Բյուրավոր աստղերի շնչով թևեր կառնեմ,

Լուսափայլի փայլով շղարշված ճամփա կելնեմ՝

Փնտրելու սիրուս…

Ոտնատակ կտամ անծայր տիեզերքը ողջ,

Արևներն անթիվ հոգուս ջերմություն կտան,

Իսկ աստղերն անհամար, նշաններ կդառնան՝

Ճամփան ցույց կտան…

Ամենուր կփնտրեմ սիրուս, քանզի Սերը հրաշք է,

Հրաշք, որ տեսանելի չէ այլոց,

Այն միայնությունն է երկու աշխարհների,

Սակայն մեկ շունչը նրանց…

Մենավոր կղզում, ուր անգամ ժամանակն է անհաս,

Կգտնեմ սիրուս ու լռության մեջ խոսուն,

Կնայեմ աչքերին և կզգամ տրոփյունը սրտի,

Մի ողջ հավերժություն…

Լուռ կվերագրեմ երազներիս,

Որ քեզ հանկարծ չնեղացնեմ

Ու չդասեմ սխալներիս:

Ապագայում ինչ որ գտնեմ

Կնվիրեմ խենթ հուշերիս,

Որ մտքով անգամ քեզ չփնտրեմ

Ու չհավատամ մորմոքներիս:

Թե այս կյանքում դու ինձ կորցնես

Լուռ կարտասվես ինձ հիշելիս,

Երբեք կյանքում դու ցավ չապրես

Ու չհավատաս էլ ինձ հիմարիս:

Եվ թե կյանքում ես քեզ կորցնեմ,

Կանիծեմ ինձ ու ճակատագրիս,

Որ խոսքերդ անհետք ջնջեմ

Երբ նվիրեցիր ինձ հեռանալիս:

Անվերջ Աստծուն ես կաղոթեմ

Որ սեր չտա ցաված սրտիս,

Ու մոռանամ,էլ չտարվեմ

Քեզ չդասեմ սխալներիս: