Դու տերը դարձար անմիտ տողերիս,

Իմ երազներիս ու անուրջներիս
Փորձեցի ձուլվել` հավատալ ու զգալ, որ երազներ չեն,
Բայց արթնացրեցիր... Ու լքեցիր ինձ` Անվերադարձ...
Այնքան մոտ էիր, բայց այնքան հեռու...
Մտածեցի թե քեզ կորցրի,
Ես քեզ չունեի, որ կորցնեի,
Սակայն կուզեի ես քեզ կորցնել
Միայն թե զգաի.…
Որ ինչ որ պահ, ինչ որ ակնթարթ,
Դու իմն ես եղել , բայց միևնույն է։
Ամեն ինչ նույնն է...
Ավերված ` Ես...
Ավերող` Դու...
Չստացված ` <<Մենք>>...
Ու էլի չստացված տողերս...