Пад бусліным крылом у цудоўнай краіне

Мне пашчасціла жыць, працаваць і кахаць.
Колькі тут васількоў і блакітных, і сініх,
Што пачуцці свае не магу я схаваць.
Прытулюся шчакой да любімай бярозы,
Раскажу пра бяду ды пра радасць сваю.
Недзе ў свеце краіна ёсць жоўтай мімозы,
А я гэту сваю вельмі шчыра люблю.
Тут знаходжу штодня я крыніцы натхнення,
Тут пашчасціла мне і дзяцей гадаваць.
І гляджу ў неба сінь я падчас летуценна,
І пачуцці мае больш ужо не стрымаць!