ԿԲԱՑՎԻ ՄԵՐ ԼՈՒՍԱԲԱՑԸ

Ճամփաները անլռելի, խաչվելու են մի օր, գիտե՛մ,
Ու վայ նրան ով կկանգնի խաչմերուկի ճամփին ոլոր,
Կուզենա, որ անլռելի, Ջահը մարի մեր դարավոր,
...Ոչինչ, ես էլ, թե-որ լռվեմ խաչմերուկի ափին չհասած,
Լուռ մրափեմ ու չգգվեմ քո փեշերին ալ ու ալվան,
Գիտեմ, սակայն, իմ թոռնիկը վարդ կցանի դոշիտ վրա,
Կդայլայլեն սոխակները հնի նման,
Պար կբռնեն աղջիկները իմ նազանի,
Կբացվի մեր լուսաբացը կրկին նորից,
Գերեզմանիս այցի կգաք՝, իմ թոռնիկներ, ալ վարդերով,
Կբռնեք մեր հայ <<քոջարին>> խինդ ու պարով
Ու ձեն կտաք մեր պապերին, իրենց քնից խոր դարավոր:
հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան