Містычны час Піліпаўскага праваслаўнага посту, надыходзячае падчас самых доўгіх начэй, прыносіць з сабой свае асаблівасці і павер'і.

Людзі казалі, што ў гэтую таямнічую пару, у Піліпаўку выюць ваўкі. Нашы продкі валодалі адмысловымі ведамі, якія дазвалялі ўзаемадзейнічаць з прыродай і выкарыстоўваць замовы для абароны хатняй жывёлы ад гэтых драпежнікаў.
Адным з цікавых спосабаў, які дапамагаў пазбегнуць ваўчыных нападаў, гэта прыцягненне сіл нябожчыкаў продкаў. Калі ты сутыкаешся з ваўком у лесе на блізкай адлегласці і ён цябе заўважае, выкліканне імёнаў сваіх памерлых дзеда і бабы можа паслужыць абаронай. Воўк, быццам бы чуючы іх заклік, адступае.
Піліпаўскі пост працяты рытуаламі і старажытнымі вераваннямі, звязанымі з прыродай і яе абаронай. Хай гэта нагадае нам пра сувязь, якая існуе паміж людзьмі і навакольнымі нас жывымі істотамі, і пра традыцыі, перададзеныя ад пакалення да пакалення.
Мистическое время филипповского православного поста, наступающее во время самых длинных ночей, приносит с собой свои особенности и поверья. Люди говорили, что в эту таинственную пору воют волки. Наши предки обладали особыми знаниями, позволяющими взаимодействовать с природой и использовать заговоры для защиты домашних животных от этих хищников. Одним из интересных способов, который помогает избежать волчьих нападений, является привлечение сил покойных предков. Когда ты сталкиваешься с волком в лесу на близком расстоянии и он тебя замечает, вызывание имён своих умерших деда и бабы может послужить защитой. Волк, будто бы слыша их призыв, отступает. Филипповский пост пронизан ритуалами и древними верованиями, связанными с природой и её защитой. Пусть это напомнит нам о связи, которая существует между людьми и окружающими нас живыми существами, и о традициях, переданных от поколения к поколению.