Скіфы і роднасныя ім народы перавозілі малако ў бурдзюках на спінах коней. Днём яно стамлялася на спякоце, ноччу астуджалася, а з паветра і воўны жывёл у негерметичные ёмістасці траплялі бактэрыі. Пастаянная трасяніна ўзмацняла эфект закісання, і паступова малако ператваралася ў густы напой з кіслявым густам — далёкі сваяк ёгурта. Ён мог захоўвацца доўгі час-гэта было асабліва важна качавым народам, якія не мелі магчымасці рэгулярна абнаўляць запасы пітва і ежы.Пазней на доўгі тэрмін захоўвання кісламалочнага прадукту звярнулі ўвагу фракійцы-яны сталі наўмысна запускаць працэс закісання, каб малако даўжэй заставалася прыдатным ў ежу. Старажытныя булгары — яшчэ адзін качавы народ-спачатку рабілі напой з конскага малака-кумыс. Пазней яны аселі на Балканскім паўвостраве, абзавяліся авечкамі і сталі рабіць ёгурт з авечага малака.
Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев