СИЙРАТ...

Учинчи фасл...
7 -қисм...
Қарши 2015- йил...
Давронга йўқ жавобини айтаман ва у қайта келмайди деб ўйлаган Аъзамхон кундузи соат ўн бирга белгиланган унаштирув хабаридан сунг ҳам тап тортмай уйига келган Давронни кўриб йигирма олти йил олдин ўзи тан олишни истамаган хақиқатни ўғли олдида тан олишдан ўзга чора кўрмади. Уни назарида Давронга бор гапни очиқча айтгандан сунг дунёга ўт қўйишга ҳозир йигит бушашади. У бир оз тушкун бўлиб қолиши мумкин бундан эса чин онаси бўлмиш Афруза ўғли билан гаплашиб олиб чиқариб олади. Ахир улар ҳаммасини режалаштириб олганлар. Худди йиғирма олти йил олдин қандай режалаштирган бўлсалар худди шундай режа қилиб олишди. Аъзамхон бир нарсани унутган эди. Йигирма олти йил олдин иккиси хилватдаги гуноҳларини беркитиш йўлларини излашган эди. Улар у вақтларда хилватдаги гуноҳлари тавба кутиш эвазига вақтинча беркитилганлигини англашга ер юзидаги барча гуноҳ ишлар султони бўлмиш иблиснинг ўзи иккисининг онгини буткул эгаллаб олганликлари тўғрисида ҳозир айни сирлар ошкор бўлиш арафасида ўйлаб кўришмайди. Улар ҳар тун телефон орқали кейинги қадамлари қандай бўлишини маслаҳати қилаётган вақтида, табиатида тақдирга тан бериш тушунчаси охирги ойларда қизи томонидан юрагида гуркираб ишқ алангаси ёқилган йигитда йўқолиб кетганлиги, у ҳам ўз истагига эришиш йўлида, харакат қилаётганини, унинг хам хаёлида ўз келажаги тўғрисида минглаб режа тузаётганидан бехабар эди. Эллик сакиз йил давомида хаётнинг хар хил унғир чуқурларида юриб кўрган тажрибали эҳтиёткор эркак ва эндигина йигирма йигирма олти ёшли хаёт тажрибасига эга бўлмаган йигит бир бирлари билан тўқнаш келган вақтида албатта тажриба ўз сўзини айтиши, унинг қўлини баланд қилиши мумкин эди. Қачонки, ёш авлодда шижоат бўлмаса. Аммо тақдирнинг аччиқ қисматини қарангки, Давронда отасининг ақли, заковати билан бирга онасининг қатъийят ва шижоати мужассам эди. Ҳа. Уни тўққиз ой бағрида ўстирган онаси аёлларда камдан кам кузатиладиган шижоат ва қатъийятга эга эди. Даврон Аъзамхоннинг гапидан кейин у кутгандек тушкун бўлиб қолмади-ю, лекин Аъзамхонга хос бўлган одат бўйича сукиниб уйдан отилиб чиқиб кетди.
-У сени ўзинг!- деди укасига таъна билан боққан ака, афсуслангандек бош чайқади.-Аллоҳим адаштирмасин ука. Аллоҳимни ўзи тўғри йўл кўрсатсин! Мени кунглим ғаш, кунглим ғаш! Яхшиликка бўлсин илоҳим! Лекин сен бекор қилдинг! Шошилдинг! Малоҳатни чақиртириб, Дилнозани чақириб улар олдида тан олсанг Даврон эҳтимол йўлидан қайтиши мумкин эди. У ишонмади. Ишонтира олмадинг! Эй Аллоҳим яхшиликка бўлсин! Овози қалтираб кетган ака хорғин курсига чукди.-Ё Аллоҳим, ўзинг асра! Пичирлаб олиб ўйга чўмди. Аъзам, ука нималарни ўйлаяпсан билмадиму, лекин сени огоҳлантираман, бундан буёғи бизнинг тўлов тўлашимиз билан кечади. Ё Қодир худойим! Инграб юбориб қибла сари юз бурди.-Ўзинг асра! Бегунохлар эвазига қасдингни олма худойим! Ўзинг кечир, биз гуноҳкор бандаларингни! Мен уша вақтларда сенларга қулоқ осмаслигим керак эди. Худойимни ўзи менга сирларингни ошкор қилиб йўл кўрсатган эди. У вақтларда ўн икки ёшли бола кўникиши, сени қабул қилиши мумкин эди. Энди у эр йигит! Йигирма олти ёшли эр йигит, у энди сени ва сени хақиқатларингни тан олмайди. Оо худойим! Мен хом сут эмган банда нималар қилиб қўйдим!? Негаям қулоқ осдим?! Бузилса бузилиб кетсин эди оиласи! Эл гапирса бир кун гапирарди, икки кун гапирарди. Отаси маълум онаси маълум болани ким нима деб хақорта қила оларди!? Ҳеч йўқ Дилнозадан мени болам деб тан олишини сўрасам бўлар эди-ку! Ким синглисига боласини берган укамни маломат қила оларди!?
Бошига муштлари билан урган ака инграб ўтирган жойида тебрана бошлади. Мен айбдормааан, мен айбдормаан!
-Акаа! Ундай деманг! Даврон ақлли бола тушунади!
-Аъзам ука, сен тушунмаяпсан! Сен воқеалар остида ётган дахшатларни кўра олмаяпсан!
Аъламхонни афсус надомат билан айтаётган дахшатларидан бири орадан оз фурсат ўтиб, қўлида милтиқ билан ховлида пайдо бўлган Даврон сифатида бўй кўрсатди.
Афрузани дадил машинага бориб ўтиришини кузатиб қолган Ахзамхон бўлажак воқеалар ривожини ўйлаб дахшатга тушди. Серрайиб ўғли ва қизини кузатиб турган Аъзамхон катта ўғли қичқириғидан ўзи келди.
-Бува, бува нима бўлди сизга?
Уй олдида, яланг ерга чалқанча йиқилиб тушган акаси томон отилди.
-Ака, акажон бошингизни кўтаринг! Тез ёрдам чақир! Чақир !-жон холатда амакиси тепасига йиғилган ўғилларидан бирига бақирди. -Чақир! Ака ака кўзингизни очинг!
Кўзларини бир нуқтага тикиб қотиб қолган акасининг музлаб кетган қўлини кафтлари орасига олиб уқалаган Аъзамхон ўкириб йиғлаб юборди.
-Ака, акажон бир нарса денг! Акааа! Нега келмаяпти тез ёрдам? тепасига келган ўғлига бақириб берди. Чақирдингми?
-Ҳа чақирдим !
-Ўзимиз олиб борамиз! Машинани ҳозирланглар! Бор уйдан одял олиб чиқ! Ёнларига келган аёлига бақирди. Олиб кел анграйма! Ака акажон ҳозир касалхонага етказаман! Яхши бўлиб кетасиз ака бир нарса денг! Ака!
Кўпчилик бўлиб акасини машинасига ортган Аъзамхон машинасини касалхона томон юргизди.
-Ака яхшимисиз? Қўллари музлаб кетаяпти уқала!- ёнига ўтирган жиянига буюрди. Ака бир нарса денг!
Тезлик билан акасини ичкарига олишди. Касалхона йўлагида жонсарак кезиб юрган Аъзамхонни диққатини ичкаридан тўрт соатлар жамаси вақт ўтиб чиқиб келган доктор бузди.
-Абдурахмонов билан ким бирга?- баланд овоздаги эълондан олдинма кейин етиб келган қариндошлар доктор атрофида ғуж бўлдилар.
-Аъзамхон ким?
-Мен?
-Ака сизни сўраяптилар. Юринг мен билан!
-Ахволи яхшими?- йўлакда кетаётиб савол берди. Нима бўлибди?
-Инфаркт берган. Ахволи оғир ака, биз харакат қиламиз! Худо хохласа тузалиб кетади.
-Ака кўзларини юмиб ётган эркак тепасига борди.
-Аъзамхон вақт ўтказма! Тезлик билан уларни ажратиб юбориш йўлини топ! Ортидан етиб бориб қизингни қайтар бу учун Давронни уришга тўғри келса ур! Нима қилсанг ҳам иккисини ажратиш йўлини топ! Биз катталар учун улар гуноҳга ботмаслиги керак! Вақт ўтказма! Мен яхшиман! Бемажол сўзлаган акасини сўзларини зўр базўр англаб тушунган Аъзамхон ташқарида кутиб турган қариндошларига акасининг аҳволи тўғрисида қисқа хабар бердида, жиянларига шу ерда бўлинглар ишорасини бериб икки ўғлига мен билан юринглар дегандек бош силкиб олди.
-Онангни олиб Тошкентга жўнайсизлар! Афрузани олиб қайтинглар! Қаршисида тик бўлган уч ўғлига бир бир кўз ташлаб олди. Уччаланг жўнайсизлар ҳозироқ! Телефонларинг учмасин! Уларни қаердалигини аниқлаштириб етказаман!
-Тайёрлан! Унсиз кўз ёш тукаётган аёлига юзланди. Бўл тезлаш!
-Мен бормайман кутилмаганда кичик ўғлининг қаршилик қилишидан ғазаби жушиб кетган Аъзамхон ўрнидан сакраб турди.
-Нимаа?
-Мен бормайман! Онам ҳам бормайдилар! Афруза ўзи севган инсонга турмушга чиқди! Менга етказишди. Даврон уни никоҳлаб олибди! Уни ёмон йўлга бошламади. Поччам иккисини никоҳлатиб Тошкентга жўнатибди. Нега қаршилик қиласиз? Сизни кўриб ўзимни ўн саккизинчи асрга тушиб қолган одамдек ҳис қилаяпман! У бахтли! Ҳалал берманг!
-Ўчир овозингни ўғлига ташланмоқчи эди. Аёли йўлини тўсди.
-Дадаси мен бораман! Ўзингизни босинг!
-Она борманг! Мени ўзларинг танлаган қизга уйлантирдиларинг қиз ёқди розилик бердим. Қиздан бир оғиз сўрамабман ёқтирганинг борми демабман! Мана энди сизларнинг танловингиз туфайли бошқа йигитни севган қиз билан яшашга мажбурман! Афрузани хаётини бузманг синглим ҳам севмагани билан қийналиб яшашига мен қаршиман!
-Дада мен бораман! Катта ўғли укасига нафрат билан боқди! Бу даюс бўлса, мени ориятим бор! Менга уларни қаерда эканлигини айтинг! Уша Давронни бошини олиб ташлаб бўлса ҳам синглимни олиб келаман! Муштларини қаттиқ туккан ака ўзига норози боққан укасига бақириб берди.-Бор йўқол! Эркакмисан сен ҳам!? Эл олдида бошимни эккан синглимни бундан кўра ўлиб кетганини дуруст!
-Сайдулло, синглингни урмай сукмай менга топширасан!
-Хўп дада! Сиз нима десангиз шу!
-Дилноза қўшилиб борасан булар қизингни уриб нетмасин!
Йўлга тушганларни кузатиб юборган Аъзамхон телефонига ёпишди....
-Афруз уларни жойини аниқладингми?
-Ҳа.
-Бир соатда улар етишади. Оз қолди. Оз қолди улар етади.
-Илоҳим кечикмаган бўлайлик!
-Улар етай деб қолишди. Афруз хабардор қилиб тур мени!
-Хўп!
Кутганингда вақт ўтмас экан! Сукиниб олган Аъзамхон икки марта касалхонага ориб акасининг ҳолидан хабар олиб қайтди. Докторлардан анча яхши деган жавобни эшитган эркакни гупиллаб уриб ётган юраги сал тинчлангандек ортига қайтди.
-Дада йўлдамиз! Уч соатда олдингизда бўламиз!
Ўғлининг сўзларидан тинчланган Аъзамхон соатга безовта кўз ташлаб олди. Етиб келиб қолишгандир! Кўчага шошилди. Кўча бошида машина кўринмай ортига бурилди. Жиринглаган телефонини қўлига олиб қаради. Афруз!
-Ҳа Афруз, тинчликми?
-Аъзам ака Даврон жўнаб кетди.Ёнига одам қўшдим. Эҳтиёт бўлинг!
-Хўп тушундим!
-Давронни эҳтиёт қилинг!
-Хўп хўп!
Эси дарди Давронда! Шу жонсараклигингни у туғулган вақтида қилганингда эъҳтимол сени никохлаб олган бўлардим. Ахмоқ! Вақтида юз угирдинг! Энди бўлса Даврон Давронмиш! Ойимча! Вақтида бола қараш ёқмай одам бўлганда эга чиқмоқчи! Ховлини тоқатсизланиб кезди
Уфф қачон етиб келса? Даврон келса нима қиламан? Бу сафар у индамай турмайди. Олдингидан ҳам қутириб кетса керак! Аниқ кимнидир...Эй худойимеей бунча расво характери бор экан!? Гапидан қайтмайдиган расво бола бўлибди. Ўладиган хуккиз болтадан қайтмас деганларидек бу сафар у жўнгина келмайди! Нима қилсам экан? Нима қилсам? Ўйланиб қолди. Ниҳоят йўл топгандек юзи ёришиб кетган Аъзамхон тоқатсизланиб кўчага чиқди.
Кўча бошида кўринган машинага кўзи тушиб юраги буғзига тиқилган ота машина тамон қадам босди.
-Туш! Машина орқа ўриндиғида ўтирган синглисига дўқ урган ака машина эшигини қарсиллатиб ёпди.
-Сиз менга дадам оғир ахволда касалхонага тушиб қолди дегандингиз!- елкасидан қучмоқчи бўлган онасини итариб юбоган Афруза дадаси умрида илк ва охирги марта тик боқди.-Дада биз никоҳ ўқитганмиз!
-Хабарим бор қизим. Хабарим бор. Биламан онам, биламан! Юр уйга, сен билан гаплашиб олишимиз керак! Юрақол она қизим. Мени гапларимни тингла сунг майли кетаверасан
-Дада! Ўғлининг бақириб юборганига парво қилмаган ота қизни етаклади.
-Бўла қол онам, икки оғиз гапим бор. Менга озгина вақт ажрат. Хонасига қизини бошлаб кирган Аъзамхон қандай гап бошлашни билмай ўйланиб қолди. Нима десам бош чанглади.
-Дадажон аҳволингиз яхшими? Дада
-ЯХшиман қизим, яхшиман қизининг гузал чехрасига боққан Аъзамхон бор гапдан хабар топгач суюкли қизи қандай ахволга тушишини ўйлаб юраги сел бўлди.
-Яхшиман қизим. Кел мана бу ерга ўтирчи. Хўрсиниб олган эркак қизнинг жовдираб боққан нигоҳларидан кўз олиб қочди.
Сени исмингни мен қўйганман беўхшов илжайди.
-Биламан онам айтганлар. Танлаб танлаб қўйган экансиз.
-Мен бир Афруза исмли қизни яхши кўриб қолгандим. Юзи қизиб кетган ота нима қилишини билмай кулди.
-Онамдан олдинми?
-Йўқ бош чайқади.
Ҳеч нарсага тушунмай юзига ҳайрон боққан қизи ўтирган курси пойига чукка тушиб ўтирди.
-Гапларимни эшит қизим. Мен онанг билан яшаб юрган вақтимда бир қизни ёқтириб қолдим. У ҳам мени ёқтирар экан. Сунг биз гуноҳ ишга қўл урдик.
Кўзларида дахшат акс этган Афруза ўрнидан туриб кетди.
-Афруза, жон қизим гуноҳкор отангни кечир болам. Кечир қизим, жон қизим! Даврондан бошқа хар қандай одамни айт миқ этмай узатаман жоним болам мени ёқма қизим!
-Даврон акам билан никоҳ ўқитдик дада! Дадажон мени қарғаманг!
-Бу никох мумкин эмас! Эшитаяпсанми қизим мумкин эмас!
-Нега ахир негааа!?
-Чунки, чунки Даврон ссени аканг!Уша мен ва Афрузанинг гуноҳлари меваси ҳисобланади. У сени қондош аканг! Қизим, жон қизим, у сени аканг болам, бу сирларимиз ошкор бўлмаслиги учун болани бефарзанд бўлган амманг асраб олган!
-Дадаа, нималар деяпсиз? пичирлаб савол берган қиз олдин курсига, сунг ундан сирпаниб тушиб ерга ўтириб қолди.-Нималар деяпсиз дадааа?
-Кечир қизим! Кечир! Мен буни сенга олдинроқ айтишим керак эди! Мен кечир қотиб қолган қизини махкам қучди. Жон қизим, жоним қизим, юлдузим мени гуноҳкор отангни кечир болам!
-Дадааа!
Ранги оппоқ бўлиб кетган қизнинг юзларини сийпади.
Афруза қизим, ўзингни бос қизим ўзинга кел
-Дадаа энди энди нима бўлади?
-Ҳеч нарса бўлмайди! Ҳеч нарса бўлмайди. Сизларнинг никоҳингиз амалга ўтмайди! Даврон келса талоқ сўраймиз ва тугайди.
-Бу шунчалик осонми? Бу шунчалик осонми дада? Сиз учун шунчалик осонми?
-Бошқа йўл йўқ болам бошқа йўл йўқ! Афруза қизим ўзингни тут болам ҳали ҳеч нарса бўлмади қизим ўзингни тут қизининг музлаб кетган мушт бўлиб қолган бармоқларини очиб қатти қаттиқ уқалади....................
Эшик ортида турган онасини кузатувчи кузгу орқали кўрган қиз шод бўлиб эшик очди. Онам дадамни кундириб ортимдан етиб келибдалар! Энди тўйимиз бўлади. Ахир, у тушларида кўргандек оппоқ либос кийиб келин бўлади. Ёнида эса Даврон акаси!
-Дадам тўйларинга рози бўлди. Тез ортимизга қайтайлик! акасининг қовоқ солиб сўзлашидан сесканиб тушди.-Дадамни ахволлари ўта оғир касалхонага тушиб қолди!
-Онаа шу гап ростми?
-Ҳа қизим, тезлашиб қайтишимиз керак...
-Даврон акам келсинлар
-Давронни кутиб тура олмаймиз! Керак бўлса ортимиздан ўзи етиб олади!
Қўлидан судраб машина томон йўл олган акасининг сўзлари ёлғон эканлигини сезган юраги безовта типирчилади.
-Ака, мени алдаяпсиз! Алдаяпсиз! Қуйиб юборинг!
Кучли ака қўлларидан ўзини қутқаза олмади...
-Дадамни ўйласанг бўлмайдими? Дадамни юзи сен туфайли эл орасида шувут бўлди!
Акасининг сўзлари юрагига ўткир ханжардек санчилди.
-Мен дадамни юзи шувут бўладиган иш қилмадим! Чинқириб юборди.-Мен дадамни уялтирадиган иш қилмадим!
Машинада мажбурлаб олиб кетилаётганда қасам ичди. Агар дадам оқ қилдим десалар ҳам Даврон акамни дейишимни айтаман!
Дадасининг қаршисида эса зўрға никоҳлари борлиги айта олди. Ажабки, дадаси бу хабардан ажабланмади. Аксинча меҳрибонлик билан уй ичкарига етаклади...Гаплашиб олишлари кераклигини уқтирди....
Дадасининг ҳақиқатларидан танасидан жони чиқиб кетгандек ўзини енгил ҳис қилди. У ўз танасини идрок эта олмай ўзига хайрон боқди. Дадам нималар деяпти?- ўй сурди. Дадам бегона аёл билан ишқий муносабат ўрнатган ва бу муносабат оқибатида туғилган бола Даврон акам.. Ҳа Даврон акам! У мени акам! Эй худойим мени нима ишлар қилиб қўйдим? Ўз акамни севдимми? Ўз акамни қучдим. Куксига бош қўйдим. У мени ўпган!
Қотиб қолган бармоқларини уқалаётган дадаси шуурсиз термулди. Дадасининг сўзларини яна бир карра миясидан ўтказиб олди. Дадам алдаяптилар! Шу ўйни ўйлаши билан хотирасида уйғонган воқеалардан титраб кетди.
Шу сабабли аммам онам келин қилинг деганида дод солиб кетган экан-да! Шу туфайли дадам у синглинг деб Даврон акамга қаршилик қилган экан-да! Шу туфайли Аъламхон бувам Даврон акамга насиҳат қилган эканларда. Демак, биз Даврон ака иккимиз денгиз бўйи одамларига айланишни истаган эканмиз-да! Мен ва Даврон ака! Ё худойиим! Мен қандай юзи қора қиз бўлдим!?
-Дадажон пичирлади.-Дада алдаяпсизаа? Умид билан термулди. -Дадажоон!
-Қанийди ёлғон бўлса қанийдиии! Ўзим қўшқўллаб олиб бориб берар эдииим ! Қизим менга қара, ҳали ҳеч нарса бўлмади. Жон қизим!- музлаб кетган қўлини юзига суртган дадаси йиғи аралаш жилмайди Иккимиз кетамиз! У ерлардан кетамиз! Ҳаммасини унутасан қизим! Хўпми она қизим?
Дадам нималар деяпти унутасан дейдиларми? Қандай унутаман? Бу ердан кетсанг унутасан дейдиларми? Ҳаа ҳа тўғри айтаяптилар унутаман! Бу ердан кетсам ҳаммасини унутаман! Ҳамма ҳаммасини унутман! Дадам тўғри айтаяптилар! Мен кетишим керак! Кетишим керак! Кетсам унута оламан! Карахт онги тиниқлашган қиз ўрнидан туришга интилди қўлидан тутган дадасига таяниб ўрнидан турган Афруза дадасига ботинмай назар ташлаб олди.
-Дада, мен дам олай жуда чарчадим. Хўп қизим хўп онажоним бора қол мен онанг билан гаплашиб олишим керак! Бора қол дам ол! Ҳеч нарса бўлмади қизим хўпми ҳеч нарсани ўйлама! Ҳаммаси жойига тушиб кетади!
Эшик ортидан тушунарсиз шовқин кўтарилди. Шарқ очилган эшикдан кўринган онаси кўзларини катта катта очиб дадасига боқди.
-Сиз! Овози қалтираб кетиб буғзига йиғи тиқлиб келгандек энтикиб кетганини кўрган Афруза ўзининг ҳам йиғлагиси келаётганини ҳис қилди.-Сиз ҳозир нима дедингиз? Даврон сизга ким бўлади? Яна бир қайтарингда!
-Дилноза!
-Яна бир қайтар гапингни номард!? Овози таҳдидли жаранглади.-Сиз ўз гуноҳингизни, гуноҳингиздан орттирган харомингизни яшириш йўлида бепушт синглингиздан фойдаландингизми!? Номард!? Аблах!
-Ўчир овозингни! Ўчир дейман! Бўлди қил! Дадаси қўлларини мушт қилиб тугди.
-Бўлди қилмайман! Бўлди қилмайман! Мени боламни нима гуноҳи бор эди?Энди сизни гуноҳларинг учун мени ҳаппа ҳалол болам жавоб берадими?
Онасининг оғзидан чиқаётган: Гуноҳ, харом сўзларидан боши айланиб кетган қиз кафтлари билан бош чанглади.
-Онааа, дадааа бўлди қилинглар! Ингради.
-Дадам эркак киши! Катта ака онаси томон хезланди. Дадам эркак киши!
-Нимаа? Ўғлига оғзи очилиб қараб қолган аёл кўзларига ишонмагандек ўғлини бошидан оёқ назар ташлади.
-Ҳаа! Нима бунча ўтиб кетган нарса учун аза тутасиз!? Дадам эркак! Нима қилибди? Йигитчиликда юрган бўлса юргандир! Ҳамма айб сизда! Қизингизга яхши тарбия берганингизда ҳозир шу алфозда бош эгиб ўтирмас эдик!
-Сайдулло, сен нималар деяпсан болам? Эркак кишига мумкинми? Эркак киши бўлиб туғилди дегани ҳамма нарса мумкин деганими?
-Ғунажин кўзини сузмаса буқа ипини узмайди! Қизингиз ҳам Давронга кўз сузмай юрганида бошимизга бу кунлар келмас эди!
-Бўлди қил! Дадасининг жеркиб бергани эшитилди.-Онанга бундай гапларни гапирма!
Шунча йиллик берган тарбиясига афсус чеккандек надомат билан ўғлига термулиб қолган аёл худди биров туртиб ўзига келтиргандек қизга интилди.
-Жон болам, ўзингни қўлга ол! Сени бу ерда ҳеч қандай айбинг йўқ! Кўр онангни кечир қизим! Кечир болам!
Икки қўлидан махкам тутган аёл қизининг муздек қўлларидан ютоқиб ўпди.
- Қизим ҳеч нарсани ўйлама! Жавоб берадиган одамлар жавоб беради!
Дадасига нафрат билан боққан онасига тикилиб қолган қиз кунгли бум буш эканлигини, шу топда атрофидаги одамлар: дадаси, онаси, акалари ҳис қилмаётганини англаб секингина ўзини чимчилаб кўрди. Оғриқдан лабини тишлади. Бу бир чимчилаш экан-ку! Шунга шунча афтим буришиб кетдими? Ахир дадам юрагимни суғириб олиб оёқлари билан янчиди-ку! Дод дея олмадим-ку! Бир чимчилашимга афт буриштиришимни!? Ғамгин ўйлади.
Онам онажоним бир умр эри измидан чиқмаган онажоним! Қучиб турган онаси юзига термулди. Ҳаттоки, шу топда ҳам эрининг бир қарашига жавобан жойида тик қолган онам! Онамни нима айби бор эди? Онам шу ёлғонга лойиқ эдиларми? Даврон акамчи? Даврон акамни нима айби бор эди? Дадам тўғри айтдилар мен бу ердан кетсам ҳаммаси яхши бўлиб кетади! Мен кетишим керак! Кетишим керак! Даврон акам келмай туриб кетишим керак! Энди унинг кўзларига қандай қарайман!? Ўз акамни севиб қолдимми?
-Афруза қизим яхшимисан?
Онасининг меҳрибон овозига бош кутарган қиз атрофга аланглаб олиб ўзини мажбурлаб жилмайди.
-Ҳа яхшиман! Мен дам оламан.
-Хўп қизим хонанга юр!
-Ўзим она сиз дадамга қаранг ўзим бораман!
Айвонда ўзига пешвоз юрган катта келинойиси қўлтиғидан олди.
-Яхшимисиз тилло қиз?
-Яхшиман!- базўр жилмайди.
Ичида баттар бўл деяётгандир. Кунглидан ўтган ўйдан қалтираб кетди.
Кукси куйишиб қаттиқ чанқоқ ҳис қилган қиз келиойисидан ўзини нари олди.
-Ҳа яхшиман! Янга мен чанқадим сиз кираверинг мен ҳозир! Хаёлига яшин тезлигида урилган ўйдан қувониб кетган қиз ошхона томон юрди. Чанқадим сув ичаман! Кираверинг! Югуриб ошхонага кирди. Қаерда эди? Қаерда эди! Шкаф тепасига қўл узатди. Ҳа мана қаерда экан! Мен бу ердан кетишим керак! Дадам тўғри айтдилар! Қанча тез кетсам шунча тез бу юз қаролик ювилади!
Анави Эсонхонни ўғли акасини севиб қолган деб устимдан кула олмайди! Мен кетаман! Даврон акам келмай кетишим керак! Қўлида турган сув аралаштирилмаган сиркани тиқинини тишлаб тортди. Лаби куйишиб кетганига парво қилмади. Чуқур чуқур нафас олиб чиқариб қўлидаги шишада чайқалиб турган рангсиз суюқликка тикилиб турди. Мени бу ердан оли кет! Мен бу ёлғонларга тўла жирканчли дунёдан кетишни истайман! Шарт кўтарди
Бир қултумданоқ оғзи, бурнидан бошланган ловуллаш куксини ёқиб юборгандек бўлди. Ўзини мажбурлаб яна бир қултум ютди. Учинчисига бардоши етмади учунчи қултум сирка оғзидан оқиб куйлаги ёқасини хўл қилди...
-Афрузааа!
Бақириб юборган келинойисига буриламан деб қўлидаги шишани тушиб юборди. Шишанинг қарсиллаб урилиши, ўзининг гурсиллаб қулашига қўшилиб кетганини англаган қиз кўзларини оҳиста юмиб пичирлади:
-Мен бу ердан кетаман! Унутаман........
Зиналардан ҳатлаб- ҳатлаб кўтарилган дадаси тепасига эгилганини кўтариб олганини ҳис қилди.
-Афруза! Афруза жон қизим мени қўрқитма! Афруза кўзларингни оч қизииим!
Куксида пайдо бўлган кучли оғриқдан кўз олдини оппоқ туман қоплади...........
Давоми бор
#сийратдил