიქცე ღმერთად...
მე ხომ უშენობა მიმძიმს...
ხედავ?
დამივიწყე სულაც...
დღე კი,
ეხეთქება კედლებს...
მე ცა მეგებება, მტრულად...
მე კი,
ცის გარეშე ვერ ვძლებ...
წარსულივით ბღავის...
და მე,
ვეფერები სივრცეს...
თუმცა,
არ გიყვარვარ, მაინც...
მე გულს ოცნებები მივსებს... 06.09.2012
დაბრუნდი, მიყვარხარ!
ფიქრებით ვართობდი,
ცხოვრების კულისებს...
სცენაზე ვიდექი,
დროში მოყოლილი...
მომწყინდა უშენოდ,
თამაში სულისა...
არ მინდა სიყვარული,
ყალბი და მოგონილი...
მე ახლა შევყურებ,
გაცვეთილ ნიღაბებს...
მაინც მენატრები,
ბავშვური ღიმილებით...
ერთ კოცნას ისევ,
როგორღაც ვიკმარებ...
გულში დარჩენილი
ჩუმი ტკივილებით...
დღეები, წარსულის
სევდით რომ მავსებენ...
და გრძნობა უეცრად,
ფიქრებში გაჩენილი...
დღეები, ყოველთვის
დღეებს დასდევენ...
მე ვდგავარ სცენაზე,
როლში დარჩენილი...
ყოველდღე კულისებში,
აჩრდილს ვეფერები...
ლანდები დადიან,
ახლა უთავბოლოდ...
მე ისღა დამრჩენია,
სიკვდილს შევეგებო...
და დარდი ჩემი,
ფურცლებს ვუწყალობო...
სცენიდან მიღიმის,
ეული უშენობა...
მე გულში ტკივილებს,
წლებია ვინახავ...
ეს მე ვარ!
გეძახი,
კი არ გეჩვენება...
არ გესმის?
დაბრუნდი,
მიყვარხარ! 30.08.2012
თავისთვის...
დრო ითვლის წამებს,
ჩუმად და
დღეს ბოლო აკორდი მომიძღვნა
წარსულმა...
მომავალს, შეხვედრა დავუთქვი,
ხვალისთვის...
ის, სადღაც წასულა...
მოდი ჩვენც წავიდეთ,
ვეძებოთ სიზმრები...
და ერთად ვათიოთ,
ეს ღამე დილამდე...
შენ, თითქოს, ღმერთი ხარ,
სიცოცხლით ივსები...
მე კი დროს, მივათრევ...
თუ გინდა, წავიდეთ...
ვეძებოთ ოცნება...
ნაცნობი გზებია,
წამოდი, რას უცდი?</p
წამოდი, რას უცდი?
ეს გზებიც ოდესმე,
ხომ მაინც მორჩება
ბოლოში დაგიცდი...
შენ ახლა ისევე, მიდიხარ
სიზმრებად...
გული კი,
სულ ჩემთან დარჩენას ითხოვდა...
წუთები,
ნაცნობი წამებით ივსება
და გელის თითქოს და
დღეს უკვე ბოლოჯერ ვიხსენებ,
წარსულს და
ბოლოჯერ ვიგონებ
სიყვარულს, ვნებიანს...
რას ვიზამ,
სიცოცხლე თუ მალე გასრულდა
და წლებიც ქრებიან...
თავისთვის... 18.07.2012
მე , ზღვ ა და გიტარა ...
მაღლა მზე მიღიმის,
ზღვა კოცნის ნაპირებს...
მე თვალებს ვხუჭავ და
ვუსმენ მელოდიას...
მე თითქოს,
წარსულში დაბრუნებას ვაპირებ...
სადაც, უკვე აღარასდროს მომელიან...
მუსიკის ჰანგებში,
მოქრიან მუზები...
შენს ნაჩუქარ გიტარას ავაწყობ...
მახარებს,
ისევ რომ შენთან ვბრუნდები
და გულში ტყვიებად იმედებს ჩავაწყობ...
მე, მავსებს მუსიკა,
მოსული შორიდან...
ნაპირთან,
გიტარით ვმკურნალობ იარებს...
<
მე ახლაც არ ვიცი,
საიდან მოვდივარ...
ან სულაც,
შენამდე, რამდენი ვიარე...
წარსულის თვალებიდან...
დაბლა ზღვა მიყურებს მე,
რაღაცნაირად...
სიყვარულის მოლოდინში ცხოვრება წამივიდა...
წარსულში მივქრი, ქარისნაირად...
ქარების ზუზუნში მთავრდება წარსული...
და მაინც,
გარდასულ დღეებთან მინდება...
მე ვცდილობ რაც იყო,
ის მაინც დავასრულო...
ამისთვის, ზღვა და
გიტარა მჭირდება...
მე და ზღვა დღემდე,
ერთად რომ ვღელავდით...
ის ჩემთვის ფიქრობდა,
მე ვწერდი, მისთვის...
მე ახლაც გიტარას
ვუკრავ მერამდენედ,
და ზღვაში წარსულს კენჭებად ვისვრი... 16.07.2012
ცხოვრება – პირამიდა
წავალ,
დროს გავყვები
– მეტი მე, რა მინდა...
და ცაზე სიყვარულს,
ღრუბლებად გავაკრავ...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – პირამიდას...
ლექსებად რომ მოვა,
ფურცელს რომ დამაკლავს....
ვერასდროს მოვიშლი მე,
ღამე ხეტიალს...
აქ ხომ სულ სევდაა,
აქ ხომ სულ დარდია...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – ტრაგედიას...
მირაჟი რომ გგონია
და მაინც, ნაღდია...
და ვუსმენ მუსიკას,
ღმერთების ჰოლიდან...
ყურს ვუგდებ გრიგალებს,</f
ყურს ვუგდებ გრიგალებს,
ყურს ვუგდებ ქარიშხლებს...
მე ვიცი, ცხოვრებას დავიწყებ - თავიდან...
რადგან, მე პოეტად,
ღმერთებმა დამნიშნეს...
ეგ შენი გულია,
რომ მაწვიმს ხანდახან...
პოეტი – შეშლილი,
ეს ჩემი ბედია...
პირამიდას – ემსგავსება ცხოვრება, თანდათან...
ჯერ რომ ტრაგედიაა და
მერე კომედია...
ობოლმა ხელებმა,
ეგ მზე რომ დაკარგა...
ლექსებში დავეძებ,
წამებულ სულებს...
პოეზიას ემსგავსება ცხოვრება – თანდათან...
ლექსით რომ იწყებ და
ლექსითვე ასრულებ...
– ნეტა, სხვა რა მინდა...
და ზღვაზეც აფრებად,
სიყვარულს გავაკრავ...
ვიცი რომ ცხოვრება ემსგავსება – პირამიდას...
ღამე რომ მოვა და
ფურცელზე დამაკლავს... 25.06.2012
სევდისფერი ლექსი...
ჩემი ცხოვრება წლებმა გათელა...
ისევ შენთან მოვსულვარ...
ვერ გაგიბედე ფიქრის გამხელა...
და ისევ ჩუმად,
ჩემთვის ვლოცულობ...
ვიცი გაქცევით თავს ვერ ვუშველი...
ამიტომ მინდა,
ფიქრი გაგანდო...
უშენოდ დავრჩი სულმთლად შიშველი
და უშენობამ სულმთლად დამადნო...
ტიროდა ქარი, ღამის ქუჩებით...
გული გელოდა,
გული გნატრობდა...
კოცნას ვპარავდით ერთურთს ტუჩებით...
გახსოვს? და მერე ღამე გვათრობდა...
არ ვიცი, ამ გულს რითი ვუშველო...<
არ ვიცი, ამ გულს რითი ვუშველო...
ჩემი ცხოვრება
- წლებმა გათელა...
არ შემძლებია თურმე უშენოდ
და სიყვარულის შენთვის გამხელა...
თვალებზე ხელებს ისევ ვიფარებ...
ისევ უშენოდ გოდებს...
შენს გარდა,
ვერვინ ვერ შევიყვარე...
სხვა სიყვარული არც მინდა მქონდეს...
და ღამე შენზე ფიქრებს ხატავდა...
თუმც,
სევდისფერი ლექსი მქონია...
შენ რომ წახვედი,
თითქოს გათავდა...
თითქოს უსულოდ დავრჩი, მგონია...
გარდასულ დღეებს ისევ მივტირი...
იმედის კოშკებს
- უკვე არ ვაწყობ...
ვიცი,
სულ მალე მოვა, სიკვდილი
და გულზე, ლექსებს ჩუმად დამაწყობს... 28.06.2012
ეს მინდოდა , მეთქვა
როგორ მიყვარხარ, იცი?
მინდა დილამდე გკოცნო...
უკვე,
წლებია გიცდი...
წლებია ვმორცხვობ...
შენით,
იწყება დილა
შენით იწყება,
ღამე...
მე შენთან ყოფნას ვცდილობ
და დღეებს ვუთვლი წამებს...
არ შემიძლია წასვლა
და დავიწყება ყოვლის...
შენ მენატრები,
ახლა...
როგორც,
ზაფხულში თოვლი...
დღეებს დღეებზე ვიცვლი...
წლები,
თმასა
თმასავით მცვივა...
როგორ მინდიხარ, იცი?
ზაფხულში წვიმა...
ვერც იმას ავხსნი,
როგორ...
ვერც იმას ვიტყვი,
რატომ...
ცხოვრებასავით ვბორგავ
უშენოდ ვარ და მარტო...
ვერ შემაშინებს სიცხით
მობეზრებული დაღლა...
როგორ მიყვარხარ,
იცი?
როგორ მაკლიხარ,
შენა ხარ ჩემი გული...
ჩემი სიცოცხლის ფეთქვა...
წლებია,
ამას ვფიქრობ...
და
ეს მინდოდა, მეთქვა... 20.06.2012
რა ა სიცოცხლე ...
დაუფიქრებლად ვთელე დღეები,
დღეს კი,
წარსულის ნატკივარს ვიქრობ...
რა ვქნა თუ დღემდე მეოცნებები...
და დღემდე ისევ,
სულ შენზე ვფიქრობ...
ღამე ღრუბლებში, უჩუმრად წვება,
უშენოდ ვეღარ ვიძინებ, ვღელავ...
რა ვქნა წარსული,
თუ უკან მრჩება...
დღეებთან ერთად, ღამესაც ვთელავ...
ტკივილი მაინც ბოლომდე რჩება,
დილამდე ვბორგავ,
და ვერ ვისვენებ...
იცოდი? მზე რომ უზმოზე დგება
და ზღვაში,
დაღლილ ფეხებს ისველებს...
მძინარე
მძინარე ღამეს დუელში ვიწვევ...
თითქოს დასრულდა,
დამთავრდა ლამის...
რა ვქნა,
გულს თუკი წარსული მივსებს
და მოგონებით ვამარცხებ ღამეს...
ხანდახან არის მზის დაბნელება,
დღეცა და ღამეც ერთმანეთს ერწყმის...
უკან მოხედვა
არ მეძნელება...
მე მაინც მჯერა, მე მაინც მესმის...
რაა სიცოცხლე, თუ არ გწამს ხვალის...
მე მერეც,
ისევ შენთვის ვიცოცხლებ...
რაც უნდა გულში
გეტკინოს, მაინც...
უსიყვარულოდ არ ღირს სიცოცხლე... 15.06.2012
სასჯელად...
რა ვქნა, თუკი
- უკითხავად შემიყვარდი...
გელოდი და
ღამეც თეთრად გავათიე...
მე სასჯელად
სიყვარული შემიფარდა,
წლებმა...
უშენობა ვაპატიე...
მაინც შემიყვარებ...
მაგრამ, როდის...
გულში სევდა ჩავატიე...
რომ მიყვარხარ
ამიტომაც,
გიხდი ბოდიშს:
- უკაცრავად,
სიყვარული მაპატიე...
დაკარგულ დროს,
<e
გაფრენილ წლებს...
ვის არ ვთხოვდი...
- წლები ისევ მანადგურებს...
შენ გიყვარდა,
გაზაფხულზე მოსვლა თოვლის...
ჰოდა,
თოვლთან ერთად დამაბრუნე...
სანამ აწმყოს,
ჩემს ოცნებად შევნიღბავდი...
გაღვიძებულ მზეს,
თვალები მივაჩვიე...
- სამუდამოდ შემიყვარდი...
და სასჯელად,
სიყვარული ავირჩიე... 7.06.2012
შემიყვარე შენებურად...
მინდა ისევ შეგიყვარო,
ძველებურად...
უშენობას ახლაც, ისევ განვიცდი...
შენ გიხდება - მიტოვება,
შენებურად...
მე ხომ სამუდამოდ დაგიცდი...
შენთან რომ ვარ,
ყველაფერი მავიწყდება...
წარსულს ვგავარ,
შენსკენ ხელებგამოწვდილს...
მე უშენოდ,
სიყვარული არ მიხდება...
ახლაც უნებურად, წამომცდი...
თუ არ მოხვალ გული,
ცუდად გამიხდება...
მერე თუნდაც,
მზესთან ერთად ვიწვოდე..</e
მზესთან ერთად ვიწვოდე..
გაიღიმე,
შენ ცრემლები არ გიხდება...
შენ ღიმილი გალამაზებს, იცოდე...
გულზე მაჩნდე სიყვარულის ნაბიჯებად...
შენთვის ვენთო ცაზე,
შენით დამწვარი...
ჩვენ ორივეს
სიყვარული გვაგიჟებდა...
როგორც ძველი და
გამოწვევას ვიღებ,
ისევ ძველებურად...
მინდა კოცნას,
ყოველ დილა, გპარავდე...
მინდა ისევ შემიყვარო –
ჩემი სიყვარულით გფარავდე... 1.06.2012
ხელახლა ...
გაზაფხულს ისევ უშენოდ ვხვდები...
არადა,
ჩემი ფიქრი - შენა ხარ...
ჩვენ ალბათ,
ზოგჯერ იმიტომ ვკვდებით...
რომ დავიბადოთ ისევ, ხელახლა...
ხანდახან ლამაზ ოცნებებს ვქარგავთ...
მთელი ცხოვრება,
ვცდილობთ ვიკმაროთ...
ზოგჯერ,
სიყვარულს იმიტომ ვკარგავთ...
ხელახლა, უფრო რომ შევიყვაროთ...
ჩემი სიცოცხლე უფალს მივანდე...
შენს წასვლას ვდარდობ,
თავს ვერ ვპატიობ...
მთელი გზა ცოდვებს,
მხრებით მივათრევთ...
ბოლოს, უფალმა
ბოლოს, უფალმა რომ გვაპატიოს...
მე ალბათ, ბოლო აკორდებს ვუკრავ...
აწი ვერასდროს დავწერ,
სტიქონებს...
მე ვდგავარ შენთან...
და მარტის უკან...
და მაინც, შენთან ყოფნას ვიგონებ...
იქ სხვაა, თითქოს, ზეცაც თეთრია...
მოგონილ სევდას,
ფიქრი შეახმა...
ლექსები,
ახლა, ჩემი ღმერთია...
ამიტომ, შენთან მინდა, ხელახლა...
მარტს და გაზაფხულს უშენოდ ვხვდები...
რა ვქნა, უეცრად...
შენ რომ მომინდე...
მე ახლა,
ალბათ, იმიტომ ვკვდები...
რომ გაზაფხულზე წვიმად მოვიდე... 5.03.2012
თითქოს, თითქმის...
სველ ქვიშაზე წევს,
სევდიანი დილა...
გარინდულა მზე,
შენს ფიქრებთან, მარტო...
ისე მიყვარხარ რომ,
არ გატკინო, ვფრთხილობ...
ნეტა, რატომ?
ჩემს სიყვარულს მუდამ
ვიყენებდი ფარად...
ღმერთს კი, მხოლოდ შენზე,
მხოლოდ შენთვის ვთხოვდი...
ოღონდ გამომიტყდი,
გიყვარვარ თუ არა...
გელოდები, როდის?
არაფერი გითქვამს,
მე კი, წამებს ვითვლი...
გენდობოდი უხმოდ,
გენდობოდი ბრმად...
როგორ მყვარებიხარ,<
როგორ მყვარებიხარ,
მხოლოდ ახლა მივხვდი...
რად წახვედი, რად?
მელოდიას უკრავს,
სველ ქვიშაზე, წვიმა...
სიყვარულის მჯერა,
სხვას არაფერს ვითხოვ...
ცრემლით გაბერილა,
საოცარი დილა...
მეფერება, თითქოს...
უცნაური წვიმა,
მეხეთქება, ციდან...
აღარ მესმის ზღვის და
არც ლექსების, რითმის...
გაილია წლები...
ისევ შენთან მინდა...
თითქოს,
მაინც თითქმის... 14.05.2012
წარსულივით...
სადღაც მივდივარ...
არ დამელია,
დარდი და ფიქრი...
სახრჩობელაზე,
ფეხით ვკიდივარ...
ისევ წარსულზე ვფიქრობ...
უკვე აღარ ვარ,
ბავშვი და ვიცი...
დამთავრდა...
ჩემი – თეთრი ზღაპარი...
აწმყოსთვის უკვე,
სულ ვეღარ ვიცლი...
წარსულმა,
სევდა შემომაპარა...
არ მინდა,
ისე წავიდე სადმე...
შენამდე,
ვეღარ მოვიდე ბოლოს...
გეტყოდი,
როგორ უსაზღვროდ, მწამდი...
რომ შენ მიყვარდი
წლებია, მხოლოდ...
არავინ იცის,
როდის მთავრდება...
ცხოვრება – ბრძოლა,
დროსთან დუელი...
მე სიყვარული,
მიდგას თავდებად...
და წლებთან ერთად,
სიკვდილს მოველი...
ვერ დავივიწყე,
წარსულზე ვფიქრობ...
და წარსულივით...
სადღაც მივდივარ... 4.05.2012
წარსულით მავსებ...
თუკი,
ცხოვრებას შეეტყო დაღლა...
ფიქრები მიაწყდნენ წარსულს...
არავინ იცის, რა მელის, მაგრამ...
მე, უკვდავება...
უშენოდ არ მსურს...
თუ გულშიც ისევ,
წარსული ცოცხლობს...
წლები კი,
ისევ ფიქრებად მომდევს...
ვწითლდები,
როცა გიყურებ – ვმორცხვობ...
სხვა სიყვარული,
არ მინდა მქონდეს...
თუ სიყვარულით,
ყველაფერს დავძლევ...
თუკი გავიგებ,
რა მინდა, რა მსურს...
ვერ გეტყვი,
ასე როდემდე გავძლებ...
მაგრამ,
უშენოდ სიცოცხლე არ მსურს...
მე შენთვის ვცოცხლობ,
და შენთვის ვკვდები...
და მაინც, შენი წარსულით მავსებ...
მე დღემდე,
შენი სითბოთი ვთბები...
სხვა ვერასოდეს გამათბობს ასე...
შენთვის ვიფიქრო, მინდა...
რომ ფიქრებს,
ხელი ვერავინ ახლოს...
მე შენ გადარებ...
ანგელოზს – წმინდას...
და, დაცემული არ მინდა გნახო... 23.04.2012
ესა ვარ, რაცა ვარ...
მე, ცა ვარ,
ზეცა ვარ,
მთვარეც ვარ, მზეცა ვარ...
ხან თითქოს კარგად ვარ,
ხან თითქოს ვერცა ვარ...
ხანდახან, ია ვარ...
ხანდახან, ვარდი ვარ...
ხანდახან, მტკივა და
უშენოდ დავდივარ...
ხანდახან, ღამეც ვარ...
ხანდახან, დღეცა ვარ...
ხანდახან, დროცა ვარ...
და შენთან როცა ვარ...
ხანდახან, წვიმა ვარ...
ხანდახან, თოვლი ვარ...
ხან შენგან მივდივარ,
ხან შენთან მოვდივარ...
ხანდახან, წყალი და
ხანდახან, მიწა ვარ...
გინდა, თუ არ გინდა,
მიყვარხარ, ვფიცავარ...
ხანდახან, ერთი ვარ...
ხანდახან, ბრბოცა ვარ...
ხან, შენი ცრემლი და
ხან, შენი კოცნა ვარ...
ხანდახან, შენთან ვარ...
ხან, სხვასთან დავდივარ...
ხან, თითქოს მგზავრი ვარ...
სულ სადღაც ჩავდივარ...
ხანდახან, ფიქრი ვარ...
ხანდახან, ლოცვა ვარ...
შენიც ვარ, სხვისიც და...
არაც და ჰოცა ვარ...
ხანდახან, ბრმაცა ვარ...
ხანდახან, არცა ვარ...
მინდა თუ არ მინდა,
ესა ვარ,
რაცა ვარ.. 20.04.2012
სხვაგან მივდივარ...
ფუჭი ოცნებები,
ბედთან თამაში...
მინდა,
შენს თვალებს მხატვარივით
ფუნჯით ვხატავდე...
მე ყოველ დილას,
მზის ამოსვლას,
შენთვის ვთამაშობ...
რომ არასოდეს დაგივიწყო...
რომ არ დამთავრდე...
არ მინდა
დღეებს უშენობა,
ისევ ათოვდეს...
როგორც წარსულში,
სიყვარული,
მინდა გვფარავდეს...
მე შენი, შენ კი...
ჩემი გული ისე გვათბობდეს...
რომ არასოდეს დავივი
რომ არასოდეს დავივიწყო,
რომ არ დამთავრდეს...
დავრჩე მოგონებად,
როგორც ზღაპარი...
სადაც წარსულზე ოცნებები,
შენით იწყება...
სადაც მზე,
შენი სიყვარულით არის დამწვარი...
და მაინც ტუჩებს,
შენი კოცნა არ ავიწყდება...
რად მინდა გული,
თუ ბოლომდე არ მეყვარები...
და მაინც დღემდე,
სიყვარულის ბეწვზე ვკიდივარ...
რომ ყველაფერი
ისე იყოს, როგორც აქამდე...
რომ არასოდეს არ დამთავრდეს,
სხვაგან მივდივარ... 17.04.2012
დაბადება ...
თავიდან იყო
- მიწა...
წვიმა,
ტალახი,
სული...
დედამიწაზე იწვა...
და ერეოდა რული...
შვებით ვისუნთქე დილა...
მზეს, მივაგებე გული...
ისევ,
გაწვიმდა წვრილად...
გაგიჟდა სული...
მე ვგავდი
უფლის ნატვრას...
წყალში აზელილ მიწას...
დღემდე რომ,
ისევ მხატავს...
ისევ მიცავს...
მე ვარ, სამყაროს პირმშო...</
მე ვარ, სამყაროს პირმშო...
შენ, ჩემი ნეკნი – ევა...
მე სულში,
ცოდვებს ვიშრობ...
და ყოველ დილას ვღელავ...
ამიტალახდი სულში,
ცოდვებად მაწევს...
დრო მოვა,
როგორც გუშინ...
და ერთ ტალახად გვაქცევს... 11.04.2012
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 193
იცი, ახლა რა მინდა?
იცი, ახლა რა მინდა?
თოვლი მინდა მათოვდეს…
რომ, ხელახლა გაგიცნო ,და…
შენი კოცნა მათბობდეს…
თოვდეს მინდა ფერები…
ახლა, იცი რა მინდა?
უცებ, დაგივიწყო და
კვლავ, გაგიცნო თავიდან…
მინდა, წლებს შემატოვო
კიდევ, იცი, რა მინდა?
დღე, წარსულში დავტოვო…
და ვიცხოვრო, ხვალიდან…
მინდა, გულს მინათებდეს
მზე და… მერე გაწვიმდეს…
ისე შეგიყვარო რომ…
ვერ ვხვდებოდე, რა მჭირდეს…
ახლა, იცი, რა მინდა?
სულ პატარა ცა მინდა…
თოვლშიც, ქარშიც, წვიმაშიც…
მომეფეროს ამინდმა…
ვიცი, ახლა ვოცნებობ…
მზე კი, სადღაც ჩავიდა…
მინდა, სულ მადარდებდე…
და სხვაგვარად, არ მინდა...
იცი, ახლა რა მი
...Ещёიცი, ახლა რა მინდა?
იცი, ახლა რა მინდა?
თოვლი მინდა მათოვდეს…
რომ, ხელახლა გაგიცნო ,და…
შენი კოცნა მათბობდეს…
თოვდეს მინდა ფერები…
ახლა, იცი რა მინდა?
უცებ, დაგივიწყო და
კვლავ, გაგიცნო თავიდან…
მინდა, წლებს შემატოვო
კიდევ, იცი, რა მინდა?
დღე, წარსულში დავტოვო…
და ვიცხოვრო, ხვალიდან…
მინდა, გულს მინათებდეს
მზე და… მერე გაწვიმდეს…
ისე შეგიყვარო რომ…
ვერ ვხვდებოდე, რა მჭირდეს…
ახლა, იცი, რა მინდა?
სულ პატარა ცა მინდა…
თოვლშიც, ქარშიც, წვიმაშიც…
მომეფეროს ამინდმა…
ვიცი, ახლა ვოცნებობ…
მზე კი, სადღაც ჩავიდა…
მინდა, სულ მადარდებდე…
და სხვაგვარად, არ მინდა...
იცი, ახლა რა მინდა?
მე, პატარა ცა მინდა…
მთელი ღამე მკოცნიდე და…
დღეს, მჩუქნიდე თავიდან… 10.11.2010
ხავსი ვარ...
რა ვქნა თუ,
ცოდვები მტკივა და მაწუხებს...
სათქმელი მომაწვა, სევდა მომერია...
არ მინდა წლებივით, მე ვგავდე მარწუხებს...
მინდა თავს,
შენი სიყვარულით მოვერიო...
რა ვქნა თუ,
ფიქრებს სიყვითლე შეფარვია...
ოქტომბრის ფერებია ახლა, საპირწონე...
მეგონა, აქამდე არასდროს შემპარვია
სევდა, რომელიც ვერაფრით დავიმონე...
რა ვქნა თუ,
ფიქრები უაზროდ ამერია...
და წლებში ნისლისფერ სამოსით იმოსები...
ლოდინის მოლოდინში, გული გამელია...
ვიცი, მელოდება გულის გისოსები...
რა ვქნა თუ,
სიცოცხლე ცოტაა ვიღაცისთვის...
არ მრჩება დრო თუნდაც, ოცნების, ფიქრის...
წარსული ხელებში მაკვდება თავისთვის...
წლები კი უშენოდ, უაზროდ მიქრის...
<f
...Ещёხავსი ვარ...
რა ვქნა თუ,
ცოდვები მტკივა და მაწუხებს...
სათქმელი მომაწვა, სევდა მომერია...
არ მინდა წლებივით, მე ვგავდე მარწუხებს...
მინდა თავს,
შენი სიყვარულით მოვერიო...
რა ვქნა თუ,
ფიქრებს სიყვითლე შეფარვია...
ოქტომბრის ფერებია ახლა, საპირწონე...
მეგონა, აქამდე არასდროს შემპარვია
სევდა, რომელიც ვერაფრით დავიმონე...
რა ვქნა თუ,
ფიქრები უაზროდ ამერია...
და წლებში ნისლისფერ სამოსით იმოსები...
ლოდინის მოლოდინში, გული გამელია...
ვიცი, მელოდება გულის გისოსები...
რა ვქნა თუ,
სიცოცხლე ცოტაა ვიღაცისთვის...
არ მრჩება დრო თუნდაც, ოცნების, ფიქრის...
წარსული ხელებში მაკვდება თავისთვის...
წლები კი უშენოდ, უაზროდ მიქრის...
რა ვქნა თუ,
ცრემლები მაწვება უპეში...
და შენთან დარჩენას ისევე ვნატრობ...
შენა ხარ ჩემი ფიქრიც და ნუგეშიც,
არ მინდა სიცოცხლე, უშენოდ, მარტო...
რა ვქნა თუ,
წარსულზე ფიქრებით დავდივარ...
ჩემს ირგვლივ,
ლოთივით ბარბაცებს სიმარტოვე...
მე ხომ, სიყვარულს მოდებული ხავსი ვარ...
თუ აღარ გჭირდები, წადი, მიმატოვე... 10.10.2012
წვი – მა ...
წვიმა –
ლექსებად მოდის...
ღამე –
ბავშვივით ტირის...
შენ, ვერ იხსენებ როდის...
მე კი, ხელახლა ვყვირი...
სევდა –
ასველებს წამებს
და ოცნებებად ცვივა...
თვალებს მილულავს ღამე,
სიზმრებად მოვა წვიმა...
წვიმა –
ქალივით მორცხვობს,
დაღლილი მთვარე ჩადის...
როცა ვიყავი უცხო,
შენში,
სიყვარულს ვრგავდი...
ღამე -
გულივით ფეთქავს
და სიყვარულით მავსებს...
მინდოდა შენთვის მეთქვა:
ცაა ფიქრებით სავსე...
ვიცი
რომ მეტყვის სათქმელს...
ღამე, უზომოდ მრუში...
წვიმას გავუღებ სარკმელს
და შემოვუშვებ გულში...
სევდა
მჩვევი
...Ещёწვი – მა ...
წვიმა –
ლექსებად მოდის...
ღამე –
ბავშვივით ტირის...
შენ, ვერ იხსენებ როდის...
მე კი, ხელახლა ვყვირი...
სევდა –
ასველებს წამებს
და ოცნებებად ცვივა...
თვალებს მილულავს ღამე,
სიზმრებად მოვა წვიმა...
წვიმა –
ქალივით მორცხვობს,
დაღლილი მთვარე ჩადის...
როცა ვიყავი უცხო,
შენში,
სიყვარულს ვრგავდი...
ღამე -
გულივით ფეთქავს
და სიყვარულით მავსებს...
მინდოდა შენთვის მეთქვა:
ცაა ფიქრებით სავსე...
ვიცი
რომ მეტყვის სათქმელს...
ღამე, უზომოდ მრუში...
წვიმას გავუღებ სარკმელს
და შემოვუშვებ გულში...
სევდა
მჩვევია თითქოს
წვიმაც მისველებს ფიქრებს...
შენგან -
სიყვარულს ვითხოვ...
გთხოვ, დამიბრუნდე იქნებ... 08.10.2012
მაინც...
მე ცას გადავხურავ ჩალით,
გულსაც გადაგიშლი, ბრმად...
თუ მთხოვ,
შევჩერდები წამით...
ერთად გავაგრძელოთ გზა...
ცაში სიყვარულისფერი -
ქარი,
აფრიალებს ფიქრებს...
ჩუმად,
მარტოსული ვმღერი...
ვცდილობ გაგაგონო, იქნებ...
შენსკენ გამოვყვები წვიმას,
გზაში აგარიდებ ნისლებს...
ნუ მთხოვ,
რაც არ მიყვარს, იმას...
მთხოვე, სიყვარული ისევ...
ახლა, შემოდგომის ქარი,
ქუჩას ეფერება, მარტო...
ალბათ,
შენი ბრალი არის...
მე რომ,
ცაში ფრენას ვნატრობ...
მე ქარს გამოვატან შენთან,
ფიქრებს -
სევდანარევ ღიმილს...
ნუ მთხოვ,
გადავიქცე ღმერთ
...Ещёმაინც...
მე ცას გადავხურავ ჩალით,
გულსაც გადაგიშლი, ბრმად...
თუ მთხოვ,
შევჩერდები წამით...
ერთად გავაგრძელოთ გზა...
ცაში სიყვარულისფერი -
ქარი,
აფრიალებს ფიქრებს...
ჩუმად,
მარტოსული ვმღერი...
ვცდილობ გაგაგონო, იქნებ...
შენსკენ გამოვყვები წვიმას,
გზაში აგარიდებ ნისლებს...
ნუ მთხოვ,
რაც არ მიყვარს, იმას...
მთხოვე, სიყვარული ისევ...
ახლა, შემოდგომის ქარი,
ქუჩას ეფერება, მარტო...
ალბათ,
შენი ბრალი არის...
მე რომ,
ცაში ფრენას ვნატრობ...
მე ქარს გამოვატან შენთან,
ფიქრებს -
სევდანარევ ღიმილს...
ნუ მთხოვ,
გადავიქცე ღმერთად...
მე ხომ უშენობა მიმძიმს...
ხედავ?
დამივიწყე სულაც...
დღე კი,
ეხეთქება კედლებს...
მე ცა მეგებება, მტრულად...
მე კი,
ცის გარეშე ვერ ვძლებ...
ქარი,
წარსულივით ბღავის...
და მე,
ვეფერები სივრცეს...
თუმცა,
არ გიყვარვარ, მაინც...
მე გულს ოცნებები მივსებს... 06.09.2012
დაბრუნდი, მიყვარხარ!
ფიქრებით ვართობდი,
ცხოვრების კულისებს...
სცენაზე ვიდექი,
დროში მოყოლილი...
მომწყინდა უშენოდ,
თამაში სულისა...
არ მინდა სიყვარული,
ყალბი და მოგონილი...
მე ახლა შევყურებ,
გაცვეთილ ნიღაბებს...
მაინც მენატრები,
ბავშვური ღიმილებით...
ერთ კოცნას ისევ,
როგორღაც ვიკმარებ...
გულში დარჩენილი
ჩუმი ტკივილებით...
დღეები, წარსულის
სევდით რომ მავსებენ...
და გრძნობა უეცრად,
<f
...Ещёდაბრუნდი, მიყვარხარ!
ფიქრებით ვართობდი,
ცხოვრების კულისებს...
სცენაზე ვიდექი,
დროში მოყოლილი...
მომწყინდა უშენოდ,
თამაში სულისა...
არ მინდა სიყვარული,
ყალბი და მოგონილი...
მე ახლა შევყურებ,
გაცვეთილ ნიღაბებს...
მაინც მენატრები,
ბავშვური ღიმილებით...
ერთ კოცნას ისევ,
როგორღაც ვიკმარებ...
გულში დარჩენილი
ჩუმი ტკივილებით...
დღეები, წარსულის
სევდით რომ მავსებენ...
და გრძნობა უეცრად,
ფიქრებში გაჩენილი...
დღეები, ყოველთვის
დღეებს დასდევენ...
მე ვდგავარ სცენაზე,
როლში დარჩენილი...
ყოველდღე კულისებში,
აჩრდილს ვეფერები...
ლანდები დადიან,
ახლა უთავბოლოდ...
მე ისღა დამრჩენია,
სიკვდილს შევეგებო...
და დარდი ჩემი,
ფურცლებს ვუწყალობო...
სცენიდან მიღიმის,
ეული უშენობა...
მე გულში ტკივილებს,
წლებია ვინახავ...
ეს მე ვარ!
გეძახი,
კი არ გეჩვენება...
არ გესმის?
დაბრუნდი,
მიყვარხარ! 30.08.2012
თავისთვის...
დრო ითვლის წამებს,
ჩუმად და
თავისთვის...
დღეს ბოლო აკორდი მომიძღვნა
წარსულმა...
მომავალს, შეხვედრა დავუთქვი,
ხვალისთვის...
ის, სადღაც წასულა...
მოდი ჩვენც წავიდეთ,
ვეძებოთ სიზმრები...
და ერთად ვათიოთ,
ეს ღამე დილამდე...
შენ, თითქოს, ღმერთი ხარ,
სიცოცხლით ივსები...
მე კი დროს, მივათრევ...
თუ გინდა, წავიდეთ...
ვეძებოთ ოცნება...
ნაცნობი გზებია,
წამოდი, რას უცდი?</p
...Ещёთავისთვის...
დრო ითვლის წამებს,
ჩუმად და
თავისთვის...
დღეს ბოლო აკორდი მომიძღვნა
წარსულმა...
მომავალს, შეხვედრა დავუთქვი,
ხვალისთვის...
ის, სადღაც წასულა...
მოდი ჩვენც წავიდეთ,
ვეძებოთ სიზმრები...
და ერთად ვათიოთ,
ეს ღამე დილამდე...
შენ, თითქოს, ღმერთი ხარ,
სიცოცხლით ივსები...
მე კი დროს, მივათრევ...
თუ გინდა, წავიდეთ...
ვეძებოთ ოცნება...
ნაცნობი გზებია,
წამოდი, რას უცდი?
ეს გზებიც ოდესმე,
ხომ მაინც მორჩება
ბოლოში დაგიცდი...
შენ ახლა ისევე, მიდიხარ
სიზმრებად...
გული კი,
სულ ჩემთან დარჩენას ითხოვდა...
წუთები,
ნაცნობი წამებით ივსება
და გელის თითქოს და
დღეს უკვე ბოლოჯერ ვიხსენებ,
წარსულს და
ბოლოჯერ ვიგონებ
სიყვარულს, ვნებიანს...
რას ვიზამ,
სიცოცხლე თუ მალე გასრულდა
და წლებიც ქრებიან...
დრო ითვლის წამებს,
ჩუმად და
თავისთვის... 18.07.2012
მე , ზღვ ა და გიტარა ...
მაღლა მზე მიღიმის,
ზღვა კოცნის ნაპირებს...
მე თვალებს ვხუჭავ და
ვუსმენ მელოდიას...
მე თითქოს,
წარსულში დაბრუნებას ვაპირებ...
სადაც, უკვე აღარასდროს მომელიან...
მუსიკის ჰანგებში,
მოქრიან მუზები...
მე კი,
შენს ნაჩუქარ გიტარას ავაწყობ...
მახარებს,
ისევ რომ შენთან ვბრუნდები
და გულში ტყვიებად იმედებს ჩავაწყობ...
მე, მავსებს მუსიკა,
მოსული შორიდან...
ნაპირთან,
გიტარით ვმკურნალობ იარებს...
<
...Ещёმე , ზღვ ა და გიტარა ...
მაღლა მზე მიღიმის,
ზღვა კოცნის ნაპირებს...
მე თვალებს ვხუჭავ და
ვუსმენ მელოდიას...
მე თითქოს,
წარსულში დაბრუნებას ვაპირებ...
სადაც, უკვე აღარასდროს მომელიან...
მუსიკის ჰანგებში,
მოქრიან მუზები...
მე კი,
შენს ნაჩუქარ გიტარას ავაწყობ...
მახარებს,
ისევ რომ შენთან ვბრუნდები
და გულში ტყვიებად იმედებს ჩავაწყობ...
მე, მავსებს მუსიკა,
მოსული შორიდან...
ნაპირთან,
გიტარით ვმკურნალობ იარებს...
მე ახლაც არ ვიცი,
საიდან მოვდივარ...
ან სულაც,
შენამდე, რამდენი ვიარე...
მაღლა მზე მიღიმის,
წარსულის თვალებიდან...
დაბლა ზღვა მიყურებს მე,
რაღაცნაირად...
სიყვარულის მოლოდინში ცხოვრება წამივიდა...
მე კი,
წარსულში მივქრი, ქარისნაირად...
ქარების ზუზუნში მთავრდება წარსული...
და მაინც,
გარდასულ დღეებთან მინდება...
მე ვცდილობ რაც იყო,
ის მაინც დავასრულო...
ამისთვის, ზღვა და
გიტარა მჭირდება...
მე და ზღვა დღემდე,
ერთად რომ ვღელავდით...
ის ჩემთვის ფიქრობდა,
მე ვწერდი, მისთვის...
მე ახლაც გიტარას
ვუკრავ მერამდენედ,
და ზღვაში წარსულს კენჭებად ვისვრი... 16.07.2012
ცხოვრება – პირამიდა
წავალ,
დროს გავყვები
– მეტი მე, რა მინდა...
და ცაზე სიყვარულს,
ღრუბლებად გავაკრავ...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – პირამიდას...
ლექსებად რომ მოვა,
ფურცელს რომ დამაკლავს....
ვერასდროს მოვიშლი მე,
ღამე ხეტიალს...
აქ ხომ სულ სევდაა,
აქ ხომ სულ დარდია...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – ტრაგედიას...
მირაჟი რომ გგონია
და მაინც, ნაღდია...
და ვუსმენ მუსიკას,
ღმერთების ჰოლიდან...
ყურს ვუგდებ გრიგალებს,</f
...Ещёცხოვრება – პირამიდა
წავალ,
დროს გავყვები
– მეტი მე, რა მინდა...
და ცაზე სიყვარულს,
ღრუბლებად გავაკრავ...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – პირამიდას...
ლექსებად რომ მოვა,
ფურცელს რომ დამაკლავს....
ვერასდროს მოვიშლი მე,
ღამე ხეტიალს...
აქ ხომ სულ სევდაა,
აქ ხომ სულ დარდია...
ცხოვრება ემსგავსება თანდათან – ტრაგედიას...
მირაჟი რომ გგონია
და მაინც, ნაღდია...
და ვუსმენ მუსიკას,
ღმერთების ჰოლიდან...
ყურს ვუგდებ გრიგალებს,
ყურს ვუგდებ ქარიშხლებს...
მე ვიცი, ცხოვრებას დავიწყებ - თავიდან...
რადგან, მე პოეტად,
ღმერთებმა დამნიშნეს...
ეგ შენი გულია,
რომ მაწვიმს ხანდახან...
პოეტი – შეშლილი,
ეს ჩემი ბედია...
პირამიდას – ემსგავსება ცხოვრება, თანდათან...
ჯერ რომ ტრაგედიაა და
მერე კომედია...
ობოლმა ხელებმა,
ეგ მზე რომ დაკარგა...
ლექსებში დავეძებ,
წამებულ სულებს...
პოეზიას ემსგავსება ცხოვრება – თანდათან...
ლექსით რომ იწყებ და
ლექსითვე ასრულებ...
წავალ,
დროს გავყვები
– ნეტა, სხვა რა მინდა...
და ზღვაზეც აფრებად,
სიყვარულს გავაკრავ...
ვიცი რომ ცხოვრება ემსგავსება – პირამიდას...
ღამე რომ მოვა და
ფურცელზე დამაკლავს... 25.06.2012
სევდისფერი ლექსი...
ჩემი ცხოვრება წლებმა გათელა...
და მაინც,
ისევ შენთან მოვსულვარ...
ვერ გაგიბედე ფიქრის გამხელა...
და ისევ ჩუმად,
ჩემთვის ვლოცულობ...
ვიცი გაქცევით თავს ვერ ვუშველი...
ამიტომ მინდა,
ფიქრი გაგანდო...
უშენოდ დავრჩი სულმთლად შიშველი
და უშენობამ სულმთლად დამადნო...
ტიროდა ქარი, ღამის ქუჩებით...
გული გელოდა,
გული გნატრობდა...
კოცნას ვპარავდით ერთურთს ტუჩებით...
გახსოვს? და მერე ღამე გვათრობდა...
არ ვიცი, ამ გულს რითი ვუშველო...<
...Ещёსევდისფერი ლექსი...
ჩემი ცხოვრება წლებმა გათელა...
და მაინც,
ისევ შენთან მოვსულვარ...
ვერ გაგიბედე ფიქრის გამხელა...
და ისევ ჩუმად,
ჩემთვის ვლოცულობ...
ვიცი გაქცევით თავს ვერ ვუშველი...
ამიტომ მინდა,
ფიქრი გაგანდო...
უშენოდ დავრჩი სულმთლად შიშველი
და უშენობამ სულმთლად დამადნო...
ტიროდა ქარი, ღამის ქუჩებით...
გული გელოდა,
გული გნატრობდა...
კოცნას ვპარავდით ერთურთს ტუჩებით...
გახსოვს? და მერე ღამე გვათრობდა...
არ ვიცი, ამ გულს რითი ვუშველო...
ჩემი ცხოვრება
- წლებმა გათელა...
არ შემძლებია თურმე უშენოდ
და სიყვარულის შენთვის გამხელა...
თვალებზე ხელებს ისევ ვიფარებ...
გული კი,
ისევ უშენოდ გოდებს...
შენს გარდა,
ვერვინ ვერ შევიყვარე...
სხვა სიყვარული არც მინდა მქონდეს...
და ღამე შენზე ფიქრებს ხატავდა...
თუმც,
სევდისფერი ლექსი მქონია...
შენ რომ წახვედი,
თითქოს გათავდა...
თითქოს უსულოდ დავრჩი, მგონია...
გარდასულ დღეებს ისევ მივტირი...
იმედის კოშკებს
- უკვე არ ვაწყობ...
ვიცი,
სულ მალე მოვა, სიკვდილი
და გულზე, ლექსებს ჩუმად დამაწყობს... 28.06.2012
ეს მინდოდა , მეთქვა
როგორ მიყვარხარ, იცი?
მინდა დილამდე გკოცნო...
უკვე,
წლებია გიცდი...
უკვე,
წლებია ვმორცხვობ...
შენით,
იწყება დილა
შენით იწყება,
ღამე...
მე შენთან ყოფნას ვცდილობ
და დღეებს ვუთვლი წამებს...
არ შემიძლია წასვლა
და დავიწყება ყოვლის...
შენ მენატრები,
ახლა...
როგორც,
ზაფხულში თოვლი...
დღეებს დღეებზე ვიცვლი...
წლები,
თმასა
...Ещёეს მინდოდა , მეთქვა
როგორ მიყვარხარ, იცი?
მინდა დილამდე გკოცნო...
უკვე,
წლებია გიცდი...
უკვე,
წლებია ვმორცხვობ...
შენით,
იწყება დილა
შენით იწყება,
ღამე...
მე შენთან ყოფნას ვცდილობ
და დღეებს ვუთვლი წამებს...
არ შემიძლია წასვლა
და დავიწყება ყოვლის...
შენ მენატრები,
ახლა...
როგორც,
ზაფხულში თოვლი...
დღეებს დღეებზე ვიცვლი...
წლები,
თმასავით მცვივა...
როგორ მინდიხარ, იცი?
როგორც,
ზაფხულში წვიმა...
ვერც იმას ავხსნი,
როგორ...
ვერც იმას ვიტყვი,
რატომ...
ცხოვრებასავით ვბორგავ
უშენოდ ვარ და მარტო...
ვერ შემაშინებს სიცხით
მობეზრებული დაღლა...
როგორ მიყვარხარ,
იცი?
როგორ მაკლიხარ,
ახლა...
შენა ხარ ჩემი გული...
ჩემი სიცოცხლის ფეთქვა...
წლებია,
ამას ვფიქრობ...
და
ეს მინდოდა, მეთქვა... 20.06.2012
რა ა სიცოცხლე ...
დაუფიქრებლად ვთელე დღეები,
დღეს კი,
წარსულის ნატკივარს ვიქრობ...
რა ვქნა თუ დღემდე მეოცნებები...
და დღემდე ისევ,
სულ შენზე ვფიქრობ...
ღამე ღრუბლებში, უჩუმრად წვება,
უშენოდ ვეღარ ვიძინებ, ვღელავ...
რა ვქნა წარსული,
თუ უკან მრჩება...
დღეებთან ერთად, ღამესაც ვთელავ...
ტკივილი მაინც ბოლომდე რჩება,
დილამდე ვბორგავ,
და ვერ ვისვენებ...
იცოდი? მზე რომ უზმოზე დგება
და ზღვაში,
დაღლილ ფეხებს ისველებს...
მძინარე
...Ещёრა ა სიცოცხლე ...
დაუფიქრებლად ვთელე დღეები,
დღეს კი,
წარსულის ნატკივარს ვიქრობ...
რა ვქნა თუ დღემდე მეოცნებები...
და დღემდე ისევ,
სულ შენზე ვფიქრობ...
ღამე ღრუბლებში, უჩუმრად წვება,
უშენოდ ვეღარ ვიძინებ, ვღელავ...
რა ვქნა წარსული,
თუ უკან მრჩება...
დღეებთან ერთად, ღამესაც ვთელავ...
ტკივილი მაინც ბოლომდე რჩება,
დილამდე ვბორგავ,
და ვერ ვისვენებ...
იცოდი? მზე რომ უზმოზე დგება
და ზღვაში,
დაღლილ ფეხებს ისველებს...
მძინარე ღამეს დუელში ვიწვევ...
თითქოს დასრულდა,
დამთავრდა ლამის...
რა ვქნა,
გულს თუკი წარსული მივსებს
და მოგონებით ვამარცხებ ღამეს...
ხანდახან არის მზის დაბნელება,
დღეცა და ღამეც ერთმანეთს ერწყმის...
უკან მოხედვა
არ მეძნელება...
მე მაინც მჯერა, მე მაინც მესმის...
რაა სიცოცხლე, თუ არ გწამს ხვალის...
მე მერეც,
ისევ შენთვის ვიცოცხლებ...
რაც უნდა გულში
გეტკინოს, მაინც...
უსიყვარულოდ არ ღირს სიცოცხლე... 15.06.2012
სასჯელად...
რა ვქნა, თუკი
- უკითხავად შემიყვარდი...
გელოდი და
ღამეც თეთრად გავათიე...
მე სასჯელად
სიყვარული შემიფარდა,
წლებმა...
მე კი,
უშენობა ვაპატიე...
ვიცი,
მაინც შემიყვარებ...
მაგრამ, როდის...
რა ვქნა, თუკი
გულში სევდა ჩავატიე...
რომ მიყვარხარ
ამიტომაც,
გიხდი ბოდიშს:
- უკაცრავად,
სიყვარული მაპატიე...
დაკარგულ დროს,
<e
...Ещёსასჯელად...
რა ვქნა, თუკი
- უკითხავად შემიყვარდი...
გელოდი და
ღამეც თეთრად გავათიე...
მე სასჯელად
სიყვარული შემიფარდა,
წლებმა...
მე კი,
უშენობა ვაპატიე...
ვიცი,
მაინც შემიყვარებ...
მაგრამ, როდის...
რა ვქნა, თუკი
გულში სევდა ჩავატიე...
რომ მიყვარხარ
ამიტომაც,
გიხდი ბოდიშს:
- უკაცრავად,
სიყვარული მაპატიე...
დაკარგულ დროს,
გაფრენილ წლებს...
ვის არ ვთხოვდი...
რა ვქნა, თუკი
- წლები ისევ მანადგურებს...
შენ გიყვარდა,
გაზაფხულზე მოსვლა თოვლის...
ჰოდა,
ახლა...
თოვლთან ერთად დამაბრუნე...
სანამ აწმყოს,
ჩემს ოცნებად შევნიღბავდი...
გაღვიძებულ მზეს,
თვალები მივაჩვიე...
რა ვქნა, თუკი
- სამუდამოდ შემიყვარდი...
და სასჯელად,
სიყვარული ავირჩიე... 7.06.2012
შემიყვარე შენებურად...
მინდა ისევ შეგიყვარო,
ძველებურად...
უშენობას ახლაც, ისევ განვიცდი...
შენ გიხდება - მიტოვება,
შენებურად...
მე კი,
მე ხომ სამუდამოდ დაგიცდი...
შენთან რომ ვარ,
ყველაფერი მავიწყდება...
წარსულს ვგავარ,
შენსკენ ხელებგამოწვდილს...
მე უშენოდ,
სიყვარული არ მიხდება...
ხედავ?
ახლაც უნებურად, წამომცდი...
თუ არ მოხვალ გული,
ცუდად გამიხდება...
მერე თუნდაც,
მზესთან ერთად ვიწვოდე..</e
...Ещёშემიყვარე შენებურად...
მინდა ისევ შეგიყვარო,
ძველებურად...
უშენობას ახლაც, ისევ განვიცდი...
შენ გიხდება - მიტოვება,
შენებურად...
მე კი,
მე ხომ სამუდამოდ დაგიცდი...
შენთან რომ ვარ,
ყველაფერი მავიწყდება...
წარსულს ვგავარ,
შენსკენ ხელებგამოწვდილს...
მე უშენოდ,
სიყვარული არ მიხდება...
ხედავ?
ახლაც უნებურად, წამომცდი...
თუ არ მოხვალ გული,
ცუდად გამიხდება...
მერე თუნდაც,
მზესთან ერთად ვიწვოდე..
გაიღიმე,
შენ ცრემლები არ გიხდება...
შენ ღიმილი გალამაზებს, იცოდე...
გულზე მაჩნდე სიყვარულის ნაბიჯებად...
შენთვის ვენთო ცაზე,
შენით დამწვარი...
ჩვენ ორივეს
სიყვარული გვაგიჟებდა...
როგორც ძველი და
გამოწვევას ვიღებ,
ისევ ძველებურად...
მინდა კოცნას,
ყოველ დილა, გპარავდე...
მინდა ისევ შემიყვარო –
შენებურად...
მე კი,
ჩემი სიყვარულით გფარავდე... 1.06.2012
ხელახლა ...
გაზაფხულს ისევ უშენოდ ვხვდები...
არადა,
ჩემი ფიქრი - შენა ხარ...
ჩვენ ალბათ,
ზოგჯერ იმიტომ ვკვდებით...
რომ დავიბადოთ ისევ, ხელახლა...
ხანდახან ლამაზ ოცნებებს ვქარგავთ...
მთელი ცხოვრება,
ვცდილობთ ვიკმაროთ...
ზოგჯერ,
სიყვარულს იმიტომ ვკარგავთ...
ხელახლა, უფრო რომ შევიყვაროთ...
ჩემი სიცოცხლე უფალს მივანდე...
შენს წასვლას ვდარდობ,
თავს ვერ ვპატიობ...
მთელი გზა ცოდვებს,
მხრებით მივათრევთ...
ბოლოს, უფალმა
...Ещёხელახლა ...
გაზაფხულს ისევ უშენოდ ვხვდები...
არადა,
ჩემი ფიქრი - შენა ხარ...
ჩვენ ალბათ,
ზოგჯერ იმიტომ ვკვდებით...
რომ დავიბადოთ ისევ, ხელახლა...
ხანდახან ლამაზ ოცნებებს ვქარგავთ...
მთელი ცხოვრება,
ვცდილობთ ვიკმაროთ...
ზოგჯერ,
სიყვარულს იმიტომ ვკარგავთ...
ხელახლა, უფრო რომ შევიყვაროთ...
ჩემი სიცოცხლე უფალს მივანდე...
შენს წასვლას ვდარდობ,
თავს ვერ ვპატიობ...
მთელი გზა ცოდვებს,
მხრებით მივათრევთ...
ბოლოს, უფალმა რომ გვაპატიოს...
მე ალბათ, ბოლო აკორდებს ვუკრავ...
აწი ვერასდროს დავწერ,
სტიქონებს...
მე ვდგავარ შენთან...
და მარტის უკან...
და მაინც, შენთან ყოფნას ვიგონებ...
იქ სხვაა, თითქოს, ზეცაც თეთრია...
მოგონილ სევდას,
ფიქრი შეახმა...
ლექსები,
ახლა, ჩემი ღმერთია...
ამიტომ, შენთან მინდა, ხელახლა...
მარტს და გაზაფხულს უშენოდ ვხვდები...
რა ვქნა, უეცრად...
შენ რომ მომინდე...
მე ახლა,
ალბათ, იმიტომ ვკვდები...
რომ გაზაფხულზე წვიმად მოვიდე... 5.03.2012
თითქოს, თითქმის...
სველ ქვიშაზე წევს,
სევდიანი დილა...
გარინდულა მზე,
შენს ფიქრებთან, მარტო...
ისე მიყვარხარ რომ,
არ გატკინო, ვფრთხილობ...
ნეტა, რატომ?
ჩემს სიყვარულს მუდამ
ვიყენებდი ფარად...
ღმერთს კი, მხოლოდ შენზე,
მხოლოდ შენთვის ვთხოვდი...
ოღონდ გამომიტყდი,
გიყვარვარ თუ არა...
გელოდები, როდის?
არაფერი გითქვამს,
მე კი, წამებს ვითვლი...
გენდობოდი უხმოდ,
გენდობოდი ბრმად...
როგორ მყვარებიხარ,<
...Ещёთითქოს, თითქმის...
სველ ქვიშაზე წევს,
სევდიანი დილა...
გარინდულა მზე,
შენს ფიქრებთან, მარტო...
ისე მიყვარხარ რომ,
არ გატკინო, ვფრთხილობ...
ნეტა, რატომ?
ჩემს სიყვარულს მუდამ
ვიყენებდი ფარად...
ღმერთს კი, მხოლოდ შენზე,
მხოლოდ შენთვის ვთხოვდი...
ოღონდ გამომიტყდი,
გიყვარვარ თუ არა...
გელოდები, როდის?
არაფერი გითქვამს,
მე კი, წამებს ვითვლი...
გენდობოდი უხმოდ,
გენდობოდი ბრმად...
როგორ მყვარებიხარ,
მხოლოდ ახლა მივხვდი...
რად წახვედი, რად?
მელოდიას უკრავს,
სველ ქვიშაზე, წვიმა...
სიყვარულის მჯერა,
სხვას არაფერს ვითხოვ...
ცრემლით გაბერილა,
საოცარი დილა...
მეფერება, თითქოს...
უცნაური წვიმა,
მეხეთქება, ციდან...
აღარ მესმის ზღვის და
არც ლექსების, რითმის...
გაილია წლები...
ისევ შენთან მინდა...
თითქოს,
მაინც თითქმის... 14.05.2012
წარსულივით...
მთელი ცხოვრება,
სადღაც მივდივარ...
არ დამელია,
დარდი და ფიქრი...
სახრჩობელაზე,
ფეხით ვკიდივარ...
და მაინც,
ისევ წარსულზე ვფიქრობ...
უკვე აღარ ვარ,
ბავშვი და ვიცი...
დამთავრდა...
ჩემი – თეთრი ზღაპარი...
აწმყოსთვის უკვე,
სულ ვეღარ ვიცლი...
წარსულმა,
სევდა შემომაპარა...
არ მინდა,
ისე წავიდე სადმე...
შენამდე,
ვეღარ მოვიდე ბოლოს...
<f
...Ещёწარსულივით...
მთელი ცხოვრება,
სადღაც მივდივარ...
არ დამელია,
დარდი და ფიქრი...
სახრჩობელაზე,
ფეხით ვკიდივარ...
და მაინც,
ისევ წარსულზე ვფიქრობ...
უკვე აღარ ვარ,
ბავშვი და ვიცი...
დამთავრდა...
ჩემი – თეთრი ზღაპარი...
აწმყოსთვის უკვე,
სულ ვეღარ ვიცლი...
წარსულმა,
სევდა შემომაპარა...
არ მინდა,
ისე წავიდე სადმე...
შენამდე,
ვეღარ მოვიდე ბოლოს...
გეტყოდი,
როგორ უსაზღვროდ, მწამდი...
რომ შენ მიყვარდი
წლებია, მხოლოდ...
არავინ იცის,
როდის მთავრდება...
ცხოვრება – ბრძოლა,
დროსთან დუელი...
მე სიყვარული,
მიდგას თავდებად...
და წლებთან ერთად,
სიკვდილს მოველი...
არ დამელია,
დარდი და ფიქრი...
სახრჩობელაზე,
ფეხით ვკიდივარ...
ვერ დავივიწყე,
წარსულზე ვფიქრობ...
და წარსულივით...
სადღაც მივდივარ... 4.05.2012
წარსულით მავსებ...
თუკი,
ცხოვრებას შეეტყო დაღლა...
თუკი,
ფიქრები მიაწყდნენ წარსულს...
არავინ იცის, რა მელის, მაგრამ...
მე, უკვდავება...
უშენოდ არ მსურს...
თუ გულშიც ისევ,
წარსული ცოცხლობს...
წლები კი,
ისევ ფიქრებად მომდევს...
ვწითლდები,
როცა გიყურებ – ვმორცხვობ...
სხვა სიყვარული,
არ მინდა მქონდეს...
თუ სიყვარულით,
ყველაფერს დავძლევ...
თუკი გავიგებ,
რა მინდა, რა მსურს...
<
...Ещёწარსულით მავსებ...
თუკი,
ცხოვრებას შეეტყო დაღლა...
თუკი,
ფიქრები მიაწყდნენ წარსულს...
არავინ იცის, რა მელის, მაგრამ...
მე, უკვდავება...
უშენოდ არ მსურს...
თუ გულშიც ისევ,
წარსული ცოცხლობს...
წლები კი,
ისევ ფიქრებად მომდევს...
ვწითლდები,
როცა გიყურებ – ვმორცხვობ...
სხვა სიყვარული,
არ მინდა მქონდეს...
თუ სიყვარულით,
ყველაფერს დავძლევ...
თუკი გავიგებ,
რა მინდა, რა მსურს...
ვერ გეტყვი,
ასე როდემდე გავძლებ...
მაგრამ,
უშენოდ სიცოცხლე არ მსურს...
მე შენთვის ვცოცხლობ,
და შენთვის ვკვდები...
და მაინც, შენი წარსულით მავსებ...
მე დღემდე,
შენი სითბოთი ვთბები...
სხვა ვერასოდეს გამათბობს ასე...
და მაინც,
შენთვის ვიფიქრო, მინდა...
რომ ფიქრებს,
ხელი ვერავინ ახლოს...
მე შენ გადარებ...
ანგელოზს – წმინდას...
და, დაცემული არ მინდა გნახო... 23.04.2012
ესა ვარ, რაცა ვარ...
მე, ცა ვარ,
ზეცა ვარ,
მთვარეც ვარ, მზეცა ვარ...
ხან თითქოს კარგად ვარ,
ხან თითქოს ვერცა ვარ...
ხანდახან, ია ვარ...
ხანდახან, ვარდი ვარ...
ხანდახან, მტკივა და
უშენოდ დავდივარ...
ხანდახან, ღამეც ვარ...
ხანდახან, დღეცა ვარ...
ხანდახან, დროცა ვარ...
და შენთან როცა ვარ...
ხანდახან, წვიმა ვარ...
ხანდახან, თოვლი ვარ...
ხან შენგან მივდივარ,
ხან შენთან მოვდივარ...
ხანდახან, წყალი და
<e
...Ещёესა ვარ, რაცა ვარ...
მე, ცა ვარ,
ზეცა ვარ,
მთვარეც ვარ, მზეცა ვარ...
ხან თითქოს კარგად ვარ,
ხან თითქოს ვერცა ვარ...
ხანდახან, ია ვარ...
ხანდახან, ვარდი ვარ...
ხანდახან, მტკივა და
უშენოდ დავდივარ...
ხანდახან, ღამეც ვარ...
ხანდახან, დღეცა ვარ...
ხანდახან, დროცა ვარ...
და შენთან როცა ვარ...
ხანდახან, წვიმა ვარ...
ხანდახან, თოვლი ვარ...
ხან შენგან მივდივარ,
ხან შენთან მოვდივარ...
ხანდახან, წყალი და
ხანდახან, მიწა ვარ...
გინდა, თუ არ გინდა,
მიყვარხარ, ვფიცავარ...
ხანდახან, ერთი ვარ...
ხანდახან, ბრბოცა ვარ...
ხან, შენი ცრემლი და
ხან, შენი კოცნა ვარ...
ხანდახან, შენთან ვარ...
ხან, სხვასთან დავდივარ...
ხან, თითქოს მგზავრი ვარ...
სულ სადღაც ჩავდივარ...
ხანდახან, ფიქრი ვარ...
ხანდახან, ლოცვა ვარ...
შენიც ვარ, სხვისიც და...
არაც და ჰოცა ვარ...
ხანდახან, ბრმაცა ვარ...
ხანდახან, არცა ვარ...
მინდა თუ არ მინდა,
ესა ვარ,
რაცა ვარ.. 20.04.2012
სხვაგან მივდივარ...
არ მინდა,
ფუჭი ოცნებები,
ბედთან თამაში...
მინდა,
შენს თვალებს მხატვარივით
ფუნჯით ვხატავდე...
მე ყოველ დილას,
მზის ამოსვლას,
შენთვის ვთამაშობ...
რომ არასოდეს დაგივიწყო...
რომ არ დამთავრდე...
არ მინდა
დღეებს უშენობა,
ისევ ათოვდეს...
როგორც წარსულში,
სიყვარული,
მინდა გვფარავდეს...
მე შენი, შენ კი...
ჩემი გული ისე გვათბობდეს...
რომ არასოდეს დავივი
...Ещёსხვაგან მივდივარ...
არ მინდა,
ფუჭი ოცნებები,
ბედთან თამაში...
მინდა,
შენს თვალებს მხატვარივით
ფუნჯით ვხატავდე...
მე ყოველ დილას,
მზის ამოსვლას,
შენთვის ვთამაშობ...
რომ არასოდეს დაგივიწყო...
რომ არ დამთავრდე...
არ მინდა
დღეებს უშენობა,
ისევ ათოვდეს...
როგორც წარსულში,
სიყვარული,
მინდა გვფარავდეს...
მე შენი, შენ კი...
ჩემი გული ისე გვათბობდეს...
რომ არასოდეს დავივიწყო,
რომ არ დამთავრდეს...
არ მინდა
დავრჩე მოგონებად,
როგორც ზღაპარი...
სადაც წარსულზე ოცნებები,
შენით იწყება...
სადაც მზე,
შენი სიყვარულით არის დამწვარი...
და მაინც ტუჩებს,
შენი კოცნა არ ავიწყდება...
რად მინდა გული,
თუ ბოლომდე არ მეყვარები...
და მაინც დღემდე,
სიყვარულის ბეწვზე ვკიდივარ...
რომ ყველაფერი
ისე იყოს, როგორც აქამდე...
რომ არასოდეს არ დამთავრდეს,
სხვაგან მივდივარ... 17.04.2012
დაბადება ...
თავიდან იყო
- მიწა...
წვიმა,
ტალახი,
სული...
დედამიწაზე იწვა...
და ერეოდა რული...
შვებით ვისუნთქე დილა...
მზეს, მივაგებე გული...
ისევ,
გაწვიმდა წვრილად...
ისევ,
გაგიჟდა სული...
მე ვგავდი
უფლის ნატვრას...
წყალში აზელილ მიწას...
დღემდე რომ,
ისევ მხატავს...
დღემდე რომ,
ისევ მიცავს...
მე ვარ, სამყაროს პირმშო...</
...Ещёდაბადება ...
თავიდან იყო
- მიწა...
წვიმა,
ტალახი,
სული...
დედამიწაზე იწვა...
და ერეოდა რული...
შვებით ვისუნთქე დილა...
მზეს, მივაგებე გული...
ისევ,
გაწვიმდა წვრილად...
ისევ,
გაგიჟდა სული...
მე ვგავდი
უფლის ნატვრას...
წყალში აზელილ მიწას...
დღემდე რომ,
ისევ მხატავს...
დღემდე რომ,
ისევ მიცავს...
მე ვარ, სამყაროს პირმშო...
შენ, ჩემი ნეკნი – ევა...
მე სულში,
ცოდვებს ვიშრობ...
და ყოველ დილას ვღელავ...
ამიტალახდი სულში,
წლები,
ცოდვებად მაწევს...
დრო მოვა,
როგორც გუშინ...
და ერთ ტალახად გვაქცევს... 11.04.2012