Предыдущая публикация
Агар севсанг эди мени мендайин,
Боримни юз бора фидо этардим.
Кечиб кетар кунинг бўлса ҳам тайин,
Умрбод бир сенга вафо этардим!
Юрсанг йўлларинга жоним тўшардим,
Қонинга қайнатиб қоним қўшардим.
Бир бора ишқингда адоман десанг,
Ишонсанг мен яна минг йил яшардим.
Совуқ, аёзлардан бўлардим паноҳ,
Ўзимга олардим дард келса ногоҳ,
Борки балоларга кўксимни тутиб,
Ўлиб, шу балодан этардим огоҳ.
Қани севсанг эди мени менчалик,
Чўққилар пойимга чўкардилар тиз.
Сўнг эса кет десанг, бошимни олиб,
Бу ёруғ дунёдан кетардим изсиз!
Севсанг, суйсанг эди мени менчалик,
Чўғ бериб, ол десанг, олиб ютардим.
Ёки шоир бўлиб кунни кун демай,
Тунни тун демасдан шеърлар битардим!
Агар тикан кирса товонларинга,
Зумда киприкларим билан терардим.
Тирик қолмоқ учун бир имкон бўлса,
Мен ўша имконни сенга берардим!
Ўтсанг изларингни кўзимга суриб,
Келсанг меҳр тўла кўнглим тутардим.
Ўлим ҳақ, жонингга ҳаридор келса,
Мен сени қолдириб, ўзим кетардим!
Севсанг, суйсанг эди мени менчалик...
Следующая публикация
Нет комментариев