Предыдущая публикация
Սուտ է,թե մարդը միշտ նորն է ուզում.
Նա նորի տակ փակված իր հինն է փնտրում...
Հնից մշուշված ինչ-որ մի ստվեր
Հոգում ամեն ինչ իրար է խառնում,
Հանգիստ չի տալիս,իրենն է ուզում...
Ու թե անցյալից ոչինչ չենք պահում, չունենք մեր ներկան,
Եթե անցյալի գույները բոլոր ծածկում ենք հիմա,
Հետոն էլ, հարց է, թե մի օր կգա...
Թե մեր անցյալից ոչինչ չենք գտնում,
Ներկան ճարահատ,քամուց օրորվող տերև է դառնում...
Անցյալը հեռվից միշտ մեզ է նայում,
Ու թե ցավոտ էր,անեծք է դառնում
Եվ միշտ մեր հոգու փեշերից կառչում...
Իսկ թե գունեղ էր, քաղցր էր, լուսավոր,
Նրա ետևից երբեք չենք հասնում...
Ինչ էլ որ լինի,նորի տակ փակված
Հինն ենք միշտ փնտրում,
Հնից մշշված թե ցավ, թե խնդում
Մեր հոգում ընդմիշտ կարոտ է դառնում.
Следующая публикация
Комментарии 1
Գուցե խենթացած սիրուց ու բախտից,
Գուցե խստադեմ, մռայլ, ինչպես մահ,
Մինչ ոսկորներս հոգնած աշխարհի
Սևից ու ստից:
Սակայն իմացիր,
Երբեք ես չեմ գա քեզ մոտ դիմակով.
Կգամ ինչպես կամ -
Սիրիր, ինչպես կամ -
Եվ, աղաչում եմ, դու էլ մի զուգվիր
Լուսապսակով,
Եղիր ինչպես կաս,
Սիրիր ինչպես կաս.
Քեզանից առաջ
Ցամաքած, տրտում ջրհոր էր հոգիս,
Դու եկար,
Եվ ես լցված եմ մի ծովի
...ЕщёԳուցե խենթացած սիրուց ու բախտից,
Գուցե խստադեմ, մռայլ, ինչպես մահ,
Մինչ ոսկորներս հոգնած աշխարհի
Սևից ու ստից:
Սակայն իմացիր,
Երբեք ես չեմ գա քեզ մոտ դիմակով.
Կգամ ինչպես կամ -
Սիրիր, ինչպես կամ -
Եվ, աղաչում եմ, դու էլ մի զուգվիր
Լուսապսակով,
Եղիր ինչպես կաս,
Սիրիր ինչպես կաս.
Քեզանից առաջ
Ցամաքած, տրտում ջրհոր էր հոգիս,
Դու եկար,
Եվ ես լցված եմ մի ծովի նման,
Բայց, աղաչում եմ,
Շողում խոսքերով ինձ մի ամոքիր,
Ատում եմ կեղծը -
Ինձ իսկականն է հարկավոր միայն:
Հրդեհ մի խաղա -
Եթե կրակդ մարել է իրավ.
Մի քաշվիր ցավից -
Խաբվելու ցավը ավելի է մեծ.
Ստից շնչահեղձ այս աշխաչի մեջ
Արի գոնե մենք չխաբենք իրար..