Առավոտ ծեգին,

Նոր լուսաբացին,
Կանաչ սար ելա,
Կանաչ ծով մտա,
Շուրջս դրախտ էր,
,Ծփում ծովացած,
Վառ արշալույսն էր,
Ոսկեղեն փայլում
Ժպտալով դեմքիս
Բոցավառում էր օրս նորաբաց։
ՑՆՈՐՔՈՎ ԱՆՈՒՇ։
ԴՈՂՈՒՄ Է ՇՈՂՈՒՄ ՔՈ ՄԵՐԿ, ԿԻՍԱԲԱՑ ՄԱՐՄԻՆԴ ԼՈՒՍԵ,
ԻՄ ՆՆՋԱՐԱՆԻ ԱՂՈՏ ԼՈՒՅՍԻ ՏԱԿ,
ՎԱՌՎՈՂ ԱՐԿԱՅԾՈՂ ՄՈՄԵՐԻ ՆԵՐՔՈ,
ՇՈՒՐԹԵՐԴ ԱԼՎԱՐԴ,ԿԱՐԾԵՍ ԹԵ ԼԻՆԵՆ,
ԹՈՒՆԴ ԳԻՆՈՒՑ ԱՐԲԱԾ,ԱՐՆՈՎ ԳԻՆՈՎՑԱԾ,
ՆՌԱՆ ՀԱՏԻԿՆԵՐ,
ՓԱԿԵԼ ԷՍ ՉՔՆԱՂ ԱՉՔԵՐԴ ՊԱՅԾԱՌ,
ՀԱՄԲՅՈՒՐԻ ԲՈՒՅՐԻՑ ԱՆՈՒՇ ՀԻԱՍՔԱՆՉ,
ԼՈՒՍԵՐԵՍ ԴԵՄՔԴ ՀԱՌԵԼ ԷՍ ՎՐԱՍ,
ՄԵՂՄԻԿ ՇՈՀՈՒՄ ԷՍ ՀՈԳԻՆ ԻՄ ՄԱՇՎԱԾ,
ՔՈ ԽԵՆԹ ՀԱՅԱՑՔԸ, ՈՍԿԵՂԵՆ ԽՈՑՈՂ,
ԻՐ ՍԻՐՈ ՆԵՏՆ Է ՆԵՏԵԼ ԻՄ ՎՐԱՍ,
ՔՈ ՀԱՄԲՅՈՒՐՆ Է ՋԵՐՄ,ՄԵՂՄ ՈՒ ՔՆՔՇԱԳԻՆ,
ԽԵՆԹԱՑՆՈՒՄ ՀՈԳԻՍ ,ԿՐԿԻՆ ՈՒ ՆՈՐԻՑ,
ԽԱՅԹՈՒՄ ԷՍ ԴՈՒ ԻՆՁ ՔՈ ՀՈՒՐ ԲՈՑԵՐՈՎ
ԼՑՆԵԼՈՎ ՀՈԳԻՍ ՍԻՐՈ ԲՈՒՐՄՈՒՆՔՈՎ,
ԱՄՈՒՐ ՓԱԿԵԼ ԷՍ Սև ՍԱԹ ԱՉՔԵՐԴ,
ԲԱՑԵԼ ԷՍ ՀՈԳՈՒԴ ԱՉՔԵՐԸ ՊԱՅԾԱՌ,
ՈՐ ԻՆՁ ՀԱՍԿԱՆԱՍ, ՔՈ ԱՐՅԱՆ ԿԱՆՉՈՎ,,
ԹԵ ԻՆՉՔԱՆ ԽԵՆԹ ԵՆ ԻՄ ՑՆՈՐՔՆԵՐԸ,
ՄԱՔՈՒՐ ՀԱՅԱՑՔՍ ՄԱՀԱՑՈՒ ՆԵՏ Է,
ԴՈՒ ԴԵՌ ՉԳԻՏԵՍ,ՈՐ ԻՄ ՄԻԱԿՆ ԷՍ,
ԼՈՒՍԵ ՔՈ ՍԻՐՏԸ ՇԱՏ ՄԻԱՄԻՏ Է,
ԻՍԿ ԻՆՁ ԱՅՐՈՒՄ Է, ԱՉՔԵՐԻԴ ԲՈՑԸ,
ԴՈՒ ԴԵՌ ՉԳԻՏԵՍ,,ՈՐՔԱՆ ԶՈՐԵՂ ԵՆ,
ԻՄ ԱՂՈԹՔՆԵՐԸ,
ԻՄ ՑՆՈՐՔՆԵՐԸ ԽԵՆԹ ՊՈԵՏԱԿԱՆ,,
ԻՆՉՔԱՆ ՔՆՔՈՒՇ ԵՆ,
ՈՐՊԵՍ ՍԻՐԱՏԵՆՉ ՍԻՐԱՀԱՐ ԵՐԿՈՒ,
ԹՈՂ ԱԼԵԿՈԾՎԵՆ ՍՐՏԵՐՆ ՄԵՐ ԵՐԿՈՒ,
ԹՈՂ ՍԵՐՍ ԼԻՆԻ ՔԵԶ ՀԱՄԱՐ ՄԻ ԵՐԳ,
ԼՈՒՍԵՂԵՆ ՄԻ ՀՈՒՇ,
ՈՐՊԵՍ ՊՈԵՏԻՑ ԹՈՂԱԾ ՄԻ ՆՄՈՒՇ,
ՈՐ ԺՊՏԱՑԵԼ Է ՔԵԶ ,ՑՆՈՐՔՈՎ ԱՆՈՒՇ,
ԵՐԲ ՄԵՆՔ ԿԼԻՆԵՆՔ ԻՐԱՐԻՑ ԲԱԺԱՆ,
ՀԵՌՈՒ ՈՒ ԱՆՀԱՅՏ ՏԱՐԲԵՐ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ,
ԻՆՁ ՄԻ ՄՈՌԱՑԻ,
ՀԻՇԻՐ ,ՈՐ ՊՈԵՏՆ ՀԱՎԵՐԺԻ ԳՐԿՈՒՄ,
ԹԵԿՈՒԶ ԵՎ ՄԵՌԱԾ,
ԴԵՌ ՔԵԶ Է ՍԻՐՈՒՄ։
ՅՈՒՐԻ ՄԱԼԽԱՍՅԱՆ։
24.05.25.