ԿՌՎԱԽՆՁՈՐ

Հունական դիցաբանություն
Մի հարսանիքի հրավիրված չէր երկպառակության և խռովության աստվածուհին՝ Էրիդան:
Հանկարծ անսպասելիորեն նա ներկայանում է հանդեսին, սեղանին դնում մի խնձոր, որի վրա գրված էր. «Ամենագեղեցիկին»:
Սեղանի շուրջը նստած են լինում Հերա, Աթենաս և Աֆրոդիտե աստվածուհիները:
Դիցուհիները սկսում են միմյանց հետ կռվել, որովհետև նրանցից յուրաքանչյուրը պնդում է, որ ինքն է արժանի այդ խնձորին:
Վեճը վերջացնելու նպատակով Զևսը դիցուհիներին՝ ուղարկում է Տրոյայի Պրիամոս թագավորի որդի Պարիսի մոտ, որպեսզի նա այդ խնդիրը լուծի: Դիցուհիներից ամեն մեկն աշխատում է իր կողմը գրավել Պարիսին: Հերան խոստանում է նրան դարձնել աշխարհի բոլոր երկրների իշխողը, Աթենասը խոստանում է ամենաիմաստունը դարձնել, իսկ Աֆրոդիտեն ասում է, որ Պարիսին կտա ամենագեղեցիկ կնոջը:
Այս խոստումը գրավում է Պարիսին, և նա ոսկե խնձորը հանձնում է Աֆրոդիտեին:
Աֆրոդիտեն կատարում է իր խոստումը և Պարիսին օգնում առևանգել Սպարտայի թագավոր Մենալաոսի կնոջը՝ Հեղինեին: Բոլոր հույն թագավորները երդվում են վրեժխնդիր լինել տրոյացիներից, որովհետև Պրիամոսը՝ Տրոյայի թագավորը, չէր ցանկանում վերադարձնել Հեղինեին:
Կռվախնձոր» արտահայտությունը թևավոր խոսքի ուժ է ստացել և գործածվում է այն դեպքում, երբ ուզում են որևէ խռովության, երկպառակության պատճառը համարել այս կամ այն երևույթը կամ միջադեպը: