Եթե ամեն անգամ քո կողմ քար նետողների ուղղությամբ շրջվես, կկորցնես այն ճանապարհը, որը քեզ համար էր նախատեսված: Եթե ամեն անգամ հետևիցդ խոսողների խոսքերին ուշադրություն դարձնես, չես լսի դիմացից քեզ կանչող ձայների կարևորությունը: Երբ ամեն անգամ փակված դռանը նայելով փափագես այն բացվելուն, չես տեսնի այն հոգու դուռը, որը աղոթում էր քո գալու համար: Չես գտնի այն սիրտը, որը քո կացարանն էր, որտեղ հոգիդ խաղաղ ու դու քո տանն էիր, երբ ամեն անգամ կոտրվելուց հետո, սկսես հիշողություններիդ էջերը թերթել այնտեղի փշրանքները վերապրելու համար, երբեք ինքնակառուցման աշխարհում քո տեղը չես գտնի:

Եթե հաշվես այն ձեռքերը, որոնք քեզ խոցել են, բաց թողել ու հեռացել, այդպես էլ քեզ հարազատ գրկախառնությանը չես հանդիպի:
Եթե հաշվես նրանց, ովքեր կային, իսկ այսօր չկան, երբեք չես իմանա տեղը նրանց, ովքեր եկել էին, որ հավերժ մնային:
Արմինե Ասպար