КУНДОШЛАР.

ИККИНЧИ ФАСЛ
3 - қисм
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
- Вой, бобом бу гапимни эшитмасин. Бобомга бундай дейишга уяламан ҳам... – деди Гулҳаё.
- Шунисига ҳам шукр, - кулди Шаҳзод. – Бирор нима егинг келмаяптими?
- Йўқ, егулик кўрсам кўнглим айниб юрибман-у, сиз емайсанми, дейсиз...
- Айрим ўртоқларим аёллари “таксикоз” пайтида шашлик, колбаса, сомса таширди-да, уйига...
- Вой, бўлди, санаманг, - юзи бужмайиб кетди Гулҳаёнинг.
Шаҳзод унинг елкасидан кучди:
- Шунчалик беҳузур бўляпсанми, асалим...
- Ҳа-да...
- Кеча бобом мени ёнига ўтқизиб насиҳат қилди. “Келин бағрида олиб юрган ҳомила сенинг зурриёдинг, менинг авлодим! Унинг соғлом туғилиши учун ҳаммасиз қайғуришимиз керак. Егиси келган нарсани бизга айта олмаслиги мумкин, аммо сенга айтади. Агар нимадир егиси келса ҳеч кимга қарама, ҳеч кимдан сўрама, ҳеч нарсанингни аяма, бориб олиб кел!” деди. Боламиз соғлом туғилиши учун сен яхши ейишинг керак. Нимадир егинг келса, дарров айт. Тортинма!
- Раҳмат! – жуфтига меҳр билан боқди Гулҳаё.
Шу пайт унинг телефони жиринглайди. Телефон экранида “Гулюз сингилжоним” деган ёзув “рақсга тушарди”.
- Вой, Гулюз телефон қиляпти? Америкаликлар бизни йўқлаб қолибди, - Гулҳаё хурсанд бўлиб кетиб, дарҳол телефонини олди. Экранга бармоғини юрғизиши билан Гулюзнинг гўзал чеҳраси кўринди. Фақат кўзлари ёшли эди.
- Ассалому алайкум, - йиғламсираб деди Гулюз. – Опа-а-а...
Гулҳаё қўрқиб кетди.
- Гулюз йиғлаяпсанми? Нима бўлди? Тинчмисан?
- Опа-а-а! – деди яна ҳиққиллаб Гулюз.
- Гапир, нега йиғлаяпсан? Куёв қани? Нима бўлди? – хавотирдан Гулҳаёнинг юраги қинидан чиқай деётганди.
🍃
Гулранг ҳамма хоналарни чангютгичда тозалаб чиқаркан, энг охири ўзининг ётоғига кирди. Хонада уч каравот тургани билан, ҳозир унинг биттаси банд. У опалари билан ётадиган каравотга қараб, кўнгли бўшаб кетди. Бир зумда икки опасини ҳам узатиб юборишди-я. Катта, ҳувиллаган хонада Гулрангни ўзи қолди. Гулранг Гулҳаёнинг тартиб билан қўйилган нарсаларига қараркан, унинг меҳрини, Гулюзнинг эса турли тақинчоқ ва кремларига боқиб, унинг инжиқлигини соғинганини ҳис қилди.
- “Нарсаларимга тегма!” деб бақирарди опачам. Мана шу ҳолича қолиб кетди, - жилмайди Гулранг. – Опам эса... опам бағрикенг эди. Нарсаларини сўрасам, “Олавер, сенга!” дерди. Менинг эса нуқул опачамнинг нарсаларига тегингим келарди.
Гулранг хўрсинганча ўрнидан турди. Аста-секин бу хонани ҳам йиғиштириб чиқди. Эшикдан чангютгични олиб чиқиб кетаркан, хонага қараб жилмайди ва Гулюзга ўхшаб гапирди:
- Мен бу уйда чўриман-ку! Ҳамма ишни қиламан! Уй йиғаман, кир юваман, овқат қиламан. Жонимга тегдинг, ҳамманг. Айтиб қўяй, хонани қайсинг тўзитсанг, бошларингда туриб йиғиштиртираман!
Қиз хўрсинганча ошхонага ўтади. Яна Гулюзга ўхшаб гапиради:
- Мендан бошқа ҳеч кимга овқат керак эмас! Қолганларнинг қўли синиқ! Фақат мен овқат қилишим керак! Қолганлар ейишди билади... – Гулранг ошхонадаги стулга келиб ўтирди ва хўрсинганча деди: - Опача, сизни соғиндим...
Шу пайт унинг телефони жиринглайди. Экранда “Сардорнинг тоғаси” деган ёзув кўринади. Гулранг беихтиёр жилмаяди. Телефонини қўлига оларкан, ҳаяжондан энтикиб қўяди.
- Ало? Ассалому алайкум!
- Ва алайкум ассалом. Талаба, қалайсан? – Маликнинг қувноқ овози эшитилади. – Талаба бўлиш қанақа экан?
- Билмасам, ҳали ўқиш бошланмади-ку, - соддаларча дейди Гулранг.
- Бошланмаган бўлса ҳам талабасан-ку!
Гулранг индамади. Малик ҳам бир зум нима дейишини билмай қолди. Кейин меҳр билан дейди:
- Гапир...
- Нимани гапирай?
- Нима қилаётганингни, эртага қаерда бўлишингни, мен билан кўриша олиш-олмаслигингни...
- Овқат қилмоқчиман. Эртага уйда бўламан. Сиз билан кўриша олмайман, - дейди ўзига ўзи чиройли жилмайганча Гулранг.
- Ўқиш бошланишига қанча қолди, пучуқ?
- Тўрт кун қолди...
- Ҳозироқ ўтириб ибодат қиламан. “Аллоҳим, менга тўрт кун сабр бер! Шу пучуқни кўрмасликка тоқат бер”, деб. Айтганча, видеоқўнғироқ қилай... – ялингандек дейди Малик.
- Йўқ, - қатъи гапирди Гулранг. – Бўпти. Мен... овқат қилишим керак...
- Шошма! – Маликнинг хўрсингани эшитилди. – Уришқоқ, талабалик сени улғайтириб қўйди. Камгап, мулойим бўлиб қолдинг. Уришишингни ҳам соғиндим. Сени яхши кўраман. Бўпти!
Шу билан алоқа узилди. Гулранг илжайганча телефонини стол устига қўйганида эшик қўнғироғи чалинди. У югуриб бориб эшикни очди. Остонада бир аҳволда онаси турарди.
- Ассалому алайкум! – деди Гулранг онасига қараб.
Матлуба эса унга қараб кутилмаганда қичқириб юборди:
- Ил-о-о-он!
🍃
Ёмғирдан олдин тўзғиган чумоли каби бозорда одам қайнарди. Севара қўли-қўлига тегмай савдо қилди. Яхшиям, мактаб форма савдосига ўтган экан. Кун бўйи тинмади. Ҳатто тушлик ҳам қила олмади. Шунчалар савдо зўр бўлганидан, баъзан улгурмай қолганидан хаёлига “Ёрдамга Маликни чақирсаммикан?” деган ўй ҳам келди. Шу даражада чарчаяптики, ўтирса ухлаб қолади. Ахир тонгги соат учда туриб, “оптом” бозорга югуради. Мол олиб, чакана бозорга – жойига келади. Харидорлар кўпайгунча олган молини жойлаб, осиб, савдога тайёр қилади. Ана кейин чала-чулпа нонушта қилишга улгуради, холос. Сўнг бозор “қайнаб” савдо бошланади, шу билан кечгача тиним йўқ. Бир томондан молни етказиб ҳам бўлмаяпти. Севаранинг чарчаётгани-ку, бир томон. Ўн кундан буён ўғилларини Рита холаникида тунда ҳам қолдиришга мажбур бўляпти. Албатта, икки ҳисса пул тўлаш эвазига.
Эсиз, мактаб бошланишига бор-йўғи тўрт кун қолди. Бу дегани тўрт кундан кейин савдо “ўлади”, дегани. Шунгача сотганича сотиб қолиши керак. Агар яна бир ойча шунақа ишласа, бемалол уйга тўлов қилса бўларди. Аббосга ҳам қараб ўтирмасди. Афсуски, тўрт кундан кейин яна ўзининг аёллар кийимига ўтади. Яна ўтган-кетганга “Кўйлаклар бор”, дейишига тўғри келади.
- Севара, тушликка нима еймиз? – унинг хаёлини қўшни дўкон эгаси Зарина бўлди.
Давоми бор
#Кундошларгрдилсўзлари