* * *

Գալիս էիր հեռվից-հեռու
Արևի մոտ հույսերով,
Լալիս սիրո լուռ քյամանչով
Յարաբ սիրտս էր, ախ՝ կարոտ,
-Ասա՝, ինչպես թաղեմ վիշտս,
Որ չերևա նա նորից,
Գուցե լռվեմ ու միշտ հանգչեմ,
Ախ՝, իմ կորած սիրո պես:
հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան