ՔԱՆԴՎՈՒՄ Է ՕՃԱԽՍ

Իմ Խոզափին ,հեզ Խոզափին,
Օտարները տնօրեն են քո գլխին,
Հավաքում են ձկները խեղճ քո հպարտ
Ու տրորում ծաղիկները վերստին:
Ուր ես կորել դու շինական,
Դու իմ քաղվոր, իմ սերմնացան,
Ե՝կ բռունցքվե՝նք, համախմփվե՝նք,
Մի անգամ էլ մենք ճիշտն ասենք:
Ջավախքի ցորենով ենք սնվել,
Ջիվանու երգերով հյուսվել,
Սարերի սառնորակ ջուրն ենք խմել,
Հալալ քրտինքով ենք մեր տունը շինել:
Ծիծեռնակն է մեր բակում թուխս նստել
Քանդում են տունը աննկատ,
Անօթևան թողնու խեղճ մորը,
Լափում ձագերին հարսնյակ:
հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան